พระองค์ไร้ใจ ใยข้าต้องทน

เว่ยฟางเฟย อดีตคุณหนูตระกูลเว่ย บุตรสาวอดีตเจ้ากรมคลังที่ถูกตัดสินโทษจำคุกจากการถูกกล่าวหาว่ายักยอกเงินของคลังหลวง ด้วยเหตุนี้จึงได้อาศัยบุญคุณในอดีตที่เคยช่วยเหลือไทเฮามาแต่ครั้งในอดีตขอฝากฝังบุตรสาวเพียงคนเดียวให้พระองค์ดูแล ซึ่งไทเฮาเองก็มิได้รีรอจะช่วยเหลือแต่การจะรับบุตรสาวของขุนนางต้องอาญาแผ่นดินไว้ในวังหลวงคงเป็นเรื่องที่ไม่ควรเท่าใดนัก จึงได้ฝากฝังนางไว้ที่จวนหนานจวิ้นอ๋องหลานรัก ด้วยเพราะเข้าออกสะดวกเพราะเว่ยฟางเฟยนั้นต้องดูแลกิจการของผู้เป็นแม่ คือหอบุปผชาติ สมบัติหนึ่งเดียวที่มารดารักและมอบไว้ให้แก่นาง

หนานจวิ้นอ๋อง หรือเจิ้งหนาน อ๋องรูปงามสง่า เก่งทั้งด้านสงครามและงานบริหารบ้านเมือง หลานรักของฮ่องเต้และไทเฮา ด้วยเพราะความสามารถโดดเด่นและชาญฉลาด หากแต่สีหน้าหล่อเหลานั้นกลับราบเรียบ หยิ่งผยอง อีกทั้งเจ้าอารมณ์กับฟางเฟย เขาเกลียดนางที่เข้ามาทำให้จวนอ๋องต้องแปดเปื้อน สตรีแม่ค้าอีกทั้งการค้าที่นางทำคือหอบุปผชาติ วัน ๆ เอาแต่หว่านเสน่ห์ยั่วยวนบุรุษ งานเช่นนี้ชั่งไร้เกียรติสิ้นดี แม้เขาเองก็มิอาจปฏิเสธเสน่ห์ของนางได้จนอยากเผาหอเยว่เซียงของนางให้สิ้นซาก และเก็บนางไว้แต่ในจวนก็ตามที

ซ่างกวนอี้เหยา ท่านหญิงสูงศักดิ์บุตรสาวเสนาบดีฝ่ายซ้าย ภายนอกอ่อนหวานงดงาม แต่ภายในเต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยม ลุ่มหลงหนานจวิ้นอ๋องมากแต่ก็มิอาจเเสดงออกมาได้ กระหายในอำนาจเฉกเช่นบิดา

"อยากเป็นสตรีของข้าจนถึงขั้นทำเรื่องเลวทรามต่ำช้า อย่ามาปฏิเสธว่าเจ้ามิได้ทำ หอเยว่เซียงก็ร้านของเจ้า แล้วผู้ใดจะเป็นคนทำหากไม่ใช่เจ้า หึ! บัดซบสิ้นดี"

"ท่านอ๋อง โปรดยั้งวาจาข้าหาได้กระทำการเช่นนั้นในเมื่อข้ากับท่านอ๋องอยู่ในจวนเดียวกัน ข้าวางยาท่านในจวนจะไม่ง่ายกว่าหรือ"

"ปากคอเราะร้ายเถียงคำไม่ตกฟาก ไม่ว่าเช่นไรข้าก็จะปิดหอเยว่เซียง"

"ไม่นะท่านอ๋อง ข้าต้องใช้มัน มันเป็นสมบัติแม่ข้า ในเมื่อเรื่องยังไม่ตรวจสอบท่านอ๋องจะปิดมันได้เช่นไรกัน"

"หึ! ทำไมไม่อยากให้ปิดหรือ เช่นนั้นก็มาเป็นสตรีของข้าสิ จะว่าไปข้อเสนอของข้าก็นับว่าไม่เลวในเมื่อเจ้าจงใจวางแผนชั่วนี้เพื่อเข้าหาข้ามิใช่รึ ช่างหวังสูงนักนะ หึ!"

"ท่านอ๋อง!"

เมื่อสถานการณ์เข้าตาจน เขาบีบบังคับนางทุกทาง นางยังต้องอาศัยเงินจากหอบุปผชาติเพื่อใช้มันสืบคดีของบิดา นางไม่เชื่อว่าบิดานางจะกระทำการเช่นนั้น ท่านพ่อต้องถูกคนชั่วใส่ร้ายเป็นแน่ และที่สำคัญมนเป็นสิ่งที่ท่านแม่ข้ารัก หอของข้าหาได้เลวร้ายเช่นท่านอ๋องว่าไม่ พกเราทำการข้าอย่างตรงไปตรงมา ขายศิลปะหาได้ขายตัว แต่หากทั้งสองฝ่ายพึงใจกันละกันนั่นก็เป็นอีกเรื่อง เช่นนี้จะไม่ดีตรงไหน อีกอย่างสัมพันธ์ลับระหว่างข้าและท่านอ๋องนอกจากเสี่ยวกงกงและสาวใช้และองครักษ์ของเขาแล้วก็มิได้มีผู้ใดล่วงรู้ เขาห้ามนางหึงหวง ห้ามแสดงเป็นเจ้าของ และที่สำคัญอย่าได้รู้สึกต่อท่านอ๋อง เพราะเขาชื่นชอบเพียงร่างกายของนางหาใช่หัวใจของนางไม่ ใต้หล้านี้ผ้ใดเล่าจะโชคร้ายเฉกเช่นข้า และในวันนี้วันที่ข้าหลุดพ้นแล้วข้าสัญญากับตัวเองทุกคำที่ท่านอ๋องดูถูกข้าจะลบล้างมันให้เสียสิ้น!

สวัสดีค่ะทุกคน ได้ฤกษ์เปิดเรื่องใหม่ของไรท์อีกแล้ว วันนี้ขอฝากฟางเฟยไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของแม่ ๆ ทุกคนด้วยนะคะ ฝากเอ็นดูน้องด้วยน๊า

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการ ไม่ได้อิงประวัติศาสตร์ใด ๆ ทั้งสิ้นนะคะ

ดราม่าหนักหน่วง แต่ลูกเขยไม่นอกกายนอกใจน๊า ไม่ทำกับคนอื่นแต่กระทำกับนางเอกอย่างโหดหื่นเพียงคนเดียว ความเลวเต็มร้อย ความดีน้อยนิด

สุดท้ายนี้ไรท์หวังเป็นอย่างยิ่งว่าทุกคนจะสนุกไปกับนิยายของไรท์นะคะ

สุดท้ายนี้ขอขอบคุณทุกยอดการอ่าน ยอดสนับสนุน และทุก ๆ ความคิดเห็นนะคะ 🙏🙏😄🍃

นิยายเขียนขึ้นจากจินตนาการ ไม่อ้างอิงจากประวัติศาสตร์ใด ๆ ห้ามคัดลอก ดัดแปลงใด ๆ ทั้งสิ้น

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และฉบับเพิ่มเติม 2558