THE SIX ☪ : วุ่นรัก เหลี่ยมร้าย เจ้าชายบาร์โฮสต์

❣ นิยาย Y ประเภทนี้ เป็นนิยายที่เหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป อาจมีภาพหรือเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมด้านพฤติกรรม ความรุนแรง เพศ และการใช้ภาษา ซึ่งต้องใช้วิจารณญาณในการอ่าน ผู้อ่านที่มีอายุน้อยกว่า 18 ปี ควรได้รับคำแนะนำจากผู้ใหญ่ จึงไม่ควรอ่านนิยายประเภทนี้ตามลำพัง สำหรับผู้ที่อายุ 18 ปีขึ้นไปไม่ควรอ่านคนเดียว ควรเชิญชวนเพื่อนมาอ่านด้วยกันเพื่อเพิ่มความฟิน :D 

✘ภาพที่ใช้ประกอบเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านเท่านั้น บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับเนื้อหา✘ 

✘นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่งสนองความต้องการของตัวเองล้วนๆ✘ 

✘ขอสงวนลิขสิทธิ์ ห้ามมิให้ทำการละเมิดลิขสิทธิ์ใดๆ ทุกกรณี✘ 

❦ 

❦ 

❦ 

THE SIX ☪ : วุ่นรัก เหลี่ยมร้าย เจ้าชายบาร์โฮสต์ 

❦ 

❦ 

❦ 

In tro.. 

“ หมอบ!! หมอบลง ผมสั่งให้หมอบลงไป!! ก้มหน้าลงไปให้หมด !! ” 

“มาก่อนคือพี่ มาทีหลังคือน้อง สิ่งที่ผมเคยบอกพวกคุณไป พวกคุณเข้าใจไหม? !!” 

“ถามก็ตอบสิวะ !!!” 

“เข้าใจค่ะ/เข้าใจครับ!!” 

“เสียงมีแค่นี้รึไง!! ผมคนเดียวยังดังกว่าพวกคุณเลย!!” 

‘จะไม่ดังได้ไง มึงเล่นตะคอกซะเส้นเสียงแทบอักเสบ’ 

ผมนั่งมองไอ้รุ่นพี่ต่างคณะที่กำลังตะเบ็งเสียงใส่รุ่นน้องซะเสียงดังสั่นสะเทือนไปทั้งตึก ถ้าไม่ติดว่าฝ่ายสถาปัตย์ของที่นี่ออกแบบมาอย่างดีหรือทีมวิศวะกรสร้างแบบผิดพลาด ป่านนี้คงมีเศษหิน เศษดิน เศษปูน ล่วงหล่นมาใส่หัวไอ้พวกรุ่นน้องกันบ้าง.. 

เอาล่ะ เลิกสนใจไอ้พวกหน้าหล่อแต่ใจหยาบอย่างพวกนั้นแล้วมารู้จักผมแทนดีกว่า 

ผม 'เจ้าจอม' คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ปี 2 รุ่นที่ 22 ฉายา ราชาแห่งถาปัตย์ , พี่จอมของน้อง , คนรักของพี่เจ้า แน่นอนฉายาและแฮชแทคต่างๆเหล่านี้ไม่ได้มาเพราะโชคช่วย ทุกสิ่งอย่างล้วนมาเพราะหน้าตาและความรวยของผมล้วนๆ อยากประกาศให้ทุกคนได้รู้ว่า.. 

ทุกคนครับ.. ‘ผมรวยนะ และผมก็โง่ด้วย’  

ปึก 

แผ่นหลังถูกฝ่ามือหนักๆของใครบางคนฟาดเข้าอย่างจัง ตามด้วยร่างขาวสูงของมันที่เดินมาทรุดตัวลงนั่งข้างผม  

ไอสัส ถ้ามึงจะสะกิดเพื่อนแรงขนาดนี้ มึงเอาตีนถีบกูให้ล้มเลยเถอะ 

“มึงนั่งยิ้มอะไรคนเดียววะไอ้สัสเจ้า” 

