รักร้อนริมรั้ว

“พี่สายชลลลล วันนี้ท่าจะร้อนเนอะ ไม่ใส่เสื้ออีกละ” น้ำฝนสาวร่างเล็กแต่รูปร่างอวบอัด ยืนเกาะรั้ว ส่งเสียงล้อเลียนดวงตาแพรวพราว ริมฝีปากแดงฉ่ำวาวตามธรรมชาติยิ้มเหมือนรู้ทัน เธอใส่เสื้อกล้ามบางตัวจิ๋ว กางเกงขาสั้นที่สั้นกว่าคำว่ามาตรฐาน เรียวขาขาวยาวนั้นมีหยดน้ำเกาะอยู่ คงเพิ่งอาบน้ำเสร็จ 

“ฝน... จะมาแกล้งอะไรกันอีกล่ะ”  

เขาวางไม้กวาดลงก่อนจะหันมามองเธอเต็มตา  

ด้วยแววตาที่พยายามนิ่งสนิท แต่กล้ามเนื้อกลับตึงเครียดเหมือนคนข่มอะไรบางอย่าง 

“เปล๊า...แค่จะมาบอกว่า แม่ไม่อยู่คืนนี้ บ้านเงียบจังเลยฝนรู้สึกเหงาๆเลยจะมาอยู่เป็นเพื่อนจ้ะ” 

เสียงเธอหวานเชื่อม แต่สายตาที่มองมายังเขามันไม่ใช่เด็กสาวไร้เดียงสาอีกต่อไปสายชลกลืนน้ำลาย นึกในใจ 

 "ยัยน้ำฝนตัวดี" 

แต่เขาก็ยังเงียบ ไม่ตอบอะไรน้ำฝนหัวเราะเบาๆ แล้วเดินเลาะรั้วไปจนถึงช่องไม้ที่พังแหว่ง เธอปีนผ่านเข้ามาเหมือนเป็นเรื่องปกติ 

“ฝน..หยุดนะ!” เสียงชายหนุ่มเริ่มเข้มขึ้น 

 “จะทำอะไร…”