“หึ...” หางตาแหลมคมตวัดมองผู้ทักทายพร้อมกับแสยะยิ้มอย่างดูแคลน “ยังหน้าด้านอยู่บ้านนี้อีกหรอ?”
“มานาบุ...”
“พ่อของฉันเสียไปตั้งแต่อาทิตย์ก่อนแล้วนะ และที่นี่ก็ไม่ใช่ที่พักพิงของแม่หม้ายผัวตาย ถ้าไม่มีที่ให้ไสหัวไปจริงๆ ทำไมถึงไม่ลองไปหาผัวใหม่ดูล่ะ?”
“มานาบุ!” แม่เลี้ยงสาวขึ้นเสียงดังด้วยความเหลืออด “ถ้าไม่ใช่เพราะคุณยูยะขอร้องเอาไว้ให้ฉันดูแลเธอให้ดีที่สุดในฐานะแม่ล่ะก็! ฉันก็ไม่อยากจะอยู่ที่นี่นักหรอกนะ ขออภัยที่ต้องรบกวนจนกว่าเธอจะบรรลุนิติภาวะด้วยก็แล้วกัน!” หญิงสาวร่างเล็กหันหลังใส่อีกฝ่ายด้วยท่าทีฉุนเฉียว กำลังจะก้าวเท้าเดินจากไป
หมับ! ข้อมือเล็กของแม่เลี้ยงสาวถูกเด็กหนุ่มฉุดคว้าเอาไว้ เธอหันมามองเขาอย่างเหลอหลาเพราะทั้งงุนงงและตกใจ
“ในฐานะแม่งั้นหรอ...” เด็กหนุ่มบีบข้อมือของอีกฝ่ายแน่นกระชับ ทำเอาหญิงสาวพยายามสลัดออกด้วยสีหน้าเจ็บปวด
“ฮึก...ปล่อยนะ ฉันเจ็บ”
“กล้าดียังไง คนอย่างเธอน่ะเหรอ? หึ...” เรียวปากบางกระตุกยิ้มเย้ยหยัน “ถ้าจะอยู่ที่นี่ อย่าได้สะเออะคิดจะมาเป็นแม่ของฉันเด็ดขาด”
พลั่ก! เด็กหนุ่มก้าวร้าวผลักร่างบอบบางให้ล้มลงไปบนโซฟา
***คำเตือน
- มีฉากการแบล็คเมล์และกิจกรรมทางเพศที่รุนแรง
- ตัวละครมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ
Guest
