ฝากนิยายอีกเรื่องนะคะ
ทุกอย่างเกิดจากคำว่าเพื่อนสนิท
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไม่ยาวมากอ่านเพลินๆหาสาระอะไรไม่ได้ แต่ภาษาแอบแรงนิ้ดนุง เหมาะกับคนที่อายุมากกว่า 18 ปีขึ้นไปน้า
นิยายเรื่องทุกอย่างเกิดจากคำว่าเพื่อนสนิทเป็นเรื่องที่เกิดจากจินตนาการของไรต์ล้วนๆ
ไม่ได้มีเจตนาที่ไม่ดีใดๆทั้งสิ้นขอให้รี้ดทุกท่านมีความสุขกับการอ่านนิยายเรื่องนี้นะคะ ถ้าไม่สมเหตุสมผลประการใดไรต์ต้องขอภัยด้วยค่ะ
เรื่องนี้เปิดให้อ่านฟรีจนจบแล้วค่อยติดเหรียญน้า
ไรท์ลงจบแล้วจะเริ่มติดเหรียญวันที่ 20 ธันวาคม 2565 นะคะ
ขนตาเรียงเป็นแพสวยเริ่มขยับช้าๆในตอนสายของอีกวัน สายตาสาวหล่อกวาดมองไปทั่วห้องหรู ลมหายใจอุ่นๆเป่ารดต้นคอของเธอดังสม่ำเสมอ ศีรษะรู้สึกหนักอึ้ง สะโพกเหมือนมีหินหนักมาทาบทับอยู่ สายตาพร่ามัวพลันเหลือบมองไปด้านข้างเห็นใบหน้าหล่อเหลาลางๆในคราแรกและเริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ มือเรียวเปิดผ้าห่มที่คลุมกายไว้แล้วหลุบตาต่ำมองดูร่างที่โล่งสบายของตัวเอง นัยน์ตาเบิกโพรงสุดขีด
“อีเหี้ย อาร์มมมม” เสียงหวีดร้องตะโกนขึ้นสุดเสียง
“ตุบ โครม” คนตัวโตตกจากเตียงเพราะโดนเท้าเล็กถีบเข้าอย่างจัง
“โอ๊ย อะไรของมึงพลอย ถีบกูทำเหี้ยไร” ร่างใหญ่ลงไปนอนกลิ้งอยู่บนพื้นห้อง
“มึงทำไรกู ไอ้เพื่อนเลว ไอ้เพื่อนชั่ว” พลอยสรรหาคำมาด่าเมื่อเห็นร่างที่เปล่าเปลือยของตัวเองอยู่ใต้ผ้าห่ม อาร์มหยัดกายลุกขึ้นทั้งที่ตัวยังเปลือยเปล่าแล้วเดินเหมือนคนหมดแรงกลับไปนอนเอนกายอยู่ข้างเพื่อนอย่างไม่รู้สึกรู้สา
“ว้ายยย ไอ้อาร์มไอ้คนลามก” พลอยเอามือปิดตาทั้งสองข้างไว้ด้วยความที่ไม่คุ้นชินกับที่ต้องมาเจอภาพบาดตาบาดใจของผู้ชายตรงหน้า
“นี่มันห้องกู มึงแหกตาดูดีๆ มึงเป็นคนขอร้องให้กูทำเองนะพลอย” พลอยนิ่งอึ้งสักพักพอจะนึกภาพได้ลางๆว่าเกิดอะไรขึ้น
“แล้วไมมึงไม่ห้ามกู ปล่อยให้กูเป็นแบบนี้ได้ไง” พรลภัสพูดเสียงเย็นลง
“โธ่อีค…ย มึงแดกยาปลุกเซ็กส์มา ใครจะไปต้านมึงไหว ทั้งถอดเสื้อผ้ากู ทั้งกอดรัดฟัดเหวี่ยงกูจน…”
“พอๆ ไม่ต้องพูดละ กูไม่อยากฟัง” ทุกอย่างมันฟ้องไปด้วยรอยช้ำที่อยู่บนร่างกายเขาว่าเขาไม่ได้โกหก
“ใครสั่งใครสอนให้มึงทำแบบนี้วะพลอย ดีนะที่เป็นกู”
“ไอ้เชี่ยอาร์ม กูบอกว่าให้มึงหยุดพูดไง”
“แม่ง..คิดจะเป็นเสือ เสือกทำอะไรไม่เป็นสักอย่างฮ่าๆ” อาร์มยังกวนประสาทเพื่อนต่อเพื่อให้เพื่อนผ่อนคลายลงบ้าง
Guest
