พิมพ์ลดาก็อดกลั้นความเกลียดชังต่อฆาตกรที่ทำร้ายแม่ของเธอ และความอัปยศที่ถูกบังคับให้ปรนนิบัติศัตรู เธอเอนหลังพิงเก้าอี้อย่างช้าๆ แล้วค่อยๆคลี่ขาเรียวสวยออก วางเท้าทั้งสองข้างที่นุ่มนวลและอบอุ่นประกบดุ้นเนื้อที่มันเรียกว่า " เจ็ดดาวเรียงมุก" ของไอ้เสี่ยเหน่งจากด้านซ้ายและขวาอย่างแผ่วเบาจากนั้นก็ใช้นิ้วเท้าเล็กๆที่ขาวนวลค่อยๆ สัมผัสตรงส่วนที่ฝังมุกของมันแล้วไล่ขึ้นไปตามลำเอ็นจนถึงหัวบานหยัก ยังเน้นนิ้วเท้าไปยังเม็ดกลมๆทั้ง 7 เม็ดที่ฝังอยู่บนส่วนที่ไวต่อความรู้สึกของ
แม้ใบหน้าของเธอนั้นเต็มไปด้วยความไม่เต็มใจเท่าไหร่ แต่การเคลื่อนไหวของขาและเท้าของเธอกลับกระตือรือร้นอย่างน่าประหลาดใจ ในขณะที่ร่างกายส่วนล่างของเธอก็เคลื่อนไหว เต้านมคู่สวยที่ผายผึ่งของเธอก็สั่นไหวอย่างยั่วยวนภายในผ้าชิ้นเล็กๆสองชิ้น