“กูชื่อเจ้าจอม มึงช่วยเรียกให้ถูกด้วย อย่างน้อยมึงก็ควรเกรงใจความเป็นลูกชายคนเดียวของตระกูลท่านทูตอย่างกูบ้าง” 

ไอ้หน้าขาว ดันฟัน เจ้าของฝ่ามือพิฆาตเมื่อกี้มันชื่อ ‘นาวา’ หรือ นายนาวา อนันต์วานิช ลูกชายเจ้าของร้านทองชื่อดัง ด้วยส่วนสูงที่สมส่วนมาดแมนตามโหวเฮ้งของคนจีน ผมสีดำสนิท ผิวขาวเนียนออร่าสำอางค์ยิ่งกว่าผู้หญิง แถมมันยังไปดัดฟันติดเหล็กสีชมพูหวานแหว๋วทำให้มันดูน่ารักขึ้นไปอีกเท่าตัว 

อ่อ ..เห็นแบบนี้อย่าไปไว้ใจมันนะครับไอ้นี่ก็ร้ายไม่ต่างจากผมหรอกครับ แถมสเป๊คมันต้องลูกครึ่งเท่านั้น มันบอกว่าแบบนั้น.. ‘เร้าใจดี’ 

“เจอเหยื่อรึไง” 

เสียงทุ้มต่ำของอีกคนตามมา ผมเงยหน้ามองบุคคลที่เข้ามานั่งที่โต๊ะม้าหินหน้าคณะเป็นคนสุดท้ายตามด้วยเสียงกรี๊ดกร๊าดของสาวในและต่างคณะที่คงจะเดินตามแอบถ่ายรูปเพื่อนไปลงตามเว็บและนิตยสารมหาลัยผมเหมือนทุกครั้ง 

‘เหนือเมฆ’ ความสูงไม่ต่ำกว่า185เซ็นของมันทำให้ผมต้องเงยหน้าหันไปมอง 

ทำไมมึงไม่นั่งซะที กูปวดคอไปหมดแล้ว .. 

ใบหน้าหล่อเรียบนิ่งไร้ความรู้สึก เข้ารับกับแววตาสีเทาหม่นอันเป็นเอกลักษณ์และดูเท่ห์ไม่เหมือนใคร มันสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวที่กระดุมเสื้อนักศึกษาถูกปลดไปเกือบครึ่งแผง อวดโชว์กล้ามอกขาวเนียน ซิกแพคเป็นลอน 

ผมแอบเห็นนะว่ามีรอยลิปสติกสีแดงสดโผล่ออกมาจากแผงอกขาวด้านในนั่น แถมชายเสื้อก็หลุดลุ่ยออกจากชายกางเกงซิบยังแทบรูดไม่เรียบร้อย ถ้าให้เดามันคงแวะไปล่าเหยื่อก่อนที่จะไปซื้อน้ำให้ผมแน่ๆ 

‘ไอ้เพื่อนเหี้ย แดกไม่แบ่ง’ ผมทำได้แต่ด่ามันในใจเท่านั้น 

“เปล่าเว้ย กูแค่ขำไอ้คนที่ยืนแหกปากด่าปีหนึ่งอยู่ เห็นแล้วเจ็บคอแทน” 

ผมละสายตาออกจากร่างสูงของเหนือเมฆ ทำให้มันทรุดตัวนั่งลงข้างที่ว่างอีกฝั่งแทน พร้อมกับวางแก้วน้ำแดงที่ผมใช้มันไปซื้อเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วไว้ตรงหน้า 

“ไหนว่าหิวน้ำ ทำไมไม่กิน” 

“มึงรู้จักไอ้คนที่ยืนตะโกนอยู่ตรงนั้นปะวะ” 

ผมไม่สนใจเหนือเมฆที่พยายามยัดแก้วน้ำแดงส่งให้ผม แต่กลับไปสนใจร่างสูงขาวที่มันยังคงตะโกนด่ารุ่นน้องไม่ลดละแทน ไม่ใช่ว่าผมสนใจหรืออยากจะจีบมันหรอกนะ แต่ผมแค่ยอมรับว่ามันเก่งที่มันควบคุมคนเกือบร้อยให้เงียบสงบ แถมยังดูไม่ลดแรงความดุดันเลยสักนิด น่ายกย่องว่าเป็นผู้มีอิทธิพลในคณะ.. 

