มารดาของนลินนิดาป่วย หญิงสาวจึงตัดสินใจกลับมาที่บ้าน เธอทำงานที่ไร่ ‘ส้มรักษ์’ ซึ่งเป็นของตาเธอ ไร่ส้มอันอยู่ในความควบคุมของ ‘ธรภูมิ’ อาณาจักรการเกษตรกว้างใหญ่หลายพันไร่ แล้วเธอก็ได้เจอกับเขา นายสมิงที่เล่าลือกันว่ามีความสัมพันธ์กับลูกพี่ลูกน้องของเธอ...
--------------------------------------------------------
น้ำตาหยดใสกลิ้งไหลลงมา เธอกำลังร้องไห้ ร้องให้กับความน่าสมเพชของตัวเอง
“คุณจะนอนกับฉันใช่มั้ย” ในความมืดกล่าวทั้งน้ำตา ดวงตาเลื่อนลอยไม่โฟกัสสิ่งใดเป็นพิเศษ และนั่นเหมือนจะทำให้สมิงรู้ตัวเช่นกัน เขาผละใบหน้าออกมา มองตาเธอ
“ใช่” ชายหนุ่มตอบด้วยความมั่นใจ ราวกับว่าไม่เกรงกลัวอะไรทั้งนั้น มือของเขาบีบปลายคางเธอ ลึกลงไปจนมันเจ็บ
“และฉันจะทำให้เธอนอนกับใครไม่ได้อีกเลย”
ใบหน้าเราทั้งสองบดเบียดเข้าด้วยกัน โพรงปากถูกคว้านไปด้วยลิ้นของเขา พลันทำให้ครางออกมาด้วยความหวาดกลัว
แรงจุมพิต และแรงโลมเลียผิวกาย สร้างความอ่อนระทวยให้นลินนิดาอย่างเต็มที่ หญิงสาวหมดแรง หมดแรงกระทั่งต้องซบใบหน้าลงบนไหล่เขา
“ไม่เอา อะ สมิง ไม่” เวลานั้นที่รับรู้ว่ากางเกงของเธอถูกปลดลงเบาๆ ไม่มีแรงกระทั่งห้ามเขาด้วยซ้ำ ทำได้ว่าเพียงปัดมือของเขาออก ทว่าตอนนั้นที่มือของเธอถูกปัดออกไป
“อย่าห้าม” เสียงแข็งกระด้างกระซิบกลับมาแทน ลิ้นเขาไล่เลียทั่วติ่งหูเธอ เธอหมดแรงอีกครั้ง ใบหน้าฟุบลงกับอกของเขา
“อื้อ สมิง” สิ้นคำริมฝีปากหนาก็ประกบลงมาอีกครั้ง มันเจ็บจนเธอต้องเม้มปากเข้าหากัน แต่ไม่ว่ายังไงก็ไม่อาจสู้แรงของเขาได้ สมิงฉีกเสื้อผ้าของเธอ บังคับมือของเธอให้โอบไหล่เขา
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
อ่านฟรี แต่อาจมีการติดเหรียญล่วงหน้า
Guest
