เกมร้าย กลลวงรัก

"ขอโทษ เราขอโทษนะนนท์เราจำเป็นจริงๆ " ร่างบางก้มหน้าเอ่ยคำขอโทษอย่างรู้สึกผิดกับคนตรงหน้าเธอถูกพี่ชายต่างแม่บีบบังคับให้หลอกชานนท์มาที่ลับตาคนแบบนี้ เพราะถูกขู่จะทำร้ายแม่ของเธอ หญิงสาวเลยจำใจต้องทำตาม หลอกเพื่อนรักของตัวเองและหลังจากนี้เราสองคนคงมองหน้ากันไม่ติดอีกต่อไปแล้ว 

"หึ มันเป็นน้องกูลูกเมียรองพ่อกูเองแหละมึงมันหน้าโง่ ฮ่าฮ่าฮ่า เป็นไงน้องสาวกูหลอกหน้าไอ้ไง่อย่างมึงได้สนิทใจเลยใช่ไหมล่ะ" เสียเย้ยหยัดยังคงดังขึ้นจากปากของเซียวเฉินพร้อมเสียงหัวเราะเยาะเขาอย่างสะใจ 

"เธอ...หักหลังเราได้ลงเหรอธิดา!" ชานนท์กำหมัดกัดฟันกรอดพูดตะคอกด้วยความโมโหและผิดหวัง ดวงตาเขาตอนนี้แดงก่ำแววตาผิดหวังและแตกสลายมาก จนคนที่เห็นปวดใจและรู้สึกผิด 

"ขอโทษนะเราไม่มีทางเลือก" ร่างบางร้องไห้ได้แต่ขอโทษชานนท์ที่ต้องทำแบบนี้เพราะไม่มีทางเลือกพี่ต่างแม่ขู่บังคับให้เขาต้องทำไม่งั้นจะให้คนทำร้ายแม่ของเขา เธอรักเพื่อนอย่างชานนท์มากแต่เธอก็รักแม่มากเช่นกัน 

ชานนท์มองหน้าคนตรงหน้าที่เขาทั้งรักทั้งห่วงด้วยสายตาที่ว่างเปล่าสิ้นหวังก่อนจะหันหลังเดินจากไปด้วยความเจ็บปวดกับการที่ถูกคนที่รักและไว้ใจหักหลังเขา มันเจ็บจนเขาไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้อีกนอกจากหันหลังพร้อมกับน้ำตาและเดินจากไป 

"นนท์เราขอโทษ!!!" ร่างบางทรุดลงร้องไห้ตะโกนกล่าวขอโทษเขาไม่อยากเสียเพื่อนคนนี้ไปเลย เขารู้สึกพิเศษและชอบชานนท์มากเรียกว่ารักแรกก็ว่าได้แต่ตอนนี้เธอเสียคนที่รักไปแล้วเพราะความอ่อนแอของตัวเอง ได้แต่หวังว่าสักวันชานนท์จะยอมให้อภัยเธอและรับฟังเหตุผลของเธอบ้าง 

........................................................