เมื่อคิดถึงเรื่องจดทะเบียนได้ลัลนาก็มาที่บ้านของพรพันกัลป์เพื่อเซ็นใบหย่า ไม่ใช่จะมาบอกชอบทั้งที่พึ่งเลิกกับพี่ชายเขาไป
“ทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะคะ” กานต์เอ่ยถามเมื่อเจอคนร่างบางที่บ้านทั้งที่ขนข้าวของออกไปกับพี่ชายเขาแล้ว
“ฉันมาเซ็นใบหย่าให้เธอไง
“แล้วกระเป๋านั่นจะเอาไปไหน”
“เธอยังไม่รู้เรื่องเหรอ”
“เรื่องอะไรคะ”
“ฉันเลิกกับพี่ชายเธอแล้ว เค้ามีผู้หญิงที่เหมาะสมกับเค้าแล้ว”
ยิ่งลัลนาพูดพรพันกัลป์ก็ยิ่งไม่เข้าใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นทำให้พาเธอเข้ามานั่งภายในบ้านเพื่อพูดคุยกัน
หลังจากได้ฟังสิ่งที่ลัลนาเล่ามาเขาก็พูดไม่ออก ไม่คิดว่าพี่ชายตัวเองจะเป็นคนเช่นนั้น
“อำนาจเปลี่ยนคนเหรอเนี่ย”
“กรณ์เค้าทำถูกแล้วล่ะ ฉันไม่เหมาะกับตรงนั้นจริง ๆ ฉันออกงานเป็นหน้าเป็นตาให้กรณ์ไม่ได้หรอก”
“งั้นมาเป็นภรรยากานต์ไหมคะ” พรพันกัลป์เอ่ยขึ้นจากที่ไม่คิดว่าจะแยกคนของพี่ชาย ตอนนี้พี่ดันทิ้งคนที่แสนดีแบบลัลนาไปเอง
“นี่กานต์...”
“กานต์ชอบพี่ลัลค่ะ ชอบมาสักพักแล้ว พี่จะลองคบกานต์ดูก่อนก็ได้”
พรพันกัลป์เปลี่ยนสรรพนามเรียกคนร่างบางตรงหน้า เขาทำหน้าไม่มั่นใจเพราะลัลนาคงไม่ได้คิดเช่นนั้น
“หรือถ้าพี่ไม่ชอบก็...ไม่เป็นค่ะ” เขาถอดใจเมื่อเธอไม่ตอบอะไร
“แค่นี้ก็ถอดใจแล้วเหรอ” ลัลนาเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นคนร่างสูงทำหน้าเศร้าไม่สู้ต่อ “ไม่เคยจีบใครหรือไง”
“ก็ไม่เคยน่ะสิ”
“งั้นฉันจีบเธอเอง”
“ค่ะ...ห้ะ!” เขาหันมามองเมื่อได้ยินไม่ค่อยชัด “เมื่อกี้คุณว่ายังไงนะคะ”
“ฉันก็ชอบเธอเหมือนกัน แต่เราจะคุย ๆ กันไปก่อนนะ ให้แน่ใจก่อนว่าที่ฉันกับเธอรู้สึกมันเป็นเพราะความหลงใหลหรือว่าความรัก”
“ค่ะ”
คนร่างสูงยิ้มกว้างเมื่อได้ยินแบบนั้น แม้ว่าจะยังไม่ได้คบกันแต่มันก็เป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์
ทะเบียนสมรสที่ยังไม่ได้เซ็นใบหย่า สถานะยังคงอยู่แต่ทั้งสองกำลังเริ่มคุยกันให้ทุกอย่างค่อย ๆ ดำเนินไปอย่างช้า ๆ และมีแต่ความมั่นคง
Guest
