“ฉันบอกแกว่ายังไง แกไม่ฟังที่ฉันสั่งสอนเลยเหรอ” เสียงดุกังวานน่าเกรงขามเปล่งออกมาดังลั่นจะคนฟังได้แต่ก้มหน้าด้วยความหวาดกลัวก่อนจะตอบเสียงสั่นๆ ออกไป
“ขอโทษครับอากง” เสียงอ่อยสั่นของเด็กหนุ่มอย่างนฤบดินทร์ผู้เป็นหลานชายคนเดียวกล่าวกับผู้เป็นตา
“ไม่ได้เรื่องสอนอะไรไปก็ทำไม่ได้ดังใจ บอกว่าอย่าใจอ่อน แบบนี้คนจะยำเกรงได้ยังไงผู้นำที่ไม่เด็ดขาดจะนำพาองค์กรต่อไปได้ยังไง ตอบฉันมากสิ”
“ผมจะทำให้เต็มที่ครับ จะไม่ให้พลาดอีก”
“จำเอาไว้โอกาสไม่ได้มีให้แกบ่อยๆ ถ้าครั้งหน้าแกยังทำไม่ได้อย่ามาหาว่าฉันใจร้ายนะ”
“ครับอากงจะไม่ให้มีครั้งต่อไปครับ”
“จำไว้นะมังกร อะไรที่เราต้องการเราต้องได้ไม่ต้องสนวิธี อะไรที่จะสร้างปัญหาให้ภายหลังไม่ว่าจะเรื่องอะไรอย่างปล่อยไว้ เราต้องได้ตามที่เราต้องการถึงแม้จะต้องเหยียบใครเพื่อขึ้นไปแกก็ต้องทำ อย่าใจอ่อนมันจะทำให้แกลำบากภายหลังได้ จำพ่อแกเป็นตัวอย่างเพราะไว้ใจใจอ่อนทำให้ตัวเองต้องพบจุดจบยังไงจำได้ไหม”
คำสั่งสอนของผู้เป็นตาที่เลี้ยงดูเขามาตั้งแต่ที่พ่อและแม่ของเขาถูกคนที่ไว้ใจหักหลังถูกฆ่าตายอย่างไร้ความยุติธรรม เพราะเป็นคนดีใจอ่อนไว้ใจคน ทำให้ท่านทั้งสองพบจุดจบที่อนาถ
ผมนฤบดินทร์ หัสโยธิน หรือมังกร เด็กน้อยในวัย 15 ปีจำต้องกลายเป็นเด็กกำพร้าเหลือเพียงผู้เป็นตาที่เลี้ยงดูสั่งสอนจะเขาเติบโตมา ถึงตอนนี้อายุ 27 ปีแล้วและถูกวางตัวให้เป็นผู้นำคนต่อไป เด็กหนุ่มผู้โดดเดี่ยวไม่มีแม้คนสักคนที่เข้าใจเขาจริงๆ แม้มีเพื่อนแต่ก็ไม่อาจไว้ใจใครได้เพราะจุดที่เขายืนมีคนที่พร้อมจะแทงข้างหลังเขาเสมอ เขาโตมาพร้อมกับจิตใจที่ด้านชา เย็นชา เย่อหยิ่งและไม่สนใจความรู้สึกใคร เพื่อผมประโยชน์และอำนาจเขาพร้อมที่จะทำทุกอย่างให้ได้มา
จนมาวันนี้วันที่เข้าได้รับคำสั่งจากผู้เป็นตาให้จัดการลูกหนี้ที่ค้างเงินจำนวนมากเป็นเวลานับปีและขาดส่งดอกเบี้ยมาหลายเดือนจะเขาต้องไปเจรจา บ้านจารุกร จุดหมายปลายทางที่เขาต้องไปในวันนี้
บ้านจารุกร ครอบครัวนี้อาศัยอยู่ 4 คน พ่อ แม่เลี้ยงกับลูกสาวอีก1คน ลูกสาวภรรยเก่าที่เสียชีวิตไปแล้ว 1 คน แต่วันนี้เห็นเพียง 1 คน ลูกสาวคนโตลูกภรรยาเก่า ซึ่งเธอคนนี้คือต้นเหตุที่ทำให้ผมต้องถูกคุณตาตำหนิในวันนี้
ปานระพี จารุกร สายป่าน สาวสวยหน้าใส อายุราวๆ 22 ปี เธอน่าจะพึ่งเรียนจบมานะ เธอคนนี้ที่ทำให้หัวใจตายด้านชาของผมสั่นไหวตั้งแต่พบหน้าสวยๆ นั่นรอยยิ้มที่แสนจะกระชากใจทำผมใจเต้นแรงแค่ผมเจอหน้าเธอครั้งแรกราวกับโลกนี้หยุดหมุน รักแรกพบหรือเปล่าผมเป็นอะไรกันแน่ ไม่ได้ผมจะใจอ่อนไม่ได้ แต่แค่สบตาคู่สวยของเธอใจผมก็อ่อนยวบราวกับดินน้ำมันโดนแดดมันจะละลายซะให้ได้ ถึงกับยอมผ่อนผันระยะเวลาชำระดอกเบี้ยให้ออกไปอีก 2 อาทิตย์ ผมกลับไปจึงถูกคุณตาตำหนิว่าใจอ่อน แต่ไม่เป็นไรเพราะอีก 2 อาทิตย์ผมจะไปเก็บดอกเบี้ยจากเขาถ้าครั้งนี้ไม่มีจ่ายคงต้องมีข้อแรกเปลี่ยนกันหน่อยคงใจอ่อนไม่ได้แล้ว
“อีก2อาทิตย์ผมจะมากเก็บดอกเบี้ยหวังว่าวันนั้นผมจะไม่มาเสียเวลาแบบวันนี้นะครับ ผมไม่ได้ใจดีหรอกนะ แต่ผมก็ไม่ได้อยากใจดำ ยังไงหวังว่าจะไม่ทำให้ผมต้องลำบากใจนะครับคุณเดชเดชา”