“ไอ้ที่ยืนอยู่ตรงนั้นมันชื่อ วินเซนท์ หรือ วิ้นซ์ ปี4 มันรุ่นพี่เราเว้ย แต่กูบอกไว้ก่อนว่าไอ้นี่น่ะหน้าใสแต่ใจหมา เห็นหน้าแบบนี้ร้ายลึก อยู่ในคณะก็ว้ากเอาว้ากเอา พอหลังมอก็เยเอาเยเอา รุ่นน้องคณะเรายังเสร็จมันไปตั้งหลายคน” 

“ใจหมาแบบไอ้เหนือเมฆอ่ะนะ มึงช่วยลบรอยลิปที่คอมึงหน่อย กูเห็นแล้วมันทุเรศลูกตา” 

ผมอดไม่ได้ที่จะแอบด่าเพื่อนสนิทของผมที่นั่งหน้านิ่งอยู่ข้างๆ ทันทีที่ผมพูดจบมันก็รีบจับซอกคอถูไถร่องรอยพร้อมกับทำหน้าหงุดหงิดสถบด่าพึมพำในลำคอ แต่โทษทีว่ะผมได้ยิน  

‘Shit! กูบอกไม่ให้จูบ..’ 

“ฮ่าๆ มึงนี่มันไม่เนียนเลยเพื่อนเหนือ แบบนี้ถ้ามีเมีย เมียมึงจับได้ง่ายๆเลยนะครับบอกก่อน” 

นาวาถึงกับหัวเราะใส่เหนือเมฆที่กำลังจัดทรงเสื้อผ้าตัวเองให้เข้าที่เข้าทาง เหอะ ถ้ากูไม่ทักมึงก็คงนั่งโชว์แผงอกให้สาวๆมองเล่นไปทั้งวันสินะ 

เรียกแขกเก่งไปอีกเพื่อนกู 

“ปีสี่แล้วทำไมลงว้ากเองวะ ปกติให้พวกปีสองปีสามไม่ใช่หรอ” 

“อันนี้กูไม่รู้ว่ะ เฮ้ย.. แล้วนี่มึงจะไปไหน” 

ผมหยิบแก้วน้ำแดงที่ใช้ให้เหนือเมฆไปซื้อเมื่อครู่เดินตรงไปยังรุ่นน้องผู้ชายที่รู้จักใช้ให้มันถือแก้วน้ำนั้นไปส่งให้คนที่กำลังยืนว้ากน้องเพิ่งเสร็จ คนแบบผมคงไม่เดินไปเอง 

อ่า .. ควรจะมีคำทักทายหน่อยสินะ 

“มึงทำอะไรวะ เจ้าจอม” 

ผมไม่ตอบเหนือเมฆ แต่มองไปยังร่างสูงของวินเซนท์ที่ออกคำสั่งให้รุ่นน้องทั้งหมดเงยหน้ามามองตนเอง และเป็นจังหวะเดียวกับที่รุ่นน้องของผมเองก็เข้าประชิดตัวพร้อมกับยื่นแก้วน้ำแดงให้ 

เสียงกรี๊ดกร้าด ฮือฮา ดังออกมาจากกลุ่มรุ่นน้องต่างคณะที่เห็นรุ่นพี่ตัวเองโดนชายหนุ่มรุ่นน้องรุกใส่กลางลานเกียร์ พร้อมกับกระซิบกระซาบบางอย่างที่ทำเอาวินเซนท์รีบผละออกจากรุ่นน้องผม ตวัดสายตามองตรงมายังโต๊ะม้าหินที่ผมนั่งอยู่แทบจะทันที .. 

“ก็แค่..ทักทายรุ่นพี่ต่างคณะ” 

ผมยกยิ้มมุมปาก สายตาสบเข้ากับร่างสูงของรุ่นพี่ที่จ้องมาทางผมเช่นกัน.. 

‘ ดูท่าพี่จะเจ็บคอ กินน้ำผมหน่อยนะครับพี่ ‘ 

. 

. 

โปรดติดตามตอนต่อไป..