“แบบนี้หนูก็อดเห็นพี่เล่นเป็นนางเอกน่ะสิ”
“เสียใจหรอคะ ที่ไม่ได้เห็นพี่เป็นนางเอก”
“ไม่หรอกค่ะ”
“อ้าว ชอบพูดย้อนแย้งจังเลยนะคะ”
“ถึงหนูจะไม่ได้เห็นพี่เป็นนางเอกในจอ แต่พี่น่ะเป็นนางเอกในชีวิตจริงของหนูนะ ของหนูคนเดียวด้วย ได้ยินมั้ยคะ”
“มิริน”
“คะ?”
“หนูเคยคิดรึเปล่า ว่าตัวหนูในอีกสิบปีข้างหน้าจะเป็นยังไง หรือกำลังทำอะไรอยู่”
“เอาจริงๆหนูนึกภาพไม่ออกหรอกค่ะ ว่าตัวเองในเวลานั้นจะกำลังทำอะไรอยู่ แต่ภาพนึงที่หนูเห็นชัดที่สุด คือ หนูมีพี่อยู่ตรงนั้นด้วย มีพี่ไปกับหนูทุกที่ ไม่ว่าหนูจะทำอะไรหรืออยากไปที่ไหน แล้วพี่อิงล่ะคะ อีกสิบปีข้างหน้าของพี่ จะยังมีหนูอยู่ตรงนี้รึเปล่า”
“มีสิ ไม่ใช่แค่สิบปีหรอก แต่พี่จะอยู่กับหนูตรงนี้ตลอดไป”
“พี่อิง…”
“พี่จะยอมไปจากตรงนี้ ก็ต่อเมื่อหนูไม่ต้องการพี่แล้ว ขอเพียงแค่หนูบอก พี่จะเป็นฝ่ายเดินออกจากชีวิตหนูเอง”
“ไม่ค่ะ ไม่ให้ไปไหนทั้งนั้น”