สิเน่หาขุนนางวิปลาส

“อย่าแสร้งร่ำไห้ เพราะเมื่อครู่เจ้ายังครวญครางร้องขอความสุขสมจากกายข้าอยู่เลย ฮึ! เจ้านี่ไม่ต่างกระไรกับหญิงคณิกาในเรือนโคมเขียวเสียจริง!”

“ฮึก… ท่านพี่รามสูรอยากพูดกระไรก็พูดไปเสีย หากถึงคราเรื่องจริงกระจ่างแจ้ง วันนั้นน้องจะไม่มีวันเหลียวหลังท่านพี่อีก!”

เจ้าของเรือนร่างบอบช้ำ มองหน้าสามีทั้งน้ำตา ก่อนจะเอื้อนเอ่ยถ้อยคำอันแหบพร่า ด้วยความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ ยามข้าวใหม่ปลามันก็รักนักรักหนา เพียงกาลเวลาผ่านไปเพียงเสี้ยวกับเมินเฉยไม่ไยดี

“แม่กากี! ข้าใคร่ขอความรักเสแสร้งจอมปลอมจากตัวเจ้างั้นรึ?! อย่าหลงตนเพียงแค่กลิ่นกายหอมหน่อยเลย อีกประเดี๋ยวกลิ่นคาวโลกีย์จากตัวเจ้า มันคงจะเน่าเหม็นจนคละคลุ้งกลบกลิ่นหอมเสียสนิท!”

มุมปากหยักได้รูปฉีกยิ้มด้วยท่าทีขบขัน ก่อนจะจงใจสบถคำหยาบช้า โดยไม่คิดหัวอกของนางตัวน้อยสักเพียงนิด ว่านางจะรู้สึกเจ็บปวดและเสียใจปานใด

อุเหม่! เป็นเพียงหญิงกากีที่มีดีแค่กลิ่นกายหอมหวาน นอกนั้นนะหรือ?! เน่าเฟะเสียยิ่งกว่ากระไร แต่กลับริอ่านให้ท่านเจ้าพระยาอันสูงส่งจำยอมศิโรราบ นางคงฝันยังไม่ตื่นกระมัง!

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาเหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุตั้งแต่ ๑๘ ปีเป็นต้นไป

ไม่เหมาะสำหรับนักอ่านผู้มีจิตใจอ่อนไหว เพราะมีฉากบรรยายเกี่ยวกับกิจกรรมทางเพศที่ค่อนข้างรุนแรง การทำร้ายจิตใจ และการข่มขืนโดยที่อีกฝ่ายไม่สมยอม

ลักษณะของเนื้อเรื่องมีความดราม่า มีคำหยาบคาย ใช้อุปกรณ์ร่วมรักที่ไม่เหมาะสม พฤติกรรมของบางตัวละครที่ไม่ควรปฏิบัติตาม

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น ไม่ได้อ้างอิงตามประวัติศาสตร์หรืออ้างอิงถึงบุคคลใด โปรดอ่านด้วยความเพลิดเพลินไม่ดราม่า

นะคะ

สำคัญ

มีฉากข่มขืน

มีฉากข่มขืน

พระเอกโหดเหี้ยม

ระดับความโหดร้าย ทารุณ วิปลาสของพระเอกที่กระทำต่อนางเอกจะทวีคูณตามลำดับ พอถึงจุดพีค คือ

**เตรียมหยิบทิชชู่ซับน้ำตาให้นางด้วย**