วุ่นนักรักนิติศาสตร์

"พี่พระพายตัสชอบพี่นะครับ ชอบมากกว่าพี่น้อง ชอบมานานแล้วด้วย" ผมสารภาพรักกับพี่พระพายโดยได้ความกล้ามาจากความเมา ผมสาบานได้ว่าตอนนั้นผมยังมีสติดีจำได้นะครับว่าตัวเองพูดอะไรและทำอะไรลงไปบ้าง มันเป็นความรู้สึกที่อัดแน่นอยู่ในใจจนผมรู้สึกว่าหัวใจของผมเก็บมันเอาไว้ไม่พออีกต่อไป 

"พี่ก็ชอบตัสนะแต่เรายังเด็กอยู่เลย งั้นเราสองคนมาเป็นพี่น้องที่มากกว่าพี่น้องนิดหน่อยดีไหม" รอยยิ้มอบอุ่นของพี่พระพายทำให้ผมไม่เคยปฏิเสธอะไรพี่เขาได้เลย

"ครับ แล้วเป็นมากกว่าพี่น้องนิดหน่อยใกล้จะถึงแฟนหรือยังครับ" ผมถามกลับหน้างงไม่เข้าใจไอ้คำว่า มากกว่าพี่น้องนิดหน่อย

        "ใกล้แล้ว ห่วงได้แต่ห้ามหวง แล้ว....พี่ก็ยังไม่อยากให้ใครรู้เรื่องที่เราเป็นมากกว่าพี่น้องนิดหน่อย ให้มันเป็นความลับของเราสองคน ดีไหม"