ความสว่างอันเป็นที่รัก

เป็นโชคชะตา หรือใครลิขิต ให้เด็กจนๆคนหนึ่ง ต้องย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านหลังใหญ่ ในฐานะบุตรบุญธรรมของเศรษฐี ที่ไม่ได้อาภัพเรื่องการมีลูก เพราะพวกเขามีลูกสาวอยู่แล้วหนึ่งคน แล้วทำไมถึงได้อยากมีลูกสาวเพิ่มกันล่ะ

แสงเทียน : ถ้าชีวิตเราเลือกเกิดได้ คงไม่มีใครอยากเติบโตขึ้นมาในสภาพสังคมแย่ๆแบบนี้หรอก

โชติกานต์ : ปรางไม่มีปัญหาถ้าพ่อกับแม่จะรับอุปการะเด็กคนนั้น แต่ถ้าเมื่อไหร่ก็ตามที่เขาสร้างความเดือดร้อนให้กับครอบครัวเรา ปรางจะเป็นคนจัดการเขาด้วยตัวเอง

:

:

“ถ้าวันไหนที่คุณไม่รัก ไม่เอ็นดูเขาแล้ว ให้พวกคุณนำเขากลับมาคืนให้ผม อย่าทำให้เขาต้องเจ็บช้ำไม่ว่าจะทางร่างกาย หรือทางจิตใจ ผมขอแค่นี้คุณทำให้ผมได้มั้ย”

พ่อคนนี้รู้ดี ว่าตัวเองไม่มีทางเลี้ยงลูกให้ได้ดีไปมากกว่านี้แล้ว ถ้าการที่ลูกไปอยู่ในสังคมใหม่ มีการศึกษาที่ดีขึ้น มีที่หลับที่นอนสุขสบาย แค่นี้พ่ออย่างเขาก็ตายตาหลับแล้ว

_________________________________________________

“เธอขาของพี่น่ารักที่สุด”

“น่ารักแล้วรักมั้ยคะ”

“อืม รักดีมั้ยน้า~”

“พี่ไม่รักเทียนก็ไม่เป็นไรค่ะ แต่เทียนรักพี่นะ”

“อ ไอ้บ้า”