นางบำเรอของท่านอ๋องอำมหิต

ซูฉือไฉ่หง สตรีสาวชาวเขาผู้มีชะตาอาภัพ นางถูกส่งมาเพื่อเป็นเครื่องบรรณาการแก่ ชินอ๋องจ้าวมู่หรง ท่านแม่ทัพอำมหิตที่แสนจะเอาแต่ใจอย่างร้ายกาจ เขาโหดเหี้ยมเย็นชาจนผู้คนหวาดหวั่น อีกทั้งยังขึ้นชื่อว่าเป็นบุรุษที่ชมชอบการเสพสุราและนารีเป็นที่สุด

เช่นนั้นแล้วนางก็คงต้องยอมปรนนิบัติเขาอย่างเร่าร้อนเท่านั้น...จึงจะมีชีวิตรอดต่อไปได้

....................................................

จ้าวมู่หรงที่กำลังเพลิดเพลินไปกับสุราชั้นดีรั้งเอวบางเข้ามากกกอด สัมผัสนุ่มหยุ่นและกลิ่นหอมหวานที่ลอยมากระทบจมูกทำให้เขารู้สึกรื่นรมย์ยิ่งนัก ชายหนุ่มกระซิบบอกเสียงพร่า

“ใช้ปากเจ้าป้อนเหล้าให้ข้า”

เขาโอบรัดเอวบางของนางแน่นขึ้น ครั้นหญิงสาวตกใจจนเผลอเอนกายหนี เขาก็แกล้งรั้งตัวนางมาไว้บนตักเสียเลย ซูฉือไฉ่หงเขินอายจนใบหน้าร้อนลวก

เรือนร่างของทั้งสองแนบชิดกันจนไม่มีช่องว่างแทรก สะโพกอวบบดเบียดบนตักใหญ่ กึ่งกลางกายสตรีสัมผัสได้ถึงความร้อนผ่าวที่แข็งนูนเป็นลำอยู่ด้านใต้ก้นนาง แม้นางจะทำใจมาแล้วล่วงหน้าแต่เมื่อถึงเวลาจริง นางกลับเขินอายจนทำสิ่งใดไม่ถูก

จ้าวมู่หรงเห็นท่าทางไม่ประสานั้นก็เริ่มจะเคืองขุ่น อ๋องหนุ่มเอ่ยถามอีกครั้งอย่างไม่พอใจ

“ใช้ปากป้อน ทำไม่เป็นรึ?”

ร่างน้อยส่ายหัวเบา ๆ อย่าว่าแต่ใช้ปากป้อนเลย แค่ดื่มสุราสักครั้งนางยังไม่เคยด้วยซ้ำ

“เช่นนั้นข้าจะสอนให้เองว่าปรนนิบัติข้าต้องทำอย่างไร”

........................................................

นิยายแนวอิโรติกจีนโบราณ สุขนิยม จบดีค่ะ