พิศวาสเลขา (อ่านฟรี)

ณ บริษัทอสังหาริมทรัพย์แห่งหนึ่งในย่านกลางเมืองกรุงเทพมหานคร คุณธารินทร์ท่านประธานหนุ่มรูปงาม ผิวเข้ม สูงโปร่ง ฉลาดและมีความหยิ่งอยู่ในตัว สาวๆหลายคนคนต่างหมายปองเขา ซึ่งตอนนี้กำลังเหวี่ยงเลขาที่ทำงานให้เขาล่าช้า ไม่ได้ดั่งใจ ชงกาแฟรสชาติไม่ได้เรื่อง  

“คุณปราณี ผมเคยบอกคุณแล้วใช่มั้ยว่าผมดื่มกาแฟไม่ใส่คอฟฟี่เมตน่ะ คุณเคยจำอะไรได้บ้างมั้ย” ประธานหนุ่มพูดพร้อมทั้งสีหน้าที่แสดงด้วยความโกรธและผลักกาแฟหกเลอะโต๊ะทำงาน 

“ดิฉันต้องขอโทษคุณธารินทร์ด้วยจริงๆค่ะ คราวหน้าดิฉันจะปรับปรุงค่ะ” ปราณี เลขาคนเก่าแก่ ตั้งแต่สมัยคุณธานนท์กล่าวขึ้น ทั้งตัวสั่น ทั้งทำความสะอาดโต๊ะทำงาน ที่ตอนนี้เลอะไปด้วยกาแฟ 

ธารินทร์ โมโหมากเดินตรงไปยังห้องคุณธานนท์พ่อของเขาอย่างเอาเรื่อง  

“เลขาของพ่อคนนี้ผมไม่ไหวจริงๆนะครับ ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจผมสักอย่าง” ธารินทร์กล่าวกับผู้เป็นพ่อด้วยความหงุดหงิด ทำหน้างอแงใส่คุณธานนท์  

“ธาก็ใจเย็นๆสิลูก พ่อกำลังหาเลขาคนใหม่ให้ลูกอยู่นะ คนไหนๆลูกก็ไม่ถูกใจนี่นา คุณปราณีพ่อก็ให้ไปช่วยธาชั่วคราวเท่านั้น ยังไงเขาก็ทำงานดีและเป็นคนเก่าแก่ของที่นี่”  

คุณธานนท์กล่าวกับลูกชาย ด้วยแววตาและน้ำเสียงที่แสดงถึงความเอ็นดูลูกชายคนเดียวที่ขาดแม่ตั้งแต่เด็ก ไม่เคยขัดใจลูกชายสักครั้ง และกำลังวางแผนหาคนรักให้กับลูกชายของเขา เพราะคุณธานนท์ก็อยากอุ้มหลานจะแย่  

ธารินทร์ได้ยินพ่อพูดแบบนั้นก็เข้าไปกอด ออดอ้อนผู้เป็นพ่ออย่างอ่อนโยน พ่อก็ลูบหัวลูกชายด้วยความรัก ธารินทร์ถึงจะเกรี้ยวกราดกับคนอื่นแค่ไหน แต่สำหรับพ่อของเขาแล้ว ก็เหมือนลูกแมวดีๆนี่เอง 

นลินนิภา สาวสวยวัยยี่สิบห้า ผิวขาวเนียนละมุนตา สูงโปร่ง ท่าทางสง่างามกำลังทำกับข้าวให้ผู้เป็นแม่ทาน หญิงสาวเก่งทั้งงานบ้าน เก่งทั้งงานเลขา โดนคุณธานนท์ทาบทามกับเพื่อนสนิทไปเป็นเลขาให้กับลูกชายของเขา ผู้ชายที่เอาแต่ใจ และไม่เคยเหลียวมองหญิงใดเลย จนผู้เป็นพ่อคิดหนักกลัวจะไม่มีหลานไว้สืบสกุล 

“คุณแม่คะ กับข้าวเสร็จแล้วค่ะ มาทานข้าวกันนะคะ” ผู้เป็นแม่ยิ้มกว้างก่อนที่จะเดินไปนั่งที่โต๊ะ คุณชิดชนกกับคุณดรุนัย ภูมิใจตัวลูกสาวของเขาเป็นอย่างมาก  

“กับข้าวอร่อยมากเลย ลูกแม่เก่งจริงๆเลยน้า เพียบพร้อมไปหมดทุ้กอย่างจริงๆ ใครได้ไปเป็นภรรยา ต้องโชคดีแน่ๆ เลย” คุณแม่เอ่ยชมลูกสาวสุดที่รัก 

“พรุ่งนี้หนูก็จะไม่ค่อยมีเวลาทำกับข้าวให้ทานแล้วนะค้า” หญิงสาวเอ่ยขึ้นพร้อมทำปากจู๋ อย่างน่ารัก “ไม่รู้หนูจะต้องเจอกับอะไรบ้างอะ” 

“นิลินของแม่เก่งอยู่แล้ว ลูกทำได้แน่นอน” ผู้เป็นพ่อเอ่ยชมลูกสาว แล้วทุกคนก็คุยกัน หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน 

นิลินพออาบน้ำเสร็จเตรียมตัวจะเข้านอน ก็คิดถึงเหตุการณ์ของการเริ่มงานกับบริษัทใหม่ในวันพรุ่งนี้ ว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง เธอนั้นเป็นคนใจเย็นมาก มีความอดทนสูง แต่เธอก็เด็ดขาดมากเช่นกัน 

เช้ามาที่บริษัท นิลินเลขาที่สวยมาก กับชุดที่เปรี้ยวแต่แอบมีความหวานด้วยนั้น บวกกับขาที่ขาวเรียวสวยนั้น เมื่อเธอเดินเข้ามาในบริษัทนั้น ทำให้ใครหลายคนต่างมองมาที่เธอ ทุกคนแปลกใจว่าผู้หญิงคนนี้คือใคร 

“สวัสดีค่ะคุณลุงธานนท์” นิลินกล่าวทักทายพร้อมทั้งยกมือไหว้ และยิ้มหวาน ทำให้คุณธานนท์ยืนอึ้งอยู่สักพักก่อนจะกล่าวตอบรับ 

“หนูนิลินใช่มั้ย หนูสวยและน่ารักมากจริงๆ นั่งตามสบายเลยนะ เดี๋ยวลุงจะพาไปที่ห้องทำงานหนู” คุณธานนท์บอกหญิงสาว พร้อมทั้งยิ้มใบหน้าแสดงความชื่นชมนิลินเป็นอย่างมาก และคิดแผนไว้ในใจคนเดียว 

