เขมชาติเป็นดีไซเนอร์ มีอารมณ์ศิลปินค่อนข้างสูง
และเขาเกลียดเด็ก
หงุดหงิด เกลียด ยิ่งเกลียดยิ่งเจอ
ไม่อยากมองในแง่ดี แต่ก็หาเรื่องให้มองไม่ดีไม่เจอเลย นั่นยิ่งหงุดหงิด
เพราะแม่นมไม่อยู่ ไอ้เด็กนี่ถึงได้มาเดินเตร็ดเตร่อยู่แถวนี้ได้
“ขอโทษครับ คือผมต้องรดน้ำต้นไม้ ไม่งั้น...”
“ฉันยังไม่ได้ว่าอะไร ตั้งใจกวนฉันหรือไง”
“เปล่าครับ ขอโทษครับ”
ขอโทษอีกแล้ว หงุดหงิดชะมัด
“ทำไมไม่ใส่เสื้อ อยากโชว์ขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ครับ?”
“อะไร”
“เมื่อกี้คุณเขมถามอะไรนะครับ”
“เอ่อ เสร็จหรือยัง ไปไกลๆ หน้าฉันสักที”
--------------------------------------------------
เสี้ยววินาทีเท้าไวกว่าความคิด เขมชาติเดินไปหยิบกุญแจแล้วมุ่งหน้าไปยังห้องเสื้อที่ไม่ได้เปิดใช้มาร่วมปี เขาไขกุญแจแล้วตรงดิ่งไปยังโต๊ะออกแบบ ขีดเขียนด้วยความเร็วเพื่อให้ทันกับความคิดที่กำลังวิ่งวน
ใช่แล้ว เขากำลังใช้ไอ้เด็กตัวสูงนั่นเป็นแบบ เป็นแรงบันดาลใจ
และนั่นเป็นครั้งแรกในรอบปีที่เขาไม่ปฏิเสธไอเดียของตัวเอง
#ห้องเสื้อเขมชาติ
ยินดีอย่างยิ่งถ้าหากทุกวินาทีที่นักอ่านได้อ่านเรื่องนี้จะรู้สึกถึงความสนุก
Cover : SATHIT 💅
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์พ.ศ. 2558
เหตุการณ์ทั้งหมดในเรื่องเป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง ตัวละครและสถานที่เป็นเพียงเรื่องสมมติไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นจริง มีการบรรยายถึงฉากร่วมรัก บุคคลในเรื่องเป็นเพียงมนุษย์ที่อาจมีความบิดเบี้ยวในความคิดและการกระทำ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
Guest
