TW : พระเอกนิสัยไม่ดี เป็นสามีที่ออกนอกลู่นอกทาง ทำภรรยา (นางเอก) เสียใจ
“คุณวาหิวหรือเปล่าคะ ฟองจะไปทำกับข้าวให้ทาน”
“ไม่หิว”
เขาตอบสั้นนิดเดียวพลางเดินต่อ ไม่นานก็เข้าห้อง ชายหนุ่มหันมามองหญิงสาวด้วยแววตาเย็นชา
“ผมอยากนอนคนเดียว”
“คุณวาไม่พอใจอะไรทำไมไม่บอกฟองคะ ฟองไม่สวย หุ่นไม่ดีเหมือนเดิมใช่ไหมคุณวาถึงได้ทำกับฟองแบบนี้”
คุณหมอทำหน้านิ่วคิ้วขมวด แววตาบ่งบอกความไม่พอใจ
เห็นไหม ต่อให้เพชรลดามั่นใจว่าทำถูกต้องแค่ไหนก็ไม่เคยเป็นที่พึงปรารถนาของสามี
“เกี่ยวอะไรกัน”
“คุณวา ฟองมีลูกให้คุณวาได้นะคะ แค่… แค่คุณวาให้โอกาสฟองหน่อยก็ได้ ฟองขอร้อง ฟองจะทำให้คุณมีความสุขทุกอย่างเลยค่ะ”
ชายหนุ่มถอนหายใจออกมายาว ดันร่างเล็กบางออกเล็กน้อย ไม่ให้เพชรลดาเข้ามาใกล้มากเกินอย่างที่เธอไม่คิดว่าเขาจะทำ
“มันไม่ใช่เรื่องลูก ตอนนี้ผมไม่ชอบที่เห็นคุณคอยตามตอแยจนเหมือนผมไม่มีอิสระจากคุณ”
“คุณวาเบื่อฟองใช่ไหมคะ”
“พอเถอะ คืนนี้เรานอนแยกห้องกันอย่างที่เป็นมาหลายวันก็น่าจะดีกว่า”
“ฟองอยากรู้ว่าทำไมคุณวาถึงใจร้ายกับฟอง” เพชรลดาน้ำตาตกใน แต่งงานกันมาสามปี รู้ซึ้งแล้วว่าการที่ภรรยามีลูกให้สามีไม่ได้กำลังจะนำพามาซึ่งจุดจบของเรา
มันคงเป็นปัญหาที่หญิงสาวเองก็สุดปัญญาจะแก้ไข
ในเมื่อเพชรลดาโชคร้ายเองแล้วจะโทษใคร ต่อให้อีกกี่สิบหมอยืนยันว่ามดลูกและรังไข่ของเธอไม่ได้ผิดปกติอะไร เพราะธนินพาเมียสาวไปตรวจความพร้อมตั้งแต่ก่อนแต่งงาน
“อย่าขึ้นเสียงกับผมนะฟอง”
“ฟองไม่ได้ขึ้นเสียงใส่คุณวาเลยสักนิด”
ประโยคของเพชรลดาเกือบจะสะอื้นด้วยซ้ำ
แต่คนใจร้ายก็คือคนใจร้ายวันยันค่ำ ต่อให้หญิงสาวยกหลังมือปาดน้ำตา ทว่าธนินก็ยังมองเธอเหมือนรำคาญเต็มทน
“คุณเป็นเมีย ควรจะรู้บ้างว่าขอบเขตของคุณอยู่ตรงไหน”
“ฟองเอาข้าวไปให้คุณที่ทำงานไม่ได้เหรอคะ หรือคุณวาอายที่เมียเอาข้าวกล่องไปให้ ฟองเอาไปให้แป๊บเดียวก็กลับ”
“คราวหลังอย่าเข้าห้องผมสุ่มสี่สุ่มห้าอีก”
“เมื่อก่อนฟองยังเข้าไปอยู่ในห้องคุณวาได้ตั้งนานสองนาน”
“ก็นั่นมันเมื่อก่อน”
“แล้วตอนนี้ล่ะคะ ฟองไม่ใช่เมียคุณแล้วหรือไง”
ธนินมองใบหน้าสวยหวานของภรรยาอย่างไม่ชอบความพยศถือดี
เมื่อก่อนไม่เคยยืนเถียงเขาฉอด ๆ แบบนี้ เป็นลูกกระต่ายว่านอนสอนง่าย
“ถ้าพูดไม่รู้เรื่องก็ไม่ต้องคุยกัน” ชายหนุ่มตัดบทในแบบที่ไม่ต้องการเผชิญหน้ากับเมียจดทะเบียนสมรสอีก ปล่อยให้เธอทำน้ำตาไหลแหมะบนแก้ม
ตอนวางแผนครอบครัวว่าจะมีลูกสาวคน ลูกชายคนด้วยกันมันทั้งอ่อนหวานทั้งมีความสุข เธอยังจำได้ดีว่าเราสองคนนอนกอดกันกลมอยู่บนโซฟา หลังของเธอทาบแผงอกกว้างของเขา ธนินวางคางบนไหล่ของหญิงสาวพลางชวนคุยนั่นนี่ไปเรื่อยจนถึงคำถามว่าจะมีเจ้าตัวเล็กกันสักกี่คนดี จำนวนสมาชิกตัวจิ๋ว ๆ ในบ้านก็เป็นเรื่องสำคัญ ถึงเขาจะร่ำรวยมหาศาล แต่จะมีเจ้าตัวน้อย ๆ เยอะเท่าตั้งทีมฟุตบอลก็ไม่ได้ เขาเป็นห่วงสุขภาพของเพชรลดา ไม่อยากให้อุ้มท้องหลายครั้ง มีลูกกันแค่สองคนก็พอ แล้วถ้ามีคนที่สามก็ถือว่าเป็นของขวัญล้ำค่าอีกชิ้นที่โชคชะตาอุตส่าห์มอบให้ แต่จะมีไม่มากกว่านี้แล้ว
นี่เจ้าตัวจิ๋วไม่ยอมมาอยู่ในท้องของเพชรลดาสักที เขาก็ไม่อยากให้ความร่วมมือเธอด้วย เหมือนว่าเมื่อผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า… ธนินก็เบื่อหน่ายที่จะพยายามไปกับภรรยา
เปิดเรื่องใหม่แล้วค่า
ขอบคุณแม่ ๆ ที่มาร่วมสาปลูกเขยคนเปรตคนใหม่นะคะ
อีบุ๊กพร้อมโหลดบน Meb นะคะ กดค้นหาได้เลย ชื่อเรื่องว่า 'หากรักคุณแล้วต้องเสียใจ' ค่ะ
Guest