นิลินนั่งลงตรงหน้าคุณธานนท์ พร้อมกล่าวว่า “หนูไม่ได้ทำงานที่ห้องนี้หรือคะ หนูคิดว่ามาเป็นเลขาของคุณลุงซะอีกค่ะ” 

ผู้เป็นลุงมองอย่างเอ็นดูแล้วกล่าวว่า “ลุงมีเลขาอยู่แล้ว ลุงมีงานที่ท้าทายให้หนูทำมากกว่านี้อีก” พูดเสร็จคุณธานนท์ก็พานิลินเดินไปที่ห้องทำงานของธารินทร์ ซึ่งก็คือที่ทำงานของนิลินด้วยนั่นเอง  

“วันนี้ธารินทร์ต้องออกไปพบลูกค้า ช่วงบ่ายคงกลับเข้ามา หนูนั่งศึกษางานไปก่อนนะ เดี๋ยวลุงจะให้คุณเลขาคนเก่ามาสอนงานให้ ถ้าธารินทร์มาลุงจะมาหาอีกที” หญิงสาวยิ้มอ่อนและตอบกลับไปว่า “สบายมากค่ะคุณลุง”แล้วหญิงสาวก็ชูสองนิ้ว พร้อมทำท่าทางอย่างน่ารัก 

นิลินเมื่อพักทานอาหารกลางวันเสร็จก็มานั่งดูงานเพลินๆในห้องทำงาน สักพักก็มีคนเปิดประตูเข้ามา  

ชายหนุ่มยืนตะลึงในความงามและน่ารักของนิลินอยู่สักพัก เขาคิดว่าใครช่างสวยละมุนได้เพียงนี้ พอนึกขึ้นได้ก็เลิกคิ้วสูง แล้วถามว่า “เธอเป็นใคร มาอยู่ในห้องทำงานฉันได้ยังไง” ธารินทร์ยังคงมองใบหน้าของนิลินอย่างเพลิดเพลิน “หนูนิลินนิภา ลูกสาวเพื่อนพ่อเอง เขาจะมาเป็นเลขาลูกตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป” คุณชานนท์เดินเข้ามาพอดี จึงรีบตอบไปก่อนที่นิลินจะแนะนำตัว  

“สวัสดีค่ะคุณธารินทร์ เรียกฉันว่านิลินก็ได้ค่ะ” นิลินกล่าวพร้อมทั้งยิ้มหวานให้กับเจ้านายหน้าดุอย่างธารินทร์ 

ธารินทร์ยังคงทำหน้านิ่ง แล้วกล่าวว่า “จะได้สักกี่น้ำกันเชียว ชงกาแฟให้ผ่านก่อนก็แล้วกัน”ธารินทร์กล่าวหน้าตาย แต่ในใจนั้นอยากมองนิลินตลอดเวลา “หนูนิลินเก่งมากนะธา พ่อรู้ว่าลูกต้องการอะไร” คุณธานนท์กล่าวพร้อมทั้งปลายตามองมาทางลูกชายแล้วยิ้มกริ่ม ด้วยที่มองสายตาลูกชายออก แล้วก็ขอตัวออกไปทำงาน ปล่อยให้สองคนได้มีเวลาเรียนรู้งานด้วยกัน 

นิลินนั่งทำงาน แต่ในหัวนั้นกลับคิดถึงแต่เรื่องของธารินทร์ ว่าหล่อขนาดนี้ทำไมไม่มีแฟน ไม่จริงหรอกต้องมีสิและก็ต้องมีเยอะด้วย หญิงสาวคิดในหัววุ่นวายไปหมด จนธารินทร์พูดขึ้นว่า “ฉันอยากได้กาแฟสักแก้ว เธอช่วยไปชงให้ฉันหน่อยสิ” นิลินถึงกับสะดุ้ง แล้วก็ตอบว่า “ค่ะคุณธารินทร์ต้องการแบบไหนคะ”  

ธารินทร์ร่ายยาว แล้วนิลินก็พยักหน้าแล้วก็เดินหายไป กลับมาพร้อมกาแฟที่หอมกรุ่น วางไว้โต๊ะทำงานท่าประธาน ธารินทร์ดื่มแล้วก็รู้สึกถึงความกลมกล่อม แอบแปลกใจว่าทำไมนิลินจำได้เร็วจัง ทั้งๆที่เขาบอกไปแค่รอบเดียว ธารินทร์ดื่มกาแฟจนหมดแต่ก็ยังคงทำหน้านิ่ง นิลินก็ทำหน้ามึนๆ และก็นั่งทำงานของเธอต่อไปอย่างสงบ ในห้องมีแต่ความเงียบทั้งสองไม่ค่อยได้คุยกัน แต่ทั้งสองแอบมองกันและกันอยู่ตลอดเวลา 

ตกค่ำธารินทร์ได้แต่นอนคิดถึงใบหน้าของนิลิน ทะเลาะกับตัวเองวุ่นวายไปหมด คิดว่าคนสวยและน่ารักอย่างนิลินคงมีแฟนไปแล้วแน่นอน ชายหนุ่มคิดและก็แอบเสียดายนิลินขึ้นมา และก็ถามตัวเองเราเป็นอะไรไป เราไม่เคยเป็นแบบนี้นี่นา คงไม่มีอะไรหรอก เราแค่คิดมากไปเอง แล้วธารินทร์ก็นอนคิดจนเผลอหลับไป 

ทุกๆวันนิลินจะดูแลท่านประธานโดยไม่ขาดตกบกพร่อง คอยติดตามเจ้านายไปทุกหนแห่ง ทั้งประชุมกับลูกค้า กินข้าวกับลูกค้า ไปออกกำลังกาย จนกระทั่งทั้งสองคนเกิดความรู้สึกที่พิเศษต่อกัน และได้แต่เก็บไว้เงียบๆเพียงลำพัง จนพ่อของธารินทร์สังเกตเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงของลูกชาย ที่แต่ก่อนเคยอารมณ์ร้อน โมโหง่าย เอาแต่ใจ แต่ตอนนี้กับมีท่าทีที่อ่อนโยนกับนิลิน ยอมที่จะเป็นฝ่ายเสียสละให้กับเลขาคนนี้ และมีความเป็นสุภาพบุรุษเป็นอย่างมาก คุณธานนท์ได้แต่แอบสังเกตลูกชายและก็แอบยิ้มอยู่คนเดียว คิดในใจว่าทุกอย่างง่ายกว่าที่คิดไว้ซะอีก 

