แฟนพ่อ...ผมขอนะครับ

แฟนพ่อ…ผมขอนะครับ 

นิยายเรื่องนี้เป็นภาคต่อของเรื่อง ก็เด็กมันร้าย นะคะ พระเอกในเรื่องนี้คือรามิลที่เป็นเพื่อนกับพระเอกในเรื่องก็เด็กมันร้ายค่ะ แต่ถ้าใครไม่ได้อ่านเรื่องก็เด็กมันร้ายก็ไม่เป็นไรนะคะ สามารถอ่านเรื่องนี้อย่างเดียวได้เลยค่ะ 

ฝากทุกคนกดติดตามด้วยน้า

เรื่องนี้มี 15 ตอนนะคะ ประมาณ 41,XXX คำ

................................................

“พ่อมีเรื่องสำคัญจะคุยกับแก” จักรชัยเอ่ยขึ้นขณะนั่งรับประทานอาหารเย็นกับลูกชายสองต่อสอง

“ครับ” รามิลตักข้าวเข้าปากรอฟังเรื่องสำคัญของพ่อ

แม่ของรามิลเป็นชาวอังกฤษ หย่าขาดกับพ่อของเขาตั้งแต่เขาอายุได้เพียงสิบสองขวบเพื่อไปแต่งงานใหม่กับชาวอังกฤษด้วยกัน แต่แม่ของเขาก็คอยแวะมาเยี่ยมเยือนลูกชายตลอด จนเขาเรียนจบปริญญาตรี พอเรียนต่อปริญญาโทรามิลก็ย้ายไปเรียนที่อังกฤษกับแม่ หลังจากเรียนจบก็กลับมาทำงานกับพ่อตามเดิม

ส่วนจักรชัยก็ครองตัวเป็นโสดเป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวที่หล่อรวยและสุขภาพดี จนดูไม่ออกเลยว่าตอนนี้เขาอายุห้าสิบห้าแล้ว มองแค่ภายนอกก็คงจะดูแค่สี่สิบต้นๆ

“แกต้องแต่งงานกับหนูพราว” พูดเสียงเรียบแล้วชำเลืองมองลูกชายอย่างคาดหวัง จักรชัยรู้ว่ามันเป็นเรื่องยากและละเอียดอ่อนมากสำหรับผู้ชายที่ยอมครองตัวเป็นโสดมาจนอายุสามสิบปีอย่างรามิล ทั้งที่ชีวิตเพียบพร้อมทุกด้าน แต่เพราะมีลูกชายคนเดียวจักรชัยจึงอยากมีหลานน้อยกับเขาบ้าง

“เขาเป็นใครครับ?” ถามเสียงเรียบ แต่มีคำตอบในใจอยู่แล้ว อุตส่าห์ครองโสดมาตั้งนานจะให้มาแต่งงานง่ายๆ มันใช่เรื่องที่ไหน

“ลูกสาวเพื่อนพ่อ”

“ทำไมผมต้องแต่งด้วยครับ” เอาแล้วไงได้ยินคำถามแบบนี้จากปากลูกชายทีไรรู้สึกใจคอไม่ดีทุกที

“บริษัทเขากำลังจะล้มละลาย”

“แล้วเกี่ยวอะไรกับผม” นั่นไงผิดอย่างที่จักรชัยคิดไว้ที่ไหน พอคุยเรื่องแบบนี้ทีไรตอบแบบไม่เกรงใจคนฟังตลอด

“รามิล นี่แกกลายเป็นคนใจดำไปตั้งแต่เมื่อไหร่” น้ำเสียงผิดหวังในความคิดของลูกชายที่เขาไม่เคยสอนเลยแม้แต่น้อย

เรื่องนี้พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายมีความเห็นพ้องต้องกันเพราะลูกสาวเพื่อนก็ยังโสด อีกทั้งการแต่งงานครอบครัวหรรษรักษ์ก็จะได้ไม่ต้องเสียเปรียบที่ต้องใช้หนี้ให้กับทางครอบครัวคณาภิรมย์ และต้องช่วยฟื้นฟูธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ของฝั่งโน้นด้วย

“ถ้าเราเป็นฝ่ายอยู่ในสถานการณ์แบบนั้นบ้างล่ะ”

“ให้มันถึงวันนั้นก่อนครับ แน่นอนว่าผมไม่ให้พ่อยัดเยียดผมให้แต่งงานกับคนอื่นเหมือนกับที่เพื่อนพ่อกำลังทำอยู่แน่นอน ถ้าพ่อสงสารเขามากพ่อก็แต่งเองสิครับ” รามิลไม่เข้าใจว่าผู้ใหญ่กำลังคิดอะไรอยู่ มีที่ไหนอยู่ดีๆ จะให้แต่งงาน

“รามิล!” ลูกคนนี้มันก็ช่างคิด คิดอะไรก็ไม่คิดดันคิดจะให้พ่อไปแต่งงานกับสาวรุ่นลูกซะงั้น

“ตามนั้นครับพ่อ ไม่แต่งก็คือไม่แต่ง พ่อได้ฤกษ์วันไหนก็บอกผมด้วยละกัน ผมไปทำงานก่อนนะครับ”