นายช่างบันลือถุยน้ำลายอีกครั้งลงบนฝ่ามือ ก่อนทึ่มันจะละเลงชะโลมลงบนหัวถอกที่บานใหญ่จนเป็นมันเงาอีกครั้ง "....อีกทีซิวะ...ถุ๊ย!!..." มันพึมพำอย่างหงุดหงิด ด้วยขนาดหัวหยักอันมหึมาของตัวมันเอง ดูจะเป็นเรื่องยากยิ่งที่จะฝืนดันเข้าไปภายในร่องสาวของคุณหนูลลิษาคนสวย แม้ว่ามันจะออกแรงดันหัวหยักบานใหญ่เข้าใส่จนกลีบแคมที่ยู่ม้วนอยู่ แต่ก็ไม่สามารถแหวกกลีบสาวสวยๆ ของลลิษา เข้าไปได้ง่ายๆ ทำเอาร่างของลลิษาเองก็ถึงกับกระดกสะโพกหนีด้วยปฏิกิริยาการตอบโต้สิ่งแปลกปลอมที่เกินขนาดร่างกายจะรับไหว พลางส่งเสียงร้องออกมาทันทีด้วยความด้วยความเสียวแต่ไม่รู้สึกตัว
"อึ๊!...อื้ยย...ยยย...อื๊ออ...อออ...." เสียงครางที่บ่งบอกถึงความทรมานทำให้ นายช่างบันลือรีบชะงักค้าง ไม่กล้าฝืนดันต่อ มันก้มหน้าลงไปมองใบหน้าสวยหวานที่ยังคงหลับตาพริ้ม แต่กลับขมวดคิ้วเข้าหากัน แสดงอาการคับแน่นอย่างเห็นได้ชัด "แบบนี้คงยัดเข้าไปไม่ได้แน่ๆ ..." นายช่างบันลือคิดในใจ ทำเอามันต้องตั้งหลักใหม่
Guest