อีกไม่กี่วันจะมีงานเลี้ยงที่บริษัท ทุกคนต่างพากันตื่นเต้น ที่จะได้ปลดปล่อยหลังจากทำงานกันมาอย่างหนัก นิลินนั้นตั้งแต่รู้ใจตัวเองว่าแอบมีใจให้กับท่านประธานก็นอนคิดถึงและรู้สึกเหงาคนเดียวทุกวัน คิดว่าอยากนอนกอดก่ายกับธารินทร์ทุกวัน คิดถึงหุ่นล่ำของเขา กลิ่นน้ำหอมอันเย้ายวนของเขา ซึ่งเขาทำดีกับเธอมากจนเธอเผลอมีใจ ธารินทร์ที่ใครๆบอกกับเธอไม่ใช่คนแบบนี้นี่นา แต่นี่เขาทำให้เธอตกหลุมหลังเขาได้อย่างง่ายดาย นิลินได้แต่ปลอบตัวเอง “นี่เธอบ้าไปแล้วหรือเนี่ย เธอเป็นอะไรไป เธอไม่เคยเป็นแบบนี้นี่นา” นิลินได้แต่คิดวนเวียนอยู่ในหัวตัวเอง 

ส่วนธารินทร์นั้น ตอนนี้ในใจเขามีแต่นิลิน หวงนิลิน ไม่อยากเห็นเธอเข้าใกล้ใคร แม้แต่ลูกค้าของเขาเอง เขาอยากกอด จูบ ลูบไล้เธออย่างอ่อนโยน อยากปรนนิบัติกับเธออย่างที่ไม่เคยทำกับใครมาก่อน ผู้หญิงที่ผ่านมาของธารินทร์ไม่มีใครดึงดูดเขาได้เท่านิลินเลยสักคน ธารินทร์จินตนาการถึงรูปปร่างของนิลินทุกค่ำคืน ภายใต้หุ่นที่บอบบางนั้นถ้าเขาได้สัมผัสมันจะเป็นอย่างไรนะ เขาได้แต่นอนคิด ยิ่งคิดก็ยิ่งทรมาน ด้วยความคิดถึงนิลินที่ไม่กล้าบอกเธอ ผู้ชายที่เย็นชาอย่างธารินทร์ไม่เคยนอนเพ้อฝันถึงใคร แต่ในใจเขาตอนนี้ทั้งหึงทั้งหวง ความคลั่งรักแทบจะทะลุออกมาจากอกของเขา เขาได้แต่ภาวนาว่าขอให้นิลินอย่าพึ่งมีใคร 

ก๊อกๆๆ เสียงเคาะจากประตูดังขึ้นมา “นิลินหลับหรือยังลูก” นิลินสะดุ้งพร้อมกับเดินไปเปิดประตู “ยังค่ะแม่ มีอะไรอะไรหรือเปล่าคะ” นิลินยิ้มให้แม่แบบหงอยๆ จนแม่สังเกตได้ และก็ถามลูกไปว่า “นิลินเป็นอะไรไปลูก เหมือนหนูรู้สึกเหนื่อยๆนะ” “หนูคงโหมงานหนักมากเกินไปค่ะ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ นอนพักเดี๋ยวก็หายค่ะ” นิลินแอบโกหกแม่ทั้งๆที่ในใจมีเรื่องให้คิดมากกว่านั้น แม่เลยถามว่า “หนูได้ชุดที่จะไปงานเลี้ยงวันพรุ่งนี้หรือยัง” 

“ได้แล้วค่ะ สวยมากด้วยนะคะ พรุ่งนี้หนูอาจจะกลับดึกนะคะแม่ คงจะดื่มด้วยค่ะ ทำงานหนักมานาน อยากจะผ่อนคลายบ้างค่ะ” นิลินบอกแม่แล้วก็เข้ามาโอกอดแม่ พร้อมทั้งออดอ้อนอย่างน่ารัก 

“แม่ตามใจลูกอยู่แล้ว แม่อยากให้หนูได้พักบ้าง ดื่มดูกำลังตัวเองด้วยน้า เด็กดีของแม่” คุณชลนิภากล่าวกับลูกสาวพร้อมทั้งจุ๊บที่หน้าผากแล้วขอตัวกลับไปนอน  

งานเลี้ยงบริษัท ได้จัดขึ้นอย่างอบอุ่นที่โรงแรมแห่งหนึ่ง ธารินทร์เปิดห้องสำหรับตัวเขาเอง เพราะไม่อยากขับรถกลับบ้านตอนเมา นิลินเดินเข้ามาในงาน ทุกคนตะลึงกับความสวยของนิลิน ธารินทร์ได้แต่ครางอยู่ในใจ อยากเข้าไปกอดเธอ จูบเธอ แต่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่แอบหึงเธออยู่ไกลๆ นิลินกับธารินทร์เฝ้าคอยมองกันและกัน ตลอดเวลา ต่างคนต่างหวงกัน พนักงานที่บริษัททุกคนต่างรู้ดีว่าตอนนี้ ท่านประธานหนุ่มของพวกเขาเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนมาก ดูอบอุ่นและอ่อนโยนมากขึ้น ไม่อารมณ์ร้อนเหมือนแต่ก่อน ทุกคนเลยคิดว่าท่านประธานกำลังมีความรัก “อยากรู้จริงๆว่าผู้หญิงที่ท่านประธานรักคือใคร” พนักงานคนหนึ่งได้เอ่ยขึ้นขณะที่ในมือก็ถือเครื่องดื่มแอลกอฮอล์กับเพื่อนๆ เวลาผ่านไปทุกคนต่างพากันเมา นิลินเดินไม่ไหวและดูเหมือนเธอจะกลับบ้านไม่ได้ ธารินทร์จึงรีบเข้ามาพยุงเธอและบอกกับทุกคนว่าเขาจะดูแลเธอเองทุกคนไม่ต้องเป็นห่วง ทุกคนก็สบายใจ และขอตัวแยกย้ายกลับบ้าน ธารินทร์พาเธอขึ้นไปที่ห้องของเขาที่จองไว้เพื่อให้เธอได้พักผ่อน และเขาก็คิดถึงเธอเหลือเกิน อยากสัมผัสกับนิลินใจจะขาด ทุกคืนวันเฝ้าฝันถึงแต่นิลินแทบบ้าคลั่ง ซึ่งการกระทำของชายหนุ่มก็ไม่ได้คลาดสายตาของคุณธานนท์ไปได้ คุณธานนท์ได้แต่ยิ้มกรุ้มกริ่มแล้วเก็บความดีใจไว้ข้างใน แล้วกลับบ้านอย่างสบายใจ 

