ฉันนั่งมองเอกสารบนโต๊ะเขียนไว้ว่า “ข้อตกลงส่วนตัว”ไม่มีตราบริษัทไม่มีลายเซ็นผู้บริหาร และไม่มีแม้แต่ชื่อของฉันปรากฏอยู่ในนั้นแต่ใต้บรรทัดสุดท้ายของสัญญากลับมีราคาที่สูงเกินกว่าฉันจะปฏิเสธพร้อมข้อความสั้น ๆ ที่เขาเขียนด้วยลายมือว่า เงื่อนไขมีเพียงข้อเดียว “คุณแค่ต้องไม่รักผม”
คืนแรก…เขาไม่ได้แตะต้องฉันอย่างหยาบคาย เขาแค่ปลดกระดุมชุดฉันทีละเม็ด ด้วยปลายนิ้วที่เย็นจัดเย็นพอจะทำให้ฉันขนลุกแต่ในขณะเดียวกันก็ร้อนพอจะเผาใจให้สั่นไหว เราไม่ได้สบตากันด้วยความรัก เขาไม่ได้กอดฉันเพราะคิดถึง และฉัน…ก็ไม่ได้จูบเขาด้วยความสุข
แต่ทุกอย่างกลับ ร้อนเกินไป ร้อนจนฉันไม่แน่ใจว่านี่คือการแลกเปลี่ยน...หรือความหลงใหลที่ไม่มีใครกล้ายอมรับ