TW : พระเอกธงแดง นิสัยไม่ดี
ทำร้ายจิตใจนางเอก
แม่ ๆ สาปได้เต็มที่ค่า
“พี่ยังไม่ได้บอกเลยว่าวันนี้เธอสวยมาก”
เขาไม่เคยกอดภรรยามาตั้งแต่วันแต่งงาน ตอนนอนร่วมเตียงก็นอนกันคนละด้าน
เคยคิดว่าเหมราชไม่ใช่คนโรแมนติกถึงขั้นจะสัมผัสเมียสาวที่เข้าพิธีวิวาห์กันด้วยความจำเป็นอย่างอ่อนหวาน แต่ตอนนี้รู้แล้วว่ามองเขาผิดไป
เพราะริมฝีปากหยักแตะลงบนต้นคอเธอแผ่วเบา ตามด้วยขบเม้มเล็กน้อยให้หญิงสาวรู้สึกร้อนผะผ่าว เลือดในกายสาวแล่นแปลบปลาบพล่านทั่วร่างกาย เป็นความรู้สึกแปลกใหม่ที่เคยไม่ได้รับจากไหน…เนื่องจากพิมพ์มาภาไม่เคยคบหากับใครในเชิงชู้สาว
“พี่ชอบที่เธอแต่งตัวแบบนี้ แต่งให้พี่ดูคนเดียว เพราะเธอเป็นของพี่ พี่เป็นสามีตามกฎหมายและในทะเบียนสมรสของเธอ”
ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ตั้งแต่ต้นขาขาวนวลขึ้นมา พิมพ์มาภาเกือบหยุดหายใจเมื่อรู้สึกว่าชายหนุ่มอาจลูบเข้าไปใต้กระโปรง แต่มือของเหมราชก็เลื่อนผ่านมาจนถึงหน้าท้องแบนราบของหญิงสาว ไล่มาจนถึงส่วนที่ทำให้เธอเกือบหยุดหายใจอีกครั้ง นั่นคือหน้าอกเต่งตึงที่บางส่วนล้นออกนอกเสื้อ
ปลายนิ้วอุ่น ๆ ลูบเนินเนื้อราวกับจะสัมผัสทุกรูขุมขน
“ผิวเนียนจัง”
นี่คือคำกระซิบของเหมราชที่ดังอยู่ริมหูของพิมพ์มาภา
เธอไม่ได้ไร้เดียงสาถึงขั้นไม่รู้ว่าชายหนุ่มต้องการอะไร
หัวใจของเราสองคนอาจไม่ตรงกันเพราะเป็นการแต่งงานที่ไม่ได้เริ่มต้นจากความรัก ทว่าภาษาร่างกายของเขาชัดเจนว่าอยากเป็นสามีตาม ‘พฤตินัย’ สักที
สายลมเย็นปลิวเข้ามาลูบไล้ผิวกาย แต่ยังไม่ทันได้รู้สึกหนาว ฝ่ามือใหญ่ก็คอยลูบสัมผัสผิวของเธอจนอุ่นขึ้นมา
“กลับบ้านกันเถอะ” เหมราชกล่าวด้วยน้ำเสียงแผ่วต่ำจนแทบหายไปในลำคอ เป็นเสียงแหบพร่าราวกับตกอยู่ในห้วงมนต์สะกด ร่างเล็กบางของพิมพ์มาภาถูกจูงให้เดินไปกับเขา ชายหนุ่มจับมือหญิงสาวไว้ตลอดเวลาคล้ายกลัวเธอจะหายไป
ภายในรถยนต์คันหรูที่เต็มไปด้วยความเงียบงัน พิมพ์มาภานั่งกุมมือแน่นอย่างรู้ว่าถ้าถึงเรือนหอแล้วจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง เมื่อมาถึงเพนต์เฮาส์ เหมราชก็ดึงเธอเข้าไปด้านในพื้นที่ส่วนตัวที่มีแค่สามีภรรยา ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้ทำอะไร เขาก็ก้มตัวอยู่ต่ำกว่าเมีย เธอตกใจรีบผงะถอยหลัง
“อยู่นิ่ง ๆ พี่จะถอดรองเท้าให้เธอ” เหมราชตามมาจับข้อเท้าพิมพ์มาภา แววตาของชายหนุ่มเข้มขึ้นเล็กน้อยคล้ายจะดุ
หญิงสาวเลยทำตามที่สามีสั่ง สายรัดข้อเท้าถูกแกะออกจนรองเท้าหลวมและหลุดจากเท้าข้างแรกง่ายดาย ตามด้วยรองเท้าข้างต่อมาที่ถูกถอดออกเช่นกัน พิมพ์มาภารู้สึกสบายขึ้นหลายเท่าเมื่อฝ่าเท้าเปลือยเปล่าสัมผัสกับพรมปูพื้น รองเท้าส้นสูงสองนิ้วครึ่งที่สวมมาตลอดทั้งเย็นทำให้เธออ่อนเปลี้ยไปหมดแต่ก็ยังมีแรงเดินจนมาถึงตรงนี้
“ให้พี่อุ้มดีกว่า” เหมราชถอดรองเท้าของตัวเองบ้าง เอาขึ้นไปวางในตู้เก็บคู่กับรองเท้าสีครีมของเธอ ก่อนที่เขาจะย่อตัวช้อนร่างเล็กบางของพิมพ์มาภาเข้ามาไว้ในอ้อมแขน ภรรยายกแขนคล้องโอบรอบคอของเขา ชายหนุ่มพาหญิงสาวเดินขึ้นบันไดมาจนถึงห้องนอน เมื่อเห็นประตูที่ปิดอยู่เธอก็รู้สึกใจหวิว ๆ เพราะรู้ว่าอะไรจะเกิดเป็นสิ่งต่อไป
“พี่เทียน… หว้ายังไม่ได้อาบน้ำค่ะ” พิมพ์มาภากระซิบเสียงแผ่วอย่างไม่อยากคิดว่าเริ่มต้นที่ถอดรองเท้า แล้วเธอจะโดนเขาถอดอะไรบนตัวอีก
“เธอยังหอมอยู่เลย” ชายหนุ่มพิสูจน์ด้วยการจูบลงมาบนต้นคอของภรรยา สัมผัสของเหมราชอ่อนโยนราวกับกำลังปลอบประโลมลูกกระต่ายตัวน้อย
“หว้าอยากอาบน้ำ”
“แต่พี่… อยากได้ตัวเธอ” เขาพลิกร่างเล็กของเมียให้หันมาหา กอดหญิงสาวไว้อย่างหวงแหน พิมพ์มาภาเม้มปาก รู้สึกอย่างเดียวว่าร่างกายของชายหนุ่มอุ่นจนน่าซุกมากกว่าจะพยายามออกจากอ้อมแขนของเขา
คิดถึงนักอ่านที่สุดเลยย
เอาพระเอกร้าย ๆ มาเสิร์ฟอีกแล้วค่า
อีบุ๊กบน meb มาแล้วนะคะ เสิร์จชื่อเรื่อง
กรงหย่า นามปากกา สลีล ได้เลยค่ะ
Guest