ธารินทร์ได้กลิ่นกายของนิลิน ไฟในกายของเขาก็ร้อนรุ่มขึ้นมาทันที นิลินนั้นไม่ได้สติกอดคอธารินทร์ไว้แน่น ต่างคนต่างเซล้มไปที่เตียงนอน ธารินทร์ล้มทับนิลิน เขาจัดให้นิลินนอนลงในท่าที่สบาย พยายามจะตัดใจดันกายลุกขึ้นทันใดนั้นนิลิน ก็กอดคอเขาโน้มใบหน้าธารินทร์ลงไปจูบอย่างไร้เดียงสา เพราะนิลินจูบใครไม่เป็นเลย แต่นั่นมันยิ่งทำให้ร่างกายของธารินทร์ทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว  

ธารินทร์ประคองใบหน้านิลิน บรรจงจูบนิลินอย่างเร่าร้อน สอดส่ายลิ้นเข้าไปปล้นเอาความบริสุทธิ์ของเธอ ด้วยความเมาของนิลินและด้วยที่อ่อนประสบการณ์ในเรื่องนี้เป็นอย่างมาก เมื่อได้ลิ้มรสจูบอันเร่าร้อนทำให้เธอถึงกับขนลุกซู่ไปทั้งตัว ร่างกายอ่อนระทวยไปหมด ได้แต่ครางออกมาจากลำคอ 

“อือ อาส์ ธาขา มันรู้สึกดีจังค่ะ อือ อาส์” ธารินทร์ได้ยินแบบนั้นความร้อนในกายก็ยิ่งพลุกพล่าน ปากก็จูบเธอทุกซอกทุกมุม มือธารินทร์ค่อยๆ ลูบไล้ไปทั่ว แผ่นหลัง ไล้ไปทั่วสะโพกของเธอ ทำให้นิลินยิ่งร้องครางขึ้นอีก “อาส์ อือ อาส์  อย่าค่ะ ธาขา อย่า อาส์” ธารินทร์ได้ยินเสียงนิลินร้องแบบนั้นก็เหมือนยุให้เขาบดขยี้เต้านมของเธออย่างหนักหน่วงปนหวงแหน ธารินทร์รู้สึกทรมานในกายของเขา เจ้ามังกรยักษ์ของเขามันลุกชูขันพร้อมที่จะสอดใส่เหลือเกิน “นิลินเธอช่าง ออดอ้อนเก่งเหลือเกิน มันทำให้ฉันหลงเธอ ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะซ่อนรูปขนาดนี้” “นิลินจ๋าเธอช่างเย้ายวนฉันเหลือเกิน สะโพกเธอ หน้าอกเธอมันใหญ่กว่าที่ฉันคิดไว้เสียอีก นิลินจ๋า อาส์ อือ” 

นิลินได้สัมผัสถึงการจูบ การลูบไล้ของธารินทร์ เขาถอดเสื้อผ้าเธอออกหมด เขาใช้ลิ้นอันสากของเขาลิ้มรสกับปลายปทุมทั้งสองข้างนั้นอย่างเมามัน ทำให้นิลินยิ่งครางเสียงดังขึ้นไปอีก  

“อาส์ อาส์ ธาขา อาส์ นิลิน ทรมานเหลือเกินค่ะ ไม่เคยรู้สึกเสียวซ่านขนาดนี้มาก่อนเลยค่ะ อาส์ อาส์” 

ธารินทร์ค่อยๆใช้ลิ้นของเขาเลียมาเรื่อยๆรอบสะดือ ลงมาจนถึงกลีบกุหลาบของนิลิน พอนิลินโดนลิ้นสัมผัสกับกลับกุกลีบหลาบอันอวบอูมและงดงามของเธอ เธอถึงกับสะดุ้งและครางออกมา เธอก็ร้องครางถี่ขึ้นอีก พร้อมทั้งยกสะโพกลอยขึ้นมา เพราะความเสียวสะท้าน  

“ อาส์ อาส์ อาส์ เสียวเหลือเกินค่ะ ทรมานเหลือเกิน อย่าหยุดนะคะธาขา อาส์ อาส์ อาส์” เธออ่อนระทวย ร้องคางไม่หยุด จนทำให้ธารินทร์ไม่อยากเชื่อว่าเธอจะเร่าร้อนและแซ่บได้ขนาดนี้  

ธารินทร์ใช้ลิ้นแทงเข้าออกจนนิลิน เกร็งกระตุก ร้องครางเสียงหลง เขาก็รู้สึกไม่ไหวกับตัวเอง นำเจ้ามังกรของเขาแทงเข้ากลางกลีบกุหลาบของนิลิน นิลินร้องครางเสียงหลงอีกครั้งด้วยความแน่นและจุก นิลินไม่เคยโดนสอดใส่จากใครมาก่อน ธารินทร์เมื่อรู้สึกได้อย่างนั้นถึงกับอึ้ง และยิ้มออกมาอย่างภูมิใจ ที่เขาเป็นคนแรกของเธอ ถึงแม้ว่าธารินทร์จะอยากทำกับเธอรุนแรงแค่ไหน แต่เขาก็ยับยั้งชั่งใจไว้ก่อน เริ่มกอดจูบนิลินอยากแผ่วเบาและอ่อนโยน จนนิลินรู้สึกเคลิ้มไปกับการสัมผัสของธารินทร์อีกครั้ง เขาค่อยๆขยับเจ้ามังกรเข้าออกอย่างช้าๆจนนิลินครางออกมา “อาส์ อูว์ มันใหญ่จังค่ะ มันเสียวเหลือเกิน อาส์ อาส์”  

จากนั้นธารินทร์กระแทกเข้ากลีบกุหลาบเธอเสียงดัง ตับ ตับ ตับ พร้อมทั้งร้องคราง “อาส์ อาส์ อาส์ นิลินจ๋า ผมเสียวเหลือเกิน มันแน่นเหลือเกิน คุณช่างงดงามมากเลยรูมั้ย ผมหลงใหลคุณเหลือเกิน คุณหวานไปหมดทั้งตัวเลย อูว์ อาส์ อาส์” ทั้งสองต่างใช้ร่างกายบอกรักกัน ครั้งแล้วครั้งเล่า จนหมดแรงแล้วหลับไปพร้อมกัน ในสภาพที่เปลือยเปล่า ทั้งสองนอนกอดกันบนเตียงอันแสนอันอบอุ่น 

เช้ามาทั้งสองตื่นมา นิลินตกใจอย่างมากและรู้สึกเขินอายกับตัวเองถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ธารินทร์ลืมตาขึ้นมาก็จูบเปลือกตานิลินอย่างอ่อนโอน เขายอมบอกความรู้สึกกับเธอ ว่าเขาแอบรักเธอตั้งแต่แรกพบ ยิ่งได้มาสัมผัสแบบนี้ก็ยิ่งทำให้เขาทั้งรักและหลงเธอมาก  

