บอสขา อย่าใจร้าย

-บอสขา อย่าใจร้าย- 

เดชดนัยรับอุปการะเสมอดาวเพื่อตอบแทนที่พ่อเธอเคยช่วยชีวิตเขา 

เขาเอ็นดูสาวน้อยตาโตที่ชอบแอบมองและทำท่าเขินอายทุกครั้งที่สบตากัน 

แล้ววันหนึ่งความสัมพันธ์นั้นก็พลันเปลี่ยน  

เสมอดาวหลงรักเจ้านายของพ่อมาตั้งแต่เธอเรียนชั้นม.ปลาย 

และยิ่งรักมากขึ้นเมื่อกลายมาเป็นเด็กในอุปการะ 

เธอยอมเป็นของเขาเพราะรักและอยากตอบแทนบุญคุณ 

แม้รู้ว่าไม่มีวันได้เป็นตัวจริง  

เมื่อน้องชายคนเดียวถูกปองร้ายโดยเด็กในปกครองเข้าไปเกี่ยวข้อง 

เดชดนัยขับไล่ไสส่งเสมอดาวเพราะความโกรธและผิดหวัง 

เมื่อกลับมาเจอกันอีกครั้ง เขากลับทวงทั้งบุญคุณและเรียกร้องให้เธอชดใช้ความผิด 

ด้วยการกลับไปเป็นนกน้อยในกรงทอง 

------------------------- 

“บอส...เอ่อ...คุณเดชดนัย กรุณาปล่อยมือดิฉันด้วยค่ะ” 

“ทำไมต้องปล่อย” 

“ครั้งสุดท้ายที่เจอกัน คุณบอกเองว่าให้ดิฉันอยู่ห่างๆ คุณไว้ เจอหน้าก็ไม่ต้องทักทาย” 

“ฉันเพิ่งมาคิดได้ว่าฉันขาดทุนย่อยยับ จ่ายเงินไปตั้งเท่าไร ยังใช้งานไม่คุ้มเลย” เขากระซิบข้างหูตอนที่กดตัวบางๆ ชิดผนังตรงซอกทางเดินเล็กๆ 

“ตะ...แต่...คุณบอกว่างูเห่าที่มันแว้งกัดมันสมควรถูกตีให้ตาย” เธอตอบกลับเสียงอึกอัก 

“แต่เธอก็ยังอยู่ดีมีสุขนี่” เขาไล้หลังมือที่แก้มเนียนตอนที่กระซิบบอกเสียงเหี้ยม “และมันไม่ควรเป็นแบบนั้น เธอต้องชดใช้ความผิด” 

หลังจากมองหน้าเขาอยู่อึดใจหนึ่งเธอหลับตาลงสูดลมหายใจเข้าลึกแล้วจึงตอบรับ “ตกลงค่ะ ขอดิฉันทำงานนี้เสร็จก่อนแล้วจะไปมอบตัว จะให้ไปที่โรงพักไหนคะ” 

“ใครพูดเรื่องโรงพัก” 

“ก็คุณบอกว่าให้ชดใช้ความผิด” 

“ฉันไม่ได้อยากให้เธอติดคุก” 

“งั้นค่าเสียหายเรื่องนี้เท่าไรคะ” 

“ทำไม รวยเหรอ หรืองานใหม่เงินดีมาก..." 

------------------- 

เสมอดาวพลิกตัวลุกขึ้นนั่งอย่างว่องไว “คุณจะทำอะไร” 

“พิสูจน์ไง” เขาตอบตอนที่เดินเข่าจากปลายเตียงเข้ามาหา 

“พิสูจน์อะไร” 

“พิสูจน์ว่าฉันจะเอาเธอเมื่อไรก็ได้” 

“หยุดนะคุณเดชดนัย คุณให้ดิฉันมาคุยเรื่องข้อตกลงชดใช้ความผิดเรื่องน้องชายคุณ ไม่ใช่มา...มาเพื่อทำแบบนี้” เสียงที่โต้แย้งสั่นสะท้านด้วยความเขินอายกับวาจาตรงแสนตรงนั่น 

“ก็นี่ไงข้อตกลง ฉันบอกเธอแล้วว่าไม่ได้ต้องการให้เธอติดคุก ไม่อยากได้เงินของเธอ แล้วก็บอกชัดๆ ว่าต้องที่นี่เท่านั้น เมื่อเธอตัดสินใจมาก็แสดงว่าตกลงยอมชดใช้ความผิด” 

“หมายความว่าคุณต้องการให้ดิฉันชดใช้ด้วยการนอนกับคุณ” 

“ใช่” 

ท่วงท่าที่คุกเข่าคร่อมขาเรียวของเธออยู่แม้จะดูคุกคาม แต่ร่างกายใหญ่โตกลับไม่ได้น่ากลัวเท่า ‘ไอ้ตัวร้าย’ ของเขาที่เติบโตเต็มขนาด แข็งขันชี้หน้าเธอราวกับจะประกาศว่าพร้อมรบอีกแล้วทั้งที่เพิ่งสิ้นฤทธิ์ไปหมาดๆ 

“คนบ้ากาม” เธออดบ่นไม่ได้ตอนที่กระถดตัวหนี 

“อ๊ะๆ หนีเหรอ แปลว่าจะหนีความรับผิดชอบ หนีคนที่ส่งเธอเรียนมาสี่ปี” 

คำพูดนั้นทำเอาเสมอดาวชะงัก จริงสิ ไม่ใช่แค่ชดใช้ความผิดเรื่องที่ดุริยะ น้องรักของเขาถูกวางยาเท่านั้น แต่ผู้ชายคนนี้ยังอุปการะเธอมานับตั้งแต่พ่อเธอเสียชีวิต 

บุญคุณก็ต้องทดแทน แถมทำให้เขาแค้นก็ต้องชดใช้ความผิดด้วยสินะ 

----------------- 

พระเอกเรื่องนี้คือพี่ซอ พี่ชายของขลุ่ย ดุริยะ จากเรื่อง ฉันเป็นของคุณคนเดียวเท่านั้น