“รินขอตัวก่อนนะคะ”หล่อนไหว้พร้อมเดินเลี่ยงไป “เดี๋ยวสิ” ร่างสูงคว้าแขนหญิงสาวไว้มือเขาร้อนผ่าว เพราะมันลวกแขนหล่อนจนร้อนวูบวาบไปทั้งตัวเหมือนมีกระแสไฟฟ้าไหลผ่านร่างกาย “ฉันหิวน้ำเอาน้ำไปให้ด้วยข้างบน
ปรมิน หนุ่มหล่อ เจ้าของไร่พวงวารินทร์ ไร่ผลไม้ที่ใหญ่ที่สุดของจังหวัด
รินดา สาวน้อยคนสวย ลูกสาวของหัวหน้าคนงานในไร่เขาเอง
หล่อนเป็นแค่เด็กในบ้าน เด็กยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม
ใช่กลิ่นน้ำนมที่หอมหวานจนไม่อาจห้ามใจไม่ให้ชิมรสชาดน้ำและนมรวมไปถึงผิวเนื้อนุ่มๆนั้นได้
รีวิว (0)
เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว
Guest