นิลินก็สารภาพรักเขาเช่นกัน พูดจบธารินทร์ได้บรรจงจูบปากอันนุ่มนิ่ม อวบอิ่มของนิลิน มือข้างหนึ่งประคองต้นคอของเธอ มืออีกข้างลูบไล้ไปตามหน้าอกที่ชูชันของนิลิน เลื้อยไปรอบสะโพก นิลินรู้สึกเสียวซ่าน และสะท้านไปหมดทั้งตัว ทั้งสองได้บรรเลงเพลงรักที่ดูดดื่มกันอีกครั้ง จากนั้นธารินทร์ก็พาเธอไปส่งที่บ้าน และให้เธอลางานได้หนึ่งวัน  

ก่อนจากไปธารินทร์ประคองหน้านิลินและจูบเธออย่างดูดดื่มอีกครั้ง และอารมณ์ของเขากำลังทะลุขึ้นมาอีกแล้ว นิลินรีบห้ามแล้วบอกว่า “อย่าค่ะคุณธา เดี๋ยวพ่อกับแม่มาเห็นค่ะ” นิลินกล่าวอ้อนพร้อมน้ำเสียงที่เว้าวอนเหลือเกิน ทำให้ธารินทร์ถอนริมฝีปากออกอย่างเสียดาย แล้วทั้งสองก็แยกกัน 

นิลินเปิดประตูเข้าไปในบ้าน พ่อกับแม่นั่งรออยู่ห้องรับแขกอย่างเป็นห่วง “นิลินไปไหนมา ทำไมพึ่งกลับเอาตอนนี้ แล้วใครมาส่ง” แม่ของนิลินรีบถามทันทีที่นิลินเดินเข้ามาในบ้าน “นิลินนอนที่โรงแรมที่จัดงานค่ะแม่ เมื่อคืนเมาไปหน่อยค่ะ” นิลินกล่าวพร้อมยิ้มอ่อนให้พ่อกับแม่ “คุณธามาส่งค่ะ วันนี้หนูลางานวันนึง หนูขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะคะ เพลียมากเลยค่ะ เมื่อคืนหนูคงดื่มไปเยอะจริงๆ” พูดจบนิลินก็เดินจากไปบนห้องตัวเอง ปล่อยให้พ่อกับแม่มองตามอย่างงงๆ แต่ก็ปล่อยให้ลูกสาวให้ได้พักผ่อน  

ธารินทร์กลับบ้านและแต่งตัวไปทำงานปกติ แต่เขานั้นก็ได้คิดถึงแต่นิลิน คิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืน นิลินช่างน่าหลงไหลเหลือเกิน ทั้งเสียงครางอันเร่าร้อน รูปกายที่ได้สัดส่วน หน้าอกที่เต็มไม้เต็มมือที่เขาทั้งเค้นทั้งดูดเมื่อคืน และกลีบกุหลาบที่ทั้งหวานทั้งแน่นของเธอ ธารินทร์คิดถึงตอนนั้นก็ครางขึ้นมา อารมณ์เขากำลังพลุกพล่านขึ้นมาอีก ธารินทร์เผลอกลืนน้ำลายด้วยความโหยหานิลิน และก็แอบกังวลกับเรื่องที่เกิดขึ้นว่าจะบอกกับพ่อของเขาอย่างไรดี เพราะนิลินเป็นลูกสาวเพื่อนพ่อตัวเองแต่กลับทำกับลูกสาวเขาแบบนี้ 

ทันใดนั้นคุณธานนท์ก็เปิดประตูเข้ามา มองเห็นลูกชายตัวเองกำลังนั่งเหม่อก็ถามลูกขึ้นว่า “กำลังเหม่อลอยคิดถึงใครอยู่หรือตาธา” ธารินทร์สะดุ้งเมื่อเห็นพ่อแล้วกล่าวตอบว่า “เปล่าครับ ผมกำลังคิดเรื่องงานอยู่น่ะครับ” พ่อมองตาลูกชายแล้วพูดว่า “เมื่อคืนน่ะพ่อเห็นนะ ว่าธาทำอะไรน่ะ” ธารินทร์ได้ฟังดังนั้นก็ตกใจเป็นอย่างมาก “พ่อ…พ่อรู้หรือครับว่าผม…พานิลินเข้านอนที่โรงแรม แล้วทำไมพ่อไม่ห้ามผมล่ะครับ” “ธาโตแล้วและอีกอย่างพ่อก็อยากมีหลานกับผู้หญิงที่พ่อเลือกมาให้ลูกไงล่ะ พ่อจะห้ามธาทำไม” ธารินทร์ได้ฟังก็ทำตาโต มองผู้เป็นพ่อด้วยความสงสัย “นี่เป็นแผนของคุณพ่อหรือครับ ผมอุตส่าห์คิดหนักอยู่นานสองนานว่าจะบอกพ่ออย่างไรดี” ธารินทร์กล่าวกับพ่อแล้วก็ทำหน้างอ งอนพ่อตัวเองที่ทำให้เขาคิดมากอยู่ได้ พ่อยิ้มแล้วพูดว่า “พ่อคิดไว้ตั้งแต่ก่อนจะพาหนูนิลินเข้ามาทำงานที่บริษัทเราแล้ว นิลินทั้งสวย ทั้งเพียบพร้อมทุกอย่าง พ่อคิดว่าน่าจะทำให้ลูกรักหนูนิลินได้ไม่ยาก ซึ่งพ่อก็รู้ว่าธาแอบหลงรักหนูนิลินตั้งแต่แรกเจอแล้ว” ธารินทร์ได้ฟังก็ถึงกับอึ้ง ไม่คิดว่าผู้เป็นพ่อจะมองตัวเองออกได้ทะลุขนาดนี้ “เป็นแบบนี้แล้วพ่อก็เตรียมหาเลิกแต่งงานให้ผมได้เลยนะครับ ผมอยากแต่งงานกับน้องให้เร็วที่สุด ผู้หญิงอะไรสวยไปหมดทุกอย่างจริงๆ” ธารินทร์กล่าวทั้งรอยยิ้มที่แฝงด้วยความมีเลศนัย ทำให้ผู้เป็นพ่อนั้น มองลูกแล้วอมยิ้มอย่างรู้ทันในความคิดของลูกชายตังเอง 

ตกเย็นวันนั้น เมื่อธารินทร์มาถึงบ้านนิลิน “คุณลุงคุณป้าสวัสดีครับ ผมมาหานิลินอะครับ” พ่อกับแม่นิลินรับไหว้แล้วก็ยืนงง คิดในใจ ทำไมนิลินไม่เคยบอกว่าสนิทกับคุณธารินทร์ “เชิญนั่งค่ะคุณธารินทร์ป้าจะไปเอาน้ำมาให้ค่ะ” คุณชลนิภากล่าว พร้อมยิ้มให้ธารินทร์อย่างอ่อนโยน  

