ก่อนสอบเก็บคะแนนวิชาชีวะและเคมีตอน ม.5
สุปรียาที่เดินแบกกระเป๋ามาถึงแท่นพระประจำโรงเรียนที่พวกเธอยกมือกราบไหว้เป็นประจำ เธอโบกมือลาปานิดาเเละกันยดาที่ตรงนั้นเพราะวันนี้พี่ชายเธอจะมารับจึงจะนั่งรอ
“สาธุถ้าหนูสอบผ่านวิชาเคมีแล้วก็ได้ท็อปชีวะของครูแมนนะหนูจะวิ่งรอบอาคารเลยห้ารอบ” หญิงสาวพูดเสียงดัง
“ห้ารอบมันน้อยไปนะ พระบอกไม่คุ้ม” เขาที่นั่งอ่านหนังสือชีวะอยู่ที่ม้าหินอ่อนก่อนแล้วพูดขึ้น
สุปรียาหันไปตามเสียง “น้อยไปเหรอ”
“น้อยไป หนังสือไม่อ่านอยากสอบผ่านได้ท็อป”
“อ่านเเล้วไม่จำ”
“ถ้าได้ท็อปก็ต้องชนะเรานะ” เขาก้มเขียนโน้ตสรุปวิชาชีวะอยู่เปรยกับเธอ
“ท็อปคู่ได้ไหม” เธอหันไปถาม
“อะ” เขายื่นกระดาษให้ “เอาไปอ่านจะได้ไม่เป็นภาระสิ่งศักดิ์สิทธิ์”
สุปรียาเดินเขาไปรับเอา เขาก็เป็นซะเเบบนี้จะไม่ให้เธอคิดว่าเขาชอบเธอได้ยังไง แล้วสรุปว่าชอบหรือไม่ชอบหรือเธอคิดไปเอง
“ให้ชนะเรานะ ให้ได้เต็มไปเลย ขอพรสิว่าจะวิ่งซักห้าสิบรอบ” เขาพูดเเล้วก็ลุกเดินออกไป สุปรียาได้แต่มองตามเขา บุรินทร์วิทย์เดินพ้นเธอออกมาเเล้วอมยิ้ม
“ท่านคะ ถ้าวุ้นได้เต็มยี่สิบแล้วชนะสายเบส ห้าสิบรอบค่ะ เจอกัน” เธอจะอ่านมันทั้งคืนไปเลยดูซิจะชนะเขาสักครั้งรึเปล่า
20.00นาฬิกา
บุรินทร์วิทย์เขาโทรมาหาสุปรียาเหมือนอย่างเคย
หญิงสาวกดเปิดลำโพง
“พรุ่งนี้ไม่มีการบ้าน มีแต่สอบชีวะ” เธอทั้งพูดทั้งหาวนอน
“อ้อ” เขาเงียบไปไม่ได้กดวาง หญิงสาวก็ไม่ได้วางสายเพราะปกติเขาเป็นคนกดวาง
“อ่านหนังสือสอบเหรอวุ้น” สุรกานต์ที่มายืนข้างๆน้องสาวเอ่ยถาม
“ใช่ พรุ่งนี้สอบชีวะ เค้าจะเอาเต็ม ท็อปห้องไปเลย”
“ไหนว่าเพื่อนในห้องเก่งเยอะ นายอะไรนะ”
“สายเบส”
“เออ สายเบสจะชนะเขาได้รึ”
“ถ้าชนะได้ล่ะ จั๊บจะให้อะไรเค้า”
“อ่า เอาไปเลยห้าร้อย”
“จริงนะจั๊บ เออมาดูซิว่าจะชนะไม่ได้สักครั้ง”
บุรินทร์วิทย์ที่ไม่ทันได้วางสายได้ยินหมดทุกคำ
หลังสอบเสร็จก็เหมือนไม่ได้มีเหตุการณ์อะไรแต่วันที่ไปเรียนชีวะอีกครั้งครูประกาศคะแนนว่าในห้องมีคนได้เต็มหนึ่งคน เพื่อนในห้องต่างพากันซุบซิบคิดว่าไม่บุรินทร์วิทย์ก็มะลิสา
“สุปรียา” ครูประกาศชื่อ “เพื่อนปรบมือให้สุปรียาด้วย”
สุปรียาชี้ที่ตัวเองเธอดีใจที่ได้เต็มครั้งแรกในชีวิต เพราะชีทสรุปที่เขาให้มาแท้ๆมันเหมือนข้อสอบครูทุกอันเลยแต่แปลกใจว่าทำไมเขาไม่ได้เต็ม
บุรินทร์วิทย์ทำได้ทุกข้อแต่เขาอยากให้เธอภาคภูมิใจในตัวเองสักครั้ง เพราะดูแล้วยังไงเขาก็ได้เกรดสี่วิชานี้อยู่แล้วจึงเลือกที่จะไม่กาไปหนึ่งข้อ
“บุรินทร์วิทย์ทำไม่เสร็จนะข้อยี่สิบลืมกา” ครูจำเขาได้แม่นเพราะห้องนี้เขาเรียนเก่งสุด นึกว่าเขาจะได้เต็มจึงเปิดดูได้เห็นชื่อคนที่ได้เต็มก็ค่อนข้างแปลกใจ
สุปรียาดีใจมากแต่ก็ต้องเศร้าเพราะวิ่งรอบอาคาร
ห้าสิบรอบรอเธออยู่
สุปรียามาวิ่งรอบอาคารแก้บนหลังเลิกเรียนในวันที่ใส่ชุดพละ แต่บุรินทร์วิทย์วิ่งอยู่ก่อนเเล้วเพราะเขาได้ยินเธอคุยกับ
กันยดาเเละปานิดา
“มาออกกำลังกายเหมือนกันเหรอ”
“เปล่า แก้บน” เธอพูดหน้าง้ำหน้างอ
“ทำไมนายไม่ได้เต็ม”
“ก็ลืมกาไง” เขาเอาหูฟังใส่หูแล้ววิ่งเหยาะๆรอเธอ
สุปรียารู้ซึ้งถึงความพูดมากของตัวเองเธอจะไม่บนอะไรอีกแล้ว
Guest
