สิเน่หาเมียโจร

คำโปรย

ด้วยความเคียดแค้นที่ฝังลึกในจิตใจมาเนิ่นนาน ทำให้อิศเรศจอมโจรผู้องอาจมิอาจทนดูดายอีกต่อไป ลักลอบเสพสังวาสพร่าพรหมจรรย์ ยัดเหยียดความอัปยศอันสูงสุดให้แก่จันทรวดี ธิดาสาวคนงามของศัตรูอาฆาตอย่างท้าวคำสิงห์

“ดอกบุปผางามที่ฉีกขาดของเจ้ามันยังไม่หายดีหรือ?”

ใบหน้างามงอนจ้องใบหน้าเหี้ยมโหดของโจรชั่วอย่างเขม็ง กระนั้นร่างกำยำก็ไม่ได้มีท่าทีว่าจะสะทกสะท้าน ซ้ำยังฉีกยิ้มหวานจนเห็นฟันขาวที่เรียงกันส่งไปให้ ก่อนเอ่ย

“ข้าลืมไปว่าเมื่อคืนเจ้าเสียพรหมจรรย์เป็นครั้งแรก มันคงจะยังไม่หายง่าย ๆ ดอก”

“เจ้า ไอ้โจรระยำ!”

“อืม”

อิศเรศพาดแขนแกร่งลงบนหัวเข่าที่ชันหนึ่งข้าง เริ่มไม่สบอารมณ์กับคำสบถด่าของนางสักเท่าไหร่ แม้ว่าเดิมทีนางจะเป็นคนปากร้ายก็ตาม แต่ทว่านั่นก็คงจะมากพอที่ทำให้กรามแกร่งที่เต็มไปด้วยหนวดเครากระตุกไปมาด้วยอารมณ์งุ่นง่านแล้ว กระนั้นก็ยังพยายามสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดแล้วคุยกับนางอย่างปกติ

“เจ้าด่าข้าอีกแล้วหนา แม่คนงาม”

“ข้าจะด่ายิ่งกว่านี้อีก ไอ้ชาติสัตว์นรก!”

แม้น้ำเสียงและท่าทีของโจรชั้นไพร่นั้นแลดุดันราวกับราชสีห์ แต่นางหาเกรงกลัวไม่ มีแต่จะชี้หน้าด่าซ้ำให้ไอ้คนทรามที่อยู่ตรงหน้าได้สะเทือน

“สัตว์เดรัจฉานอย่างเจ้ามันไม่ตายดีนักหรอก”

“หญิงงามเมืองเทวารัณย์ เขาพูดจาเช่นนี้กันหรือ”

“ข้าพูดกับเจ้าคนเดียวเท่านั้น ไอ้โจรอัปรีย์!”

ครั้นเห็นแม่ธิดาคนงามยังไม่ยอมลดละสาดคำบริภาษสนั่นหวั่นไหว นั่นทำให้ความอดทนของโจรเถื่อนเริ่มขาดสะบั้น พลางเพ่งดวงตาแข็งกร้าวประดุจเหยื่อล่าเนื้อสาดไปที่ใบหน้างามอย่างเขม็ง กำหมัดแน่นและกัดฟันเสียงดังกรอด จนเส้นเลือดปูดโปนขึ้นทั่วใบหน้าและลำคอ หากนางยังไม่หยุด เกรงว่าเขาคงไม่ทนกลั้น ได้จับคอนางออกมาหักเล่นเป็นแน่ จึงปรายปลายนิ้วชี้ไปที่ใบหน้างามงอนราวกับกำชับว่าให้หยุดเสีย

“…”

ครั้นเห็นดวงตาแข็งกร้าวของอสูรยักษ์จ้องมองราวกับจะฉีกแข้งฉีกขาให้ตายต่อหน้า ครานั้นจันทรวดีถึงกับขนกายลุกซู่พลางเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น มิกล้าเอื้อนเอ่ยสิ่งใดออกมาอีกต่อไป จากนั้นจึงก้มหน้าหงุดกลืนน้ำลายเสียงดังอึกด้วยความหวาดกลัว

เสพความปรารถนาเพียงครั้งเดียวนั้นคงไม่นำพาซึ่งความอัปยศ จำต้องลักพาตัวแม่คนงามงอนเช่นจันทรวดีมากักขังไว้ใต้ร่าง บำเรอความเกลียดชังให้สมใจอยาก แม้ว่าแม่คนงามจะมิได้ต้องการก็ตามที

“เจ้าเกลียดข้า แต่ไฉนร่องของเจ้ากลับตอบสนองข้าอย่างถึงแก่นทรวงในเพียงนี้”

“ไอ้ขี้ครอกชั้นถ่อย! เจ้าก็ได้แค่ตัวของข้าเท่านั้นแหละ เจ้าจักไม่มีวันได้ใจของข้า อ๊ะ!”

“ก็ดี เพราะข้าก็อยากได้เพียงแค่ตัวของเจ้าเท่านั้น”