สนามบินแฟรงค์เฟิร์ตฝั่งขาเข้า สองหนุ่มหน้าเอเชียความสูงไล่เลี่ยกัน ยืนเท้าสะเอวชะเง้อมองหาใครบางคน หนึ่งคนตั้งตารอด้วยความคิดถึง ส่วนอีกหนึ่งคนเริ่มออกอาการเบื่อหน่ายแต่ก็ไม่ปริปากบ่น ความอยากเจอคู่แฝดของเพื่อนสนิทมันมีมากกว่า
"ไอ้นินท์น้องสาวแกมาไฟท์นี้จริงแน่นะ นานแล้วนะเว้ยไม่เห็นเดินออกมาเลย" ชรัช ชนะกานต์หนุ่มหน้าสวยราวเทพบุตรรูปปั้นกรีกโรมันบ่น ปากบ่นทว่าสายตาคอยกวาดมองไปทั่วฝั่งผู้โดยสารขาเข้า ถึงจะไม่เคยเจอตัวจริงแต่ก็ได้ดูรูปถ่ายของสาวเจ้าบ่อย ๆ มั่นใจว่าจำเธอได้หากได้เจอ
ชญานันท์น่ารักถูกจริตเพย์บอยตัวพ่ออย่างเขา นี่ล่ะเหตุผลที่ตามชญานินท์มารับในวันนี้ด้วย
"นินท์...นันท์อยู่นี่" มือเล็กโบกไปมาพลางตะโกนเรียกพี่ชาย ชรัชได้ยินก่อนใครหันไปตามเสียงเรียก เห็นสาวน้อยร่างบางผิวขาวผมยาวถึงกลางหลังยืนโบกมือให้ จำได้ว่านั่นคือคนที่พวกตนคอยอยู่ จึงสะกิดชญานินท์ให้หันมอง และก็ใช่น้องสาวของเพื่อนจริง ๆ
คนเป็นพี่ชายรีบก้าวเท้าฉับ ๆ เดินไปหา ชรัชมองตาม ริมฝีปากหยักสวยราวผู้หญิงยกยิ้ม เพราะชญานันท์ตรงกับรูปถ่ายที่ดูทุกวัน 'น่ารัก' ก่อนจะรีบเดินตามชญานินท์ไปหาเธอ
"นันท์ขอโทษนะที่มาถึงช้า พอดีเครื่องดีเลย์นิดหน่อย" คนมาช้าบอกเหตุผลสวมกอดพี่ชายฝาแฝดแน่น ความคิดถึงที่ก่อตัวขึ้นในรอบหลายเดือนมลายหายไป ก่อนจะรู้ตัวว่าไม่ได้มีแค่ตนกับพี่ชาย ยังมีใครบางคนยืนอยู่ข้าง ๆ
เธอปล่อยอ้อมกอดออกจากตัวคนเป็นพี่ ปรายตามองชายรูปร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างกัน ก่อนจะละสายตากลับมามองพี่ชายเป็นเชิงถาม
"อ่อนี่คือนายชรัช ชนะกานต์ลูกเศรษฐีเมืองไทยน่ะ" ชญานินท์แหย่เพื่อนแนะนำตัวเขาไปด้วย คนถูกแนะนำผงะก่อนจะมองค้อนกลับไป ถ้าตบกระบาลได้ชายหนุ่มทำไปนานแล้ว
"ไอ้นินท์แกก็พูดเกินไป ฉันไม่ได้เป็นลูกเศรษฐีอะไรหรอก อย่าไปเชื่อไอ้นินท์มากนะครับ" คนที่ไม่ได้พึ่งทุนรัฐบาลออกตัว ยกมือเกาหัวแกร่ก ๆ แก้เขิน เป็นลูกคนรวยที่ไม่เคยอวดรวยสักนิด
"ไม่ใช่ลูกเศรษฐีแต่ก็ไม่ใช่เด็กทุนล่ะว้า" คนใช้ทุนรัฐบาลมาเรียนแหย่ไม่เลิก
"เราเป็นฝาแฝดกับนินท์ คิดว่านินท์คงจะเล่าให้ฟังบ้างแล้ว" สาวน้อยแนะนำตัวให้เขารู้จักอย่างคนกันเอง แววตาท่าทางบอกถึงการเป็นคนอัธยาศัยดีและเข้าถึงง่าย ทำให้ชรัชเกิดความมั่นใจในตัวเองจากที่แอบประหม่า
ชายหนุ่มเอาแต่มองใบหน้าจิ้มลิ้มของอีกฝ่าย ก่อนจะโดนฝ่ามือหนาของแฝดพี่สาวเจ้าตบไปที่ท้ายทอยเบา ๆ
"น้องฉันโว้ยมองอยู่ได้ แกห้ามคิดอะไรแม้แต่น้อย!"
