“ถ้าเธอบอกว่าฉันคิดเองไม่ได้ ถ้าอย่างนั้น เธอก็บอกฉันหน่อยสิ ว่าอะไรที่ฉันควรทำ” เขมกรเลิกคิ้วถามอย่างท้าทาย เหลือบหางตามองกล้องจากมือถือและกล้องของนักข่าวมากมายที่ส่องมาจับภาพ คืนนี้ เขมกรทำให้ปราณิสาอับอายและไร้เกียรติ พรุ่งนี้ ข่าวฉาวคงเด่นหราบนหน้าหนังสือพิมพ์ คิดถึงหน้าของปราณิสาตอนที่เห็นความอับอายของตัวเองแล้วเผลอยิ้ม บางที พรุ่งนี้เขาอาจจะได้ใบหย่าจากเธอ
“ช่วยเป็นผัวที่ดีให้มันได้สักครั้ง”
“ถึงกับขอร้องเลยเหรอปราย แต่ขอโทษนะ ฉันคงเป็นผัวที่ดีให้เธอไม่ได้ เพราะฉันไม่เคยอยากมีเมียที่ชื่อว่าปราณิสา”
ปราณิสาถึงกับสะอึก ฟังคำประชดเสียดสี ดูถูก ด่าทอของ เขมกรมาก็มาก แต่ยังไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดเท่าครั้งนี้
“ก็ได้ค่ะ ถ้าคุณเขมเป็นผัวที่ดีไม่ได้ ก็ช่วยเป็นหลานที่ดีของคุณปู่ได้ไหมคะ อย่างน้อยก็ช่วยทำให้ท่านภูมิใจในตัวของคุณเขมบ้าง” กลืนก้อนสะอื้นแล้วฝืนพูดต่อ ไม่เห็นแก่หน้าเธอ ก็ขอให้เขาเห็นแค่หน้าของปู่บ้างก็ยังดี
“ได้สิ ข้อนี้ฉันทำได้ และฉันก็พร้อมจะเป็นหลานที่ดีของปู่ฉันอยู่ตลอดเวลา แต่ติดอยู่นิดเดียว” เขมกรขยับเท้าเข้าไปหา โน้มหน้าลงกระซิบข้างหูของภรรยา “ถ้าเธอหย่ากับฉัน วันไหนที่เธอเดินออกไปจากชีวิตของฉัน วันนั้น ปู่จะได้เห็นว่าฉันเป็นหลานชายที่ดีแค่ไหน”
*******************
ปราณิสาหยุดอยู่ข้างโต๊ะ ตามที่คิด ตอนนี้ต้องโยนโทรศัพท์ลงมาแล้ว แต่เธอยังนิ่ง ไม่พูด ไม่ไหวติง เขมกรจึงเงยหน้าขึ้นดู
“ปราย” ทำทีเป็นเรียก จ้องหน้าเมียที่กำลังมองหน้าตัวเองเช่นกัน สายตาของเธอดูเศร้าแปลก ๆ ไม่โมโห ไม่กราดเกรี้ยว เหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ
“ปรายมีของขวัญมาให้คุณค่ะ” เธอพูดประโยคนั้นด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูแสนเศร้า ก่อนจะโยนบางอย่างลงมาบนโต๊ะตรงหน้าของเขา ไม่ใช่โทรศัพท์อย่างที่เขาคิดเอาไว้ แต่เป็นแท่งอะไรสักอย่างสีขาว ๆ
เขมกรหยิบแท่งเจ้าปัญหาขึ้นมาส่องดู ด้านนี้เป็นเพียงพลาสติกสีขาว ไม่มีสัญลักษณ์อะไรบ่งบอก แต่เมื่อพลิกกลับมาอีกด้าน เสียงพูดของปราณิสาก็ดังขึ้น
“เราหย่ากันเถอะค่ะ”
*************
ไม่มีนอกกาย นอกใจ และจบฟีลกู้ด
เรื่องใหม่ของระรินรักค่า เรื่องนี้ดราม่า ปนตลก นางเอกน่าสงสารหรือเปล่าไม่รู้แต่รู้ว่า ไม่หงอต่อผัวเลว ๆ แน่นอนค่า
ฝากติดตามกันด้วยนะค้าาา
กดใจ กดเข้าชั้น เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยน้าา
Guest