“เรียกธารินทร์เฉยๆก็ได้คับคุณลุงคุณป้า”ธารินทร์พูดและยิ้มตอบ ลุงกับป้าก็ยิ้มแล้วแอบชื่นชมความหล่อ และภูมิฐานของเขาอยู่ในใจ 

“นิลินคุณธารินทร์มาหาแหนะลูก” แม่มาเคาะห้องและเรียกลูกสาว ซึ่งแม่ของนิลินก็แอบสงสัยว่าอยู่ดีๆคุณธารินทร์จะมาหาลูกสาวตัวเองทำไม 

“ค่ะแม่กำลังลงไปค่ะ” นิลินแต่งตัวเสร็จก็รีบลงมาจากบ้านด้วยความดีใจปนตื่นเต้น เมื่อเจอคุณธารินทร์ก็ทำหน้าแดงเขินอาย เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่มีบทรักอันเร่าร้อนกับชายหนุ่ม จนพ่อกับแม่สังเกตเห็น แล้วพ่อกับแม่ก็มองดูลูกๆและเข้าใจในการกระทำของเขาทั้งสองคนทันทีว่ามีความรู้สึกพิเศษให้แก่กัน พ่อกับแม่ได้แต่มองตาอย่างรู้กันและแอบยิ้มที่นิลินจะได้คนรักที่ดี แล้วพ่อก็เอ่ยปากชวนว่าที่ลูกเขยทานข้าวเย็นด้วยกันซะเลย “ธารินทร์ทานข้าวเย็นด้วยกันนะ จะได้ชิมอาหารฝีมือหนูนิลินด้วยกันเลย” คุณดรุนัยผู้เป็นพ่อกล่าว ธารินทร์ยิ้มแล้วตอบว่า “ขอบคุณครับคุณลุงคุณป้า” เย็นวันนั้นทุกคนกินข้าวกันอย่างเอร็ดอร่อย ธารินทร์หลงไหลในตัวนิลินเป็นอย่างมาก ที่เขาเลือกคนไม่ผิดจริงๆ  

ก่อนกลับนิลินเดินมาส่งเขาที่รถ ธาริทร์ดึงนิลินมากอด และจูบที่ริมฝีปากอย่างดูดดื่มอีกครั้ง มือของเข้าเคล้าคลึงที่หน้าอกนิลินอย่างแผ่วเบา แต่มันกลับทำให้นิลินรู้สึกสะท้านไปทั่วร่างกกาย และเผลอครางออกมาอย่างสุดเสียว “อาส์ อาส์ ธาขา”ก่อนที่จะทำให้ธารินทร์ทำอะไรมากไปกว่านี้ นิลินรีบผลักธารินทร์ออก พร้อมเสียงหอบกระเส่าด้วยความเสียว “พอแล้วค่ะคุณธา นิลินเสียวค่ะ จะยืนไม่ไหวแล้วเนี่ย”นิลินกล่าวกับธารินทร์ด้วยเสียวที่ออดอ้อน ธารินทร์ได้ฟังก็แทบอยากจะมีอะไรกับเธอตรงนั้นเลย แต่ก็ฝืนถอยห่างจากนิลิน แล้วก็ขอตัวกลับบ้านก่อนที่เขาจะอดใจไม่ไหว   

ที่บริษัท ทุกวันตอนพักเที่ยงธารินทร์กับนิลิน จะแสดงความรักต่อกันด้วยร่างกายโดยการกอดจูบ อย่างดูดดื่ม และธารินทร์จะใช้ลิ้นเลียกลีบกุหลาบอันสวยงามของนิลินอย่างทะนุถนอม นิลินครางออกมาอย่างลืมตัว “อาส์ อาส์ อาส์ ธาขา เสียวจังเลยค่ะ”มันทำให้อารมณ์ความเป็นชายของธารินทร์ พวยพุ่งออกมา ธารินทร์ค่อยๆใช้นิ้วของเขาแหย่เข้าไปตรงกลางกลีบกุหลาบที่ตอนนี้ มีน้ำรักของนิลินไหลลื่นออกมา ลิ้นธารินทร์ก็เลียวนตรงปุ่มเสียวของเธอ พร้อมทั้งแทงนิ้วเข้าออก อย่างเมามัน นิลินได้แต่ครางอย่างทรมาน ด้วยความเสียว ที่ไม่เคยได้ลิ้มรสแบบนี้มาก่อน “อาส์ อาส์ ธาขา อาส์ อูว์ นิลินเสียวเหลือเกินค่ะ นิลินไม่เคยเสียซ่าน และทรมานอย่างนี้มาก่อนเลยค่ะ อาส์ อาส์”  

ธารินทร์ได้ฟังก็ยิ้มและมองหน้านิลินอย่างภูมิใจที่เขาทำให้เธอมีความสุขได้มากเพียงนี้ ธารินทร์ทั้งดูดทั้งเลียจนนิลินเสียวจนถึงสุดยอด ตัวเธอเกร็งและตรงกลีบกุหลาบของเธอกระตุก เป็นจังหวะ ตรงนั้นเต้น ตุบ ตุบ ตุบ มันทำให้ธาริทร์มีความสุขและอารมณ์เขายังค้างอยู่แต่เขาก็ปล่อยให้เธอได้เอนตัวพักสักครู่ ก่อนจะเริ่มทำงานต่อในช่วงบ่าย ทั้งสองคอยมองตากันทำงานด้วยกันอย่างมีความสุข 

วันต่อมามีสายจากด้านล่างตึกโทรขึ้นมา นิลินเป็นคนรับสาย“มีแขกมาขอพบคุณธารินทร์ค่ะคุณนิลิน ชื่อคุณจารวีบอกว่าเป็นเพื่อนสนิทของคุณธารินทร์ค่ะ” นิลินมองหน้าธารินทร์แล้วธารินทร์ก็ทำคิ้วขมวดแต่ก็พนักหน้าบอกให้ขึ้นมาได้ จารวีเปิดประตูเข้ามาเดินตรงไปที่ธารินทร์ แล้วเข้าโอบกอดคอ หอมแก้ม  พร้อมพูดว่า “คิดถึงธาจังเลยค่ะ กลับเมืองไทยไม่เห็นบอกจาเลย” จาพยายามเอาปากมาคลอเคลียอยู่แถวแก้มและคอของธารินทร์  แต่มันกลับทำให้ธารินทร์รู้สึกอึดอั กับสิ่งที่จาทำ “หยุดเถอะจา ให้เกียรติผมหน่อยครับ นี่ที่ทำงานผมนะ และอีกอย่างเราก็ไม่ได้อยู่ในห้องกันสองคนนะครับ” ธารินทร์กล่าวพร้อมทั้งผลักจารวีออกห่าง จารวียืนขึ้นด้วยความหงุดหงิด ก่อนที่จะเหลือบไปเห็นหน้านิลินนิภา เลขาคนสวยของธารินทร์ที่ยืนมองอยู่ด้วยสีหน้าสงสัยและงุนงงกับการแสดงออกของจารวี มันทำให้นิลินหึงเป็นอย่างมาก เธอได้แต่เก็บอาการ โดยไม่พูดอะไรสักคำ นิลินรู้สึกไม่พอใจกับการกระทำของของจารวีเป็นอย่างมาก 

