แก้แค้นยังไงให้คลั่งรัก

(เนื้อหาบางส่วน) 

เขาจับที่ข้อมือภรรยาเอาไว้อย่างแรงไม่ยอมให้ไปกับชายคนนั้นอีก 

“ฉันจะไปส่งภรรยาเองค่ะ เชิญคุณไปได้เลย” น้ำเสียงเรียบนิ่งพร้อมสายตาจ้องไปที่ชายคนนั้นทำเอาเพื่อนสาวของวาริสารีบขับออกไป 

“เทมป์” วาริสาเรียกเพื่อนที่ขับรถออกไป 

‘ขืนอยู่มีหวังโดนต่อยแน่’ เพื่อนสาวของวาริสาพูดขึ้นเบา ๆ ตอนที่ออกรถผ่านเพื่อนไป 

สามีเด็กที่ชอบอ่อนโยนกับภรรยาแต่ครั้งนี้เขาทำให้วาริสากลัว ท่าทางโกรธของเขาทำให้เธอต้องเข้าไปนั่งภายในรถไร้การขัดขืน 

ภายในรถเงียบสงัดไร้เสียงสนทนาจากเธียรธาราผู้ที่เคยชวนคุยตลอดแต่ครั้งนี้เขาไม่เปิดบทสนทนาอะไร 

“คุณเอากาแฟไหมคะ ฉันจะแวะซื้อกาแฟ” เธียรพูดขึ้นพร้อมกับหันหน้าไปมองภรรยา “เอาเหมือนเดิมไหม” 

เสียงและแววตาที่อ่อนลงต่างจากตอนที่ลากวาริสาขึ้นรถทำให้เธอยอมพูดด้วย 

“อื้อ” 

เขาลงไปซื้อกาแฟของตัวเองและภรรยาก่อนจะกลับมาที่รถ 

“ร้านนี้มีขนมที่คุณชอบด้วย ลองชิมดูสิคะ” คนร่างบางทำหน้าบึ้งงอนเขากลับเมื่อก่อนหน้านั้นเขากล้าบังคับเธอ “เป็นอะไรคะ” 

“ข้อมือฉันแดงเพราะเธอ” 

“เราเล่นรุนแรงกันมาสองสามคืนแล้วนะคะ รอยนี้ก็เป็นของเมื่อคืนไม่ใช่ตอนที่ฉันจับเมื่อเช้า” 

สามีเด็กพูดออกมาอย่างไม่อายถึงรอยแดงที่ข้อมือของภรรยา ไม่เพียงแค่ข้อมือเธอที่แดงแต่ใบหน้าเธอกำลังแดงระเรื่อเมื่อเขาพูดถึงเรื่องของทั้งสองตอนเล่นสนุกยามค่ำคืน