ราเชน อดีตมาเฟียถูกยิงเสียชีวิตในโรงพยาบาลทำให้ลูกน้องที่ซื่อสัตย์อย่างเต็มฝังใจว่าการตายของเจ้านายเกิดจากการรักษาที่ห่วยแตกของศัลยแพทย์ชื่อดัง ทิวา เต็มพยายามปั่นป่วนชีวิตทิวาสารพัดเพื่อไม่ให้หมอได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข ขนาดหน้าด้านย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านหลังเดียวกัน
ความปั่นป่วนที่ทำให้หัวใจแสนเย็นชาของคุณหมออบอุ่นจนร้อนผ่าว ในเมื่อไอ้คนที่เขายอมให้เข้ามาอยู่ในบ้านด้วย มันทำอะไรไม่เป็ยเลยนอกจากฆ่าคน ลำบากทิวาต้องมาเก็บกวาดไม่เว้นวัน
“คราวหลังนายก็เดินระวังๆ หน่อยสิ ฉันอยู่ไกลกว่านายยังเห็นเลยว่าพื้นมันมีน้ำยา” เต็มทำราวกับว่าน้ำยานั้นเขาไม่ได้เป็นคนเทมันเอาไว้ หากทิวาจะบอกกลับไปว่าเขาไม่ได้มองอะไรทั้งนั้นเพราะในหัวมีแต่คำที่จะด่าไอ้โจรขโมยกุญแจบ้าน
“โห่ นายนี่มันจริงๆเลยนะตัวเองทำผิดแท้ๆมาโทษว่าฉันไม่ระวัง ฉันเป็นหมอผ่าตัดแล้วแขนฉันเจ็บแบบนี้ฉันจะรักษาคนไข้ได้ยังไง นายนี่มัน” ทิวาจับมือเต็มไว้แล้วดุใส่เขา
“จะให้ฉันทำไงเล่าก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้ตั้งใจ”เต็มดุกลับ ทิวาได้แต่อ้าปาก เขาจะช่วยสำนึกผิดให้นานกว่านี้หน่อยไม่ได้หรือไงหรือไม่ก็แกล้งทำก็ได้ ช่วยนั่งฟังเขาด่าบ้างแบบไม่เถียงไม่ได้หรือไง
“ไม่ได้ตั้งใจ นายรู้ไหมว่าข้อมือเคล็ดต้องรักษากี่วันเป็นอาทิตย์เลยนะ คนไข้อีกกี่ชีวิตที่ต้องรอฉันไปผ่าตัดให้เขา แล้วถ้าข้อมือใช้งานไม่ได้ถึงแปดสิบเปอร์เซ็นต์นายรู้ไหมว่าเขาห้ามเข้าห้องผ่าตัด” ทิวาบ่นยาว เต็มทำหน้างอใส่ก่อนจะเถียงกลับ
“ให้ฉันไปผ่าคนไข้แทนนายไหมหล่ะ” เต็มตั้งใจกวนประสาท
“ทำได้หรือไง” ทิวาว่ากลับเสียงดุให้คนพูดไม่คิด
“ถ้าได้ฉันก็ไปเป็นหมอแล้วสิ” เต็มทำหน้ามึน
Guest