“นี่เลขาของธาหรือคะ” หญิงสาวกล่าว แสดงน้ำเสียงไม่พอใจ เมื่อเห็นว่านิลิน เลขาคนนี้มีทั้งความสวยที่น่ามอง รูปร่างที่สมส่วน ดูยังไงนิลินก็ได้เปรียบเธอมาก “ครับ นี่คุณนิลินนิภา เลขาของผมครับ” ธารินทร์บอกกับจารวี ด้วยน้ำเสียงที่แสดงความชื่นชมในตัวภรรยาของเขา และมองไปทางนิลินที่ตอนนี้ทำหน้าเฉยชากับธารินทร์มากจนทำให้ธารินทร์รู้สึกกังวลและเป็นห่วงภรรยาอันเป็นที่รักของเขา “นี่คุณจารวี เพื่อนที่อยู่ต่างประเทศของผมครับ” นิลินนิภาได้ยินก็ฝืนยิ้มตอบแบบแห้งๆ “ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” นิลินยกมือไหว้จารวีอย่างสุภาพแล้วขอตัวออกไปข้างนอกเพื่อสงบสติอารมณ์ความหึงหวง และน้อยใจในตัวธารินทร์ที่ไม่เคยบอกเรื่องนี้กับเธอมาก่อน  

“นิลินขอตัวนะคะ เชิญคุณสองคนคุยกันตามสบายค่ะ นิลินไม่รบกวนแล้วค่ะ” พูดจบนิลินก็เดินเปิดประตูออกไป โดยไม่ฟังเสียงของธารินทร์ที่เรียกตามเธอและกำลังจะเดินตามออกไป “เดี๋ยวก่อนนิลิน” ธารินทร์ร้องตามแต่จารวีดึงรั้งตัวธารินทร์ไว้ “คุยกันก่อนสิคะธา คุณยังไม่ได้บอกจาเลยนะคะว่าทำไมกลับเมืองไทยแล้วไม่บอกจาอะ จาน้อยใจนะคะ” ธารินทร์ได้แต่หงุดหงิดและร้อนใจ เป็นห่วงความรู้สึกของนิลิน กลัวว่าภรรยาจะเข้าใจผิด จารวีมองหน้าธารินทร์ด้วยความน้อยใจที่ดูท่าทางธารินทร์จะสนใจนิลินนิภาเป็นพิเศษ มากกว่าเจ้านายกับเลขา ธารินทร์จึงบอกหญิงสาวไปว่า “เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะจารวี ผมรู้สึกกับคุณแค่เพื่อนเท่านั้น ตอนนี้ผมมีคนที่ผมรักมากและเขาก็รักผมมากเช่นกัน ผมแคร์ความรู้สึกของเขา” เมื่อจารวีได้ยินก็เข้าใจในทันทีว่าคนที่ธารินทร์รักคงเป็นนิลินนิภาอย่างแน่นอน “นิลินนิภาใช่มั้ยคะ คนรักของคุณ” ธารินทร์รู้สึกแปลกใจที่จารวีรู้ว่าคนที่เขารักคือนิลินนิภา แต่ก็ตอบกลับไปว่า “ครับ ผมรักนิลิน และผมกำลังจะแต่งงานกับนิลินในเร็วๆนี้” จารวีได้ฟังก็หน้าสลด รู้สึกเสียดายธารินทร์ที่เขาคิดเกินเพื่อนมาตั้งนาน แต่ก็ต้องทำใจยอมรับความจริง “จาดีใจด้วยนะคะที่ธาเจอคนที่ธารักมากได้ขนาดนี้ จาอิจฉานิลินจริงๆค่ะ ที่ทำให้คนอย่างธาใจอ่อนได้” จากล่าวและขอตัวกลับไปพร้อมแสดงความยินดีล่วงหน้ากับธาที่จะแต่งงานเร็วๆนี้ ส่วนเธอก็คงกลับไปใช้ชีวิตที่ต่างประเทศเหมือนเดิม แล้วเธอก็ขอตัวกลับไปด้วยท่าทางหงอยเหงา 

นิลินกลับเข้ามาในห้องด้วยหน้าตาเง้างอน ไม่คุยกับธารินทร์ แสดงความเฉยชากับธารินทร์ จนธารินทร์รู้สึกกังวลมากที่นิลินไม่ยอมคุยด้วย ธารินทร์จึงรีบเคลียร์งานแล้วชวนนิลินออกไปทานข้าวเย็นและขอไปส่งเธอที่บ้าน “นิลิน วันนี้ไปทานข้าวเย็นกับผมนะครับ ผมอยากปรับความเข้าใจกับคุณอะ คุณไม่ยอมให้ผมได้อธิบายอะไรเลย” ธารินทร์พูดด้วยน้ำเสียงงอนภรรยาสาว “ได้ค่ะ แต่ทานเสร็จแล้วนิลินขอกลับบ้านเลยนะคะ วันนี้รู้สึกเพลียๆค่ะ” ธารินทร์ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกดีใจ ยิ้มกว้างออกมา ทำหน้าตามีเลศนัย แล้วทั้งสองก็พากันเดินลงไปที่รถของธารินทร์ 

บรรยากาศตอนเย็น คลื้มฟ้าคลื้มฝนทำให้มืดเร็วกว่าเดิม ทั้งสองจึงเลือกทานอาหารร้านเล็กๆใกล้ทางกลับบ้าน ระหว่างทานข้าวนั้นนิลินก็ไม่ยอมคุยดีกับธารินทร์เลย เมื่อทานข้าวเสร็จฝนก็เริ่มลงเม็ดปรอยๆ นิลินจึงเร่งให้ธารินทร์พาเธอรีบกลับบ้านกลัวพ่อกับแม่เป็นห่วงพอทั้งสองขับออกมาได้สักพักฝนก็เริ่มตกหนักจนมองไม่ค่อยเห็นทาง นิลินเริ่มรู้สึกหนาว เนื่องจากอากาศในรถเย็นบวกกับมีฝนตก เพราะวันนี้เธอสวมเดรสกระโปรงสั้นแขนกุด ชุดเว้าเข้ากับรูปร่างที่สมส่วนของเธอเป็นอย่างมาก ธารินทร์จึงชะลอรถและเลี้ยวเข้าจอดข้าทางก่อน พร้อมเพิ่มอุณหภูมิในรถให้อุ่นขึ้น แล้วใช้มือลูบขานิลินอย่างช้าๆเพื่อไม่ให้เธอหนาว แต่มันกลับทำให้เธอขนลุกซู่ขึ้นมาจนทำให้ธารินทร์สัมผัสได้ว่าเธอเริ่มเสียวแล้ว ธารินทร์มองนิลินอย่างเว้าวอน อยากจะกลืนกินนิลินไปทั้งตัว  

