มาวิน พี่รหัสโคตรหล่อ | Brother Love

มาวิน พี่รหัสโคตรหล่อ | Brother Love 

(มาวิน + ปันปัน) 

นักวาด : WHAN siriwimol 

มาวิน เมธาวัฒนกิจ อายุ 21 ปี 

คณะวิศวกรรมยานยนต์ ปี3 

ตำแหน่งเดือนคณะ 3 ปี ซ้อน 

ทายาทไร้ส้มที่ร่ำรวยที่สุดในภาคเหนือ 

นิสัย : อ่อนโยนแต่ก็ใจร้อน และชอบกวนประสาทน้องรหัส 

สถานะ : โสด (แต่สาวไม่เคยขาด) 

ปัญลิตา โยธินพิภัฒน์ อายุ ย่าง19 

คณะวิศวกรรมยานยนต์ ปี 1 

เป็นนักเขียนนิยายออนไลน์ แนวผู้ใหญ่ 

นิสัย : นิ่งๆ เงียบๆ จนพี่รหัสเรียกว่า 'แว่น' เพื่อนเรียกว่า 'หุ่นยนต์' 

สถานะ : โสด (แต่ไม่อยากมีใคร) 

ʕ•ᴥ•ʔ ʕ•ᴥ•ʔ ʕ•ᴥ•ʔ ʕ•ᴥ•ʔ ʕ•ᴥ•ʔ 

สปอย… 

“จำได้ไหมว่านี่ใคร?” เสียงทุ้มเอ่ยถามอย่างอ่อนโยน ทั้งที่ในใจอยากจะกดลึกและตอกตรึงช่วงล่างของเธอให้จมกับโซฟา 

ดวงตาคู่น้อยไร้แว่นคอยช่วยในการมองเห็น ระยะเพียงแค่ลมหายใจกั้น สายตาที่สั้นถึงสี่ร้อยก็ยังคงมองเห็นชัดเจน เผลอลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลาหวานจนใจสั่นแบบนี้ มีแค่คนเดียวที่รู้จัก 

“พะ พี่...มาวิน...ค่ะ” 

✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿ 

คำเตือน 

นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมกับคนอายุต่ำกว่า18ปี มีการใช้ความรุนแรงมีคำพูดที่ไม่ค่อยสุภาพ เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ20ปีขึ้นไปและโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ไม่คอมเม้นต์อะไรที่รุนแรงกระทบจิตใจผู้เขียนกันนะคะ 

เนื้อหานิยายเป็นเพียงจินตนาการจากผู้แต่ง ไม่ได้มีเจตนาไม่ดีหรือแนะนำให้ทำตามในนิยายค้าบบ 

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ 

ไม่อนุญาตให้คัดลอก ดัดแปลง สแกน หรือทำซ้ำ 

ส่วนใดส่วนหนึ่งของเนื้อหาโดยที่ไม่ได้รับอนุญาต 

เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์เท่านั้น 

(*˘︶˘*) (*˘︶˘*) (*˘︶˘*) (*˘︶˘*) 

สวัสดีค่ะไรท์ชูก้าชุปนะคะ นี่เป็นเรื่องที่สองของเซ็ต Brother Love ที่จริงเรื่องพี่มาวินควรจะปล่อยตั้งแต่เรื่องพี่อคิณจบไม่เกินหนึ่งเดือน แต่เพราะในระหว่างทางที่เค้าได้มีการเขียนจนถึงกลางเรื่อง อยู่ๆก็มีเรื่องให้ต้องหยุดเขียนไป พอกลับมาเขียนต่อ ความรู้นั้นกลับไม่ต่อเนื่อง ทำให้ไรท์ต้องเขียนใหม่ทั้งหมด เดินเรื่องใหม่แต่เค้าโครงยังคงเดิม  

ยอมรับว่าเรื่องนี้มีความกดดันมากค่ะ เพราะกลัวเรื่องภาษาและเรื่องที่เคยติดขัดจากเรื่องก่อน และเหมือนมันค่อยๆสะสมไปทีละนิด จนหยุดเขียนไปถึงสองครั้ง แต่ก็เพราะความชอบถึงได้ผลักตัวเองจนต้องเขียนต่อให้จบ แต่ใดๆนอกจากความกดดันแล้ว คาแรคเตอร์ของตัวละครในเรื่องนี้ก็ยากพอสวมควร มีส่วนทำให้ใจคนเขียนไม่นิ่งเลยค่ะ เขียนลบเขียนลบ บางทีก็ตันแบบอีหยังวะ สมองอยู่ไส? 555 

แรงบันดาลใจของเรื่องนี้ ไรท์ได้มาจากรุ่นพี่คนหนึ่งตอนสมัยเด็กค่ะ พี่เขาหน้าหวานและนิสัยติดกวนๆ ชนิดที่ทำความดันขึ้นตาม 555 เค้าว่าน่ารักดีเลยหยิบเอามาใส่ในตัวพระเอกของเรื่อง 

ดังนั้นเรื่องราวในเรื่องนี้จะไม่ค่อยมีอะไรมากเลยค่ะ แนวพี่รหัสที่เห็นน้องรหัสนิ่งๆเงียบๆไม่ได้ ต้องแกล้งให้หัวร้อนสักฉากเพื่อความสุขของตัวเอง โดนน้องด่าหน่อยก็ถือว่าเป็นกำไรเพราะปกติน้องไม่ค่อยพูด แต่ประเด็นอีพี่มันดันโรคจิตนิดๆ (หรือว่าไรท์เองที่โรคจิต) ชอบแกล้งน้องแบบแรงๆ  

ส่วนเรื่องดราม่ามีให้เพียงจี๊ดเดียวเพราะไรท์อยากเล่าปมถึงตัวน้องปันปัน แต่เอาจริงๆไรท์เขียนเรื่องดราม่าไม่เก่งค่ะ นี่ก็ลบแล้วลบอีก คือต้องฝึกอีกมากเลยไม่อยากใส่ความดราม่ามากมาย กลัวคุณรีดจะไม่อิน 

สุดท้ายนี้ไรท์หวังว่าทุกคนจะชอบ และเปิดใจให้กับพี่มาวินและน้องปันปัน อาจไม่มากมายแต่ก็สักเล็กน้อยก็ยังดีค่ะ ฝากจิ้มหัวใจให้กันด้วยนะคะ เพราะมันคือกำลังใจที่ดีที่สุดของเค้าค่ะ 

และหากผิดพลาดตรงไหนติชมกันได้เลยนะคะ จุ๊ปม๊วฟ❤️