หนึ่งชีวิตของลูกที่ถือกำเนิดในท้องของเธอ จะสามารถทำให้เขาอภัยกับความผิดที่เธอไม่ได้เป็นคนก่อได้หรือเปล่า
********************
"คุณมันเลว ฉันยอมคุณทุกอย่างเพื่อแลกกับความสุขของพี่ณิน แต่คุณกลับหลอกให้พี่สาวฉันหลงรักแต่ไม่เคยใส่ใจ คุณยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า"
"งั้นเธอก็ถามตัวเองก่อนสิญาตา ว่าเธอเป็นคนหรือเปล่า ถ้าความหมายของคำว่าคนคือการทำเพื่อความสุขของตัวเองโดยไม่สนใจว่าใครจะเสียใจบ้างแบบที่เธอเคยทำ ถ้าอย่างนั้น ฉันก็คงเป็นคนประเภทเดียวกับเธอ คนเลว ๆ เหมือนกัน"
****************
ชวินทร์สืบเท้าเข้าหา ย่อตัวลงนั่งแล้วเอื้อมมือหยิบ ซองยาขนาดเล็ก หล่นกระจัดกระจายอยู่ใต้เตียง คงเพราะความรีบร้อนของญาตาเลยทำให้เธอไม่ทันสังเกต ชายหนุ่มพลิกซองยาสีขาวเพื่ออ่านชื่อกำกับของยาที่เขียนอยู่ด้านหน้า ก่อนจะเบิกตากว้างออกด้วยความตกใจ เมื่ออ่านชื่อของยาที่เขียนกำกับเอาไว้ว่า 'ยาบำรุงครรภ์'
มือหนาสั่นระริก หยิบยาอีกซองขึ้นมาและพลิกอ่านตัวอักษรที่อยู่ด้านหน้า 'ยาแก้แพ้ท้อง'
ร่างสูงทรุดฮวบลงกับพื้น ญาตาท้องอย่างนั้นหรือ นี่คือเหตุผลที่ทำให้เธอต้องหนีไปใช่หรือเปล่า เพราะเธอท้องกับเขา แต่เขากำลังจะแต่งงานกับญาณิน เพราะไม่อยากให้ญาณินเสียใจและไม่อยากให้ลูกมีพ่อเลว ๆ แบบเขา
*************
***ไม่มีนอกกาย นอกใจ และ จบฟีลกู้ดค่า
เรื่องนี้ไรท์แต่งจบแล้วนะคะ กำลังอยู่ในขั้นตอนของการตรวจทานคำผิดรอบแรกและจัดหน้า เสร็จเรียบร้อยก็จะออกอีบุ๊กค่ะ
กดเข้าชั้น กดติดตามและกดใจให้ไรท์กันด้วยน้าา ระรินรัก กราบแทบตักค่าาาา