“ช่วยด้วย ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย ช่วยด้วย” เด็กหญิงตะเกียดตะกายช่วยเหลือตัวเองแต่ไม่มีใครมาพบเพราะวันนี้ค่อยมีใครอยู่บ้านเพราะไปร่วมงานเปิดตัวโรงแรมใหม่ที่ใหม่กันหมดแต่เพราะเธอเป็นหวัดคุณนายฤทัยจึงให้เธออยู่บ้านกับแม่บ้าน
“ช่วยด้วย ช่วยด้วย” ในขณที่เธอกำลังจะหมดแรงและจนลงสู่ก้นสระก็มีมือหนาดึงเธอขึ้นมาจากน้ำและช่วยปฐมพยาบาลเธอ
“แอะ แอะ แอะ” เด็กหญิงสำลักน้ำออกมา
“ว่ายน้ำไม่เป็น มาเล่นน้ำทำไมเนี้ย” เขมทัศน์ตำหนิด้วยความเป็นห่วง
เด็กหญิงขวัญฤดีโผเข้ากอดเขา “พี่เขม พี่เขม ขวัญนึกว่าจะตายแล้ว”
พี่ส้มแม่บ้านของคุณนายฤดีได้ยินเสียงรีบวิ่งออกมาดู
“ว้าย เป็นอะไรกันคะ คุณเขม คุณขวัญ”
“ของขวัญตกน้ำน่ะครับ”
“ว้ายตายแล้ว คุณท่านได้ฆ่าพี่ส้มพอดี พี่จะถูกไล่ออกไหมเนี้ย” ส้มรีบวิ่งเข้ามาดูทั้งคู่
“พี่ส้มอย่าบอกคุณแม่นะคะ เดี๋ยวคุณแม่จะเป็นห่วง พี่เขมด้วยนะคะ”
“ตามใจ” เขาตอบก่อนลุกขึ้น “ไม่ตายก็ดีเเล้ว อย่าไปโดดน้ำอีกนะ จะกลายเป็นผีเฝ้าสระ”