"เออ...น้องสาวแกแล้วไง" คนแอบปลื้มค่อนขอดทำเอาคนถูกมองหัวเราะ พลางคิดว่าถ้านำชรัชมาเป็นพระเอกนิยายในเรื่องที่กำลังจะเริ่มเขียนคงดีไม่น้อย วิญญาณนักเขียนกำลังเข้าสิงก่อนจะสลัดทิ้ง บอกกับตัวเองว่ามาเที่ยวไม่ได้มาทำงาน
"ฉันว่าเรากลับบ้านกันเถอะ พวกเราเตรียมต้อนรับนันท์ด้วยนะ" ชรัชบอกอย่างตื่นเต้น ทำเอาชญานินท์อดหมั่นไส้ไม่ได้ ถลึงตาใส่ ทว่าอีกคนไม่ยี่หระสักนิด
ทั้งสามกลับมาถึงบ้านพักของชญานินท์ สองหนุ่มเตรียมบ้านต้อนรับน้องสาวพร้อมเสร็จสรรพ
ผู้เป็นพ่อจะให้ตามพี่ชายมาเรียนที่นี่ แต่ทว่าเธอปฏิเสธไม่อยากไกลบ้าน พอปิดเทอมจึงขอมาหาพี่ชาย ถือโอกาสเที่ยวเก็บเกี่ยวประสบการณ์ เพื่อใช้ทำงานที่ตนรักไปในตัว
หญิงสาวกวาดตามองไปรอบห้องนั่งเล่น หยิบโทรศัพท์มือถือกดถ่ายคลิปลงโซเชียลอวดเพื่อนที่เมืองไทย ก่อนทุกอย่างจะหยุดลงเมื่อชรัชนำกับข้าวมาเสิร์ฟให้
"มาแล้วครับ" คนตัวสูงถือถาดกับข้าวมาวางบนโต๊ะ นัยน์ตากลมพราวระยับขึ้นที่เห็นว่าเป็นเมนูอะไร เธอรีบเก็บโทรศัพท์มือถือเข้ากระเป๋ากางเกงให้ความสนใจกับสิ่งตรงหน้า
"ไวน์รสเลิศมาแล้วครับ" พี่ชายถือขวดไวน์ราคาแพงมาวางด้วย มองดี ๆ สองคนคล้ายเป็นคู่รักกัน เธอคงไม่มีพี่สะใภ้เป็นผู้ชายหรอกนะแอบนึกติดตลก
"ให้เราช่วยไหมสองหนุ่ม เดี๋ยวเราไปช่วยยกกับข้าวมาวางด้วยดีกว่า" คนนั่งเฉย ๆ เริ่มเกรงใจ
"ไม่ต้องครับสาวน้อย นันท์เดินทางมาเหนื่อย ๆ เดี๋ยวพวกเราจัดการเอง" ชรัชห้ามรีบเดินไปยกกับข้าวมาอีก ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีกับข้าวทุกอย่างก็ถูกยกมาวางครบทุกเมนู ปาร์ตี้ตอนกลางวันเริ่มขึ้นนะบัดนี้
"ทำไมนันท์ไม่มาเรียนที่เยอรมันกับนินท์เขาล่ะ" คนถามปรายตามองใบหน้าเนียน ที่มองมุมไหนก็เหมือนแฝดพี่ทุกระเบียบนิ้วแม้จะต่างเพศกัน
"เราไม่อยากไกลพ่อไกลบ้าน เราเป็นพวกติดบ้านน่ะ" เมื่อได้คำตอบชรัชพยักหน้า พยายามชวนสาวเจ้าคุยไม่หยุด จนอีกคนรู้สึกว่าเป็นส่วนเกินไปแล้ว ชญานินท์ลอบมองสองคนสลับกัน อีกคนไม่แน่ใจส่วนอีกคนแน่ใจว่าต้องการขายขนมจีบ ซึ่งจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นแน่
"เราก็มีน้องสาวเหมือนกัน แต่ว่าไม่ใช่ฝาแฝดแบบนี้"