ธารินทร์ค่อยๆโน้มหน้าเข้าไปใกล้นิลิน ใช้มือประคองใบหน้านิลินไว้แล้ว บรรจงจูบนิลินด้วยความโหยหา และดูดดื่ม นิลินเผยอปากรับรสจูบของธารินทร์ด้วยความยินดี ธารินทร์บดขยี้ปากของเธอ มืออีกข้างลูบไล้บนเรียวขาที่เนียนขาวและละมุน ค่อยๆลูบไล้ขึ้นมาตรงสะโพก เขาถกเดรสของนิลินขึ้นสูง แล้วมือเขาก็เลื่อนมาบีบเค้นทั้งสองเต้าอย่างเมามัน ด้วยความคิดถึง เขารูดซิปด้านหลังเดรสของเธอออก เผยให้เห็นเนินอกที่ขาวอวบ เขาค่อยๆปลดสายเสื้อชั้นในและใช้ลิ้นเลียวนที่ยอดนมนั้นอย่างแผ่วเบา มือก็เคล้าคลึงเต้านมอีกข้างไปด้วยความหวงแหน นิลินเผลอครางออกมา  

“อาส์ อาส์ อาส์ อูว์ เสียวเหลือค่ะ ธาขา นิลินเสียวจัง” นิลินพูดด้วยน้ำเสียงกระเส่า แสดงออกถึงความเสียวสะท้านไปทั้งตัว ร่างเธออ่อนระทวยไปหมด ธารินทร์ใช้มือขวาของเขา ลูบคลำตรงกลีบกุหลาบของเธอ ตอนนี้มันมีน้ำหล่อลื่นไหลออกมาทำให้กางเกงในของเธอเปียกชุ่มไปหมด ธารินทร์ถอดกางเกงในของเธอออก ปากของธารินทร์ทั้งจูบปากเธอสลับกับจูบเต้าทั้งสองข้างนั้น พร้อมใช้นิ้วสอดใส่ร่องกลีบกุหลาบของเธอทำให้เธอร้องครวญครางแข่งกับฝนข้างนอกรถ “ธารินทร์ขา เสียวสุดสุด เลยค่ะ อาส์ อาส์ อาส์ อย่าหยุดนะคะธา นิลินใกล้เสร็จแล้วค่ะ อาส์ อาส์” ธารินทร์ปรับเบาะให้เอนหลังของนิลินลงได้อย่างถนัด นิลินโดนนิ้วของธารินทร์แทงเข้าออก มันทำให้เธอเสียวจนถึงจุดสุดยอดไปหนึ่งครั้ง จากนั้นธารินทร์ที่อารมณ์พลุกพล่านอย่างเต็มที่พร้อมจะสอดใส่เจ้ามังกรเข้าไปในร่างกายนิลินแทบบ้าคลั่ง  

ชายหนุ่มถอดกางเกงตัวเองให้นิลินใช้ปากของเขาอมกับเจ้ามังกรของเขานั้น นิลินยินดีทำให้ธารินทร์อย่างโดยดี ซึ่งเป็นสิ่งที่เธออยากทำมานานแล้ว เมื่อเธอเห็นมังกรของธารินทร์ ธารินทร์ดึงมือเธอไปจับมังกรของเขา นิลินถึงกับร้องเพราะมันใหญ่และแข็งมาก เธอคิดว่ามันจะเข้าปากเธอหมดได้อย่างไร “โอ้ว ธาขา มันใหญ่มากเลยค่ะ” นิลินบอกกับธารินทร์พร้อมกับก้มหน้าลงไปอมเจ้ามังกรนั้น พร้อมทั้งรูดมือและปากขึ้นลงอย่างเมามัน ทำให้ธารินทร์รู้สึกเสียวซ่านไปทั้งตัว “อาส์ อาส์ อาส์ ที่รักจ๋า ผมเสียวมากเลย อย่าหยุดน้า อาส์ อาส์ คุณทำได้ดีเหลือเกิน” ธารินทร์ร็สึกเสียวจนจะทนไม่ไหวจึงบอกให้นิลินหยุดทำ แล้วเขาก็กดร่างเธอลงบนเบาะรถ ใช้มือทั้งสองข้ายกสะโพกเธอลอยขึ้น แล้วใช้ลิ้นเลียวนตรงกลีบกุหลาบของเธอ หญิงสาวครางออกมาจนเสียงหลง น้ำเสียงหอบกระเส่า ชายหนุ่มแหย่ลิ้นเข้าออกตรงร่องนั้นอย่างทะนุถนอมมันทำให้อารมณ์ของหญิงสาวเตลิดไป จนนิลินลืมไปว่ากำลังโกรธธารินทร์อยู่ ชายหนุ่มยกขาหญิงสาวขึ้นพาดบ่าทั้งสองข้าง แล้วสอดใหญ่มังกรยักษ์ของเขาในร่องกลีบกุหลาบนั้น แล้วกระแทกกระทั้น อย่างสะกดอารมณ์ไม่อยู่ ตับ ตับ ตับ ตับ “โอ้วเสียวเหลือ มันดีเหลือเกินที่รักจ๋า”ธารินทร์กล่าวพร้อมทั้งซอยถี่ๆใส่ร่างของนิลิน นิลินเสียวร้องครางแข่งกับฝน สักพักร่างของเขาทั้งสองก็กระตุก ในเวลาใกล้เคียงกัน ธารินทร์จูบนิลินด้วยความรักแล้วหวงแหน พร้อมบอกกับนิลินว่า อาทิตหน้าเขาจะให้พ่อของเขาไปสู่ขอเธอแต่งงาน นิลินได้ฟังก็ยิ้มกว้าง และกอดเขาด้วยความรัก แล้วทั้งคู่ก็จัดแจงเสื้อผ้าให้ดูเรียบร้อย ฝนข้างนอกเริ่มซาธารินทร์จึงพานิลินกลับบ้านอย่างมีความสุขที่สุด