"น้องสาวของชรัชคงจะหน้าตาดีเหมือนพี่ชายเนอะ" ชญานันท์ชมไม่เกรงใจพี่ชายที่นั่งข้างกัน เพราะเจ้าตัวหน้าตาดีจริง เห็นครั้งแรกแทบหวั่นไหว นึกว่าดาราเอเชียที่ไหนมายืนรอรับ คนอัธยาศัยดีมองหาโอกาสให้ตัวเองอยู่แล้วมีหรือจะไม่ใส่ใจ
"น้องสาวเราก็น่ารักอยู่หรอกนะ น่ารักแบบน้องสาวไอ้นินท์เลย" ชรัชสบโอกาสงัดกลยุทธ์เพลย์บอยตัวพ่อออกมาใช้
"อืม!!! ฉันยังอยู่โว้ย อย่าลืมว่ายังมีฉันอีกคน" ชญานินท์ทนไม่ไหวที่สองคนทำราวกับเขาเป็นอากาศ ทำให้สองคนมองสบตากันก่อนหัวเราะคนขี้งอน
"นันท์มาอยู่ด้วยแค่อาทิตย์เดียวนินท์พาเที่ยวด้วยนะ นันท์อยากหาเรฟฯ เขียนนิยายอ่ะ" คนเป็นพี่ยักคิ้วให้เป็นสัญญาทำให้คนอยากเที่ยวดีใจ
"นันท์เป็นนักเขียนเหรอ เก่งจังอย่างนี้ก็เพ้อเจ้อเก่งดิ" ชรัชแหย่อีกฝ่ายก่อนจะโดนค้อนวงใหญ่กลับมา
"ชมหรือด่าคะเราจะถือว่าชมนะ ว่าง ๆ ชรัชก็พาเราเที่ยวด้วย"
"ได้เลยครับผมไม่มีปัญหาอยู่แล้ว เราจะพาเที่ยวให้ทั่วแฟรงค์เฟิร์ตเลย" คนถูกขอร้องให้คำสัญญา
แน่นอนอยู่แล้วเขาจะต้องมาหาชญานันท์ทุกวัน เธอทำให้เขาละสายตามองอย่างอื่นไม่ได้เลย บ่อยครั้งที่ปะทะเข้ากับสายตาพี่ชายจอม 'ขี้หวง' แล้วถูกสายตาคู่นั้นด่ากลับมา
"แกไม่ต้องไอ้รัช น้องสาวฉันพาไปเอง" คนหวงน้องสาวออกตัว
"ก็ไปด้วยกันไงครับคุณนินท์...นันท์มาแค่อาทิตย์เดียวเองนะ แกจะหวงอะไรนักหนาก็พาไปเที่ยวด้วยกันนี่ล่ะ" สองหนุ่มต่อปากต่อคำกัน ทำเอาผู้หญิงเพียงคนเดียวหัวเราะไม่หยุด
………………………………………………………………
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปเร็วเหลือเกิน อย่างที่ใคร ๆ บอกว่าความสุขมักผ่านไปเร็วท่าจะจริง เมื่อถึงเวลาที่ชญานันท์ต้องเดินทางกลับเมืองไทย ชรัชตามมาส่งที่สนามบินด้วย คนเป็นพี่ชายขอซื้อกาแฟ เป็นโอกาสเหมาะที่ชรัชจะคุยเรื่องส่วนตัวกับเธอ
"นันท์จะกลับเมืองไทยแล้วเราขออะไรไว้ติดต่อได้ไหม แบบเบอร์โทรฯ ไรงี้" ขอแบบทื่อ ๆ ไม่คิดว่าจะเป็นการหน้าด้านแต่อย่างไร
คนหวงความเป็นส่วนตัวยิ้มจาง ถึงจะเป็นคนเข้าคนง่ายอัธยาศัยดี ทว่าก็ไม่ได้ให้เบอร์โทรศัพท์ใครง่าย ๆ ถ้าคนนั้นไม่สำคัญจริง
"เอาเฟซบุ๊กดีไหม ติดต่อกันผ่านโซเชียลดีกว่าเนอะ" คนโดนปฏิเสธยกมือเกาศีรษะแก้เก้อ ยังไม่นับว่าหน้าแหกที่ถูกปฏิเสธ ยอมตกลงดีกว่าไม่ได้อะไรติดต่อกันเลย ทั้งคู่แลกการติดต่อกันก่อนที่ชญานินท์จะกลับออกมาจากร้านกาแฟ
…………………………………………………………….
เมื่อส่งน้องสาวแล้วชญานินท์กลับมาถึงบ้านจึงกดเบอร์โทรฯ กลับไปหาเจ้าตัว เพราะรู้ว่ายังไม่ขึ้นเครื่องในเวลานี้
"บอกไว้ก่อนนะไอ้ชรัชเจ้าชู้มาก มันจีบสาวลูกครึ่งที่นี่อยู่สองคน แถมสองคนนั้นยังเป็นพี่น้องกันด้วย" พี่ชายเตือนน้องสาวด้วยความหวังดี จากที่คอยสังเกตพฤติกรรมเพื่อนมาหนึ่งสัปดาห์ รู้สึกว่าชรัชจะสนิทกับชญานันท์เร็วกว่าปกติ
"นันท์ไม่ได้จะจีบเขาสักหน่อย หวงน้องอะไรนักหนา ที่ไม่มีแฟนกับเขาสักทีเพราะพี่ขี้หวงนี่ล่ะ" แกล้งค่อนขอดกลับไป
"นันท์ไม่จีบแต่ไอ้ชรัชมันจะจีบไง นินท์ก็เตือนไว้ว่ามันเพย์บอยตัวพ่อ"
"ไม่มีทางถึงเขาจีบจริงนันท์ก็ไม่มีทางจริงจังด้วยหรอก เพราะฉะนั้นนินท์ไม่ต้องห่วงว่าน้องสาวจะโดนหลอก จำได้ไหมนันท์เคยบอกนินท์ว่าจะแต่งงานตอนสามสิบ ถึงเวลานั้นใครคบนันท์อยู่ก็คนนั้นล่ะ ระหว่างนี้นันท์ก็จะให้โอกาสทุกคนที่เข้ามาเผื่อเลือกน่ะ"
"สวยเลือกได้จังน้องฉัน..."
"ย่ะ! มีน้องสาวสวยต้องทำใจ แค่นี้แหละพักผ่อนเยอะ ๆ ตั้งใจเรียนรีบจบรีบกลับมาช่วยพ่อทำงาน คิดถึงมากนะ ขอบใจนะที่พาน้องเที่ยว ซัมเมอร์ปีหน้าจะมาเยี่ยมอีก"
"ฝากคิดถึงพ่อด้วย ฝากดูแลพ่อและก็ดูแลตัวเองด้วยล่ะ"
"ค้าบรักพี่นะ"
วางสายจากพี่ชายไม่ทันไรข้อความของชรัชก็เด้งขึ้นมาบนหน้าจอโทรศัพท์ ริมฝีปากบางยกยิ้ม เพย์บอยตัวพ่ออย่างนั้นหรือ เขาก็คือตัวเลือกดี ๆ ของเธออีกคนนี่เอง
..........
'ประสบการณ์ไม่ว่าดีหรือร้าย มีค่ามากกว่าคำสอน'
...........
สงวนลิขสิทธิ์หนังสือเล่มนี้ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ. 2537
ห้ามคัดลอกเนื้อหา ภาพประกอบ รวมทั้งดัดแปลงเป็นแบบบันทึกเสียงตลับวีดิทัศน์ หรือเผยแพร่ด้วยรูปแบบและวิธีการอื่นใดก่อนได้รับอนุญาต
Guest
