“อ๊าส์” เสียงร้องดังขึ้นหนึ่งครั้งด้วยความเจ็บปวดราวกับถูกมีดกรีดเมื่อมังกรยักษ์แทรกตัวเข้าไปด้านในช่องสวรรค์ของนาง
“ฝะฝ่าบาท หม่อมฉันเจ็บ เจ็บเพคะอ๊ะ หม่อมฉันเจ็บเหลือเกิน”
เสียงร้องของนางนั้นฮ่องเต้ทรงรู้ดีว่าจะช่วยนางเช่นไร เขาขยับตัวไปมาเบาๆเพื่อให้กลีบดอกไม้คุ้นชินกับมังกรยักษ์จนนางรู้สึกผ่อนคลาย
“อ๊ะ อ๊ะ อื้มอ่าส์”มือเล็กๆวางบนแผ่นอกแน่นๆก่อนจะขยับตัวรับกับแรงกระแทกของคนใต้ร่าง เสียงหายใจของนางร้องถี่ขึ้นพร้อมกับขยับสะโพกแน่นๆขึ้นลงตามเสียงหายใจ
“เจ้าพอใจหรือไม่”
นางพยักหน้าให้กับเขาพร้อมกับก้มลงไปโลมเลียยอดอกเม็ดเล็กของเขาก่อนจะเร่งความเร็วของสะโพกให้แรงขึ้น มือใหญ่จับสะโพกของนางกดลงจนมิดลำตัวมังกรก่อนจะกระแทกท่อนยักษ์เข้าใส่คนด้านบนอย่างเร็วและแรงจนเมื่อความเสียวซ่านประทุขึ้นจนสุดร่างใหญ่ก็กระตุกขึ้นอย่างแรงพร้อมกับน้ำอุ่นๆที่พุ่งเข้าสู่ช่องสวรรค์ของหญิงสาว หลี่เหมยหยารับรู้ได้ถึงน้ำอุ่นๆที่ไหลเข้าสู่ร่างกายของนาง ความเสียวซ่านนั้นทำให้นางแทบหมดแรงก่อนจะล้มฟุบลงไปที่แผ่นอกแน่นๆของเขาด้วยความเหนื่อยล้าแต่เพียงชั่วครู่นางก็ดันตัวเองขึ้นจากร่างใหญ่นั่นพร้อมกับค่อยๆยกสะโพกผายของนางขึ้นอย่างช้าๆเพราะกลีบดอกไม้งามของนางมีรอยฉีกขาดและแสนเจ็บแสบยิ่งนัก นางค่อยๆเคลื่อนตัวลุกขึ้นและรีบลงจากเตียงในทันทีพร้อมกับลงไปนั่งคุกเข่าที่พื้น
“หม่อมฉันขอประทานอภัยเพคะฝ่าบาทที่หม่อมฉันทำตัวไม่เหมาะสม” นางพูดกับคนที่นอนอยู่บนเตียงแต่กลับไร้เสียงตอบกลับ
“หม่อมฉันถวายการรับใช้ฝ่าบาทเสร็จสิ้นแล้วถ้าเช่นนั้นหม่อมฉันขอทูลลาเพคะ”นางรีบพยุงร่างอันเปลือยเปล่าลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล
“ช้าก่อน เหตุใดเจ้าต้องรีบร้อนออกไปนักเล่า เจ้าอยากอยู่ถวายการรับใช้ข้ามิใช่หรอกหรือถ้าเช่นนั้นคืนนี้เจ้าก็จงอยู่กับข้าก่อน”เสียงทุ้มใหญ่พูดขึ้น
หลี่เหมยหยาสะดุ้งตัวโหยงเมื่อได้ฟังที่ฮ่องเต้ตรัส นางรีบก้มหน้าลงกับพื้นในทันที
“ทูลฝ่าบาทหม่อมฉันเป็นเพียงนางกำนัลต่ำต้อยเมื่อถวายงานเสร็จสิ้นควรรีบออกจากห้องบรรทมเพคะมิอาจอยู่กับฝ่าบาททั้งคืนได้หม่อมฉันขอประทานอภัยเพคะ”
ฮ่อมเต้ยิ้มอย่างพอใจ “เช่นนั้นหรอกหรือหากเจ้าเป็นสนมของข้าเจ้าคงอยู่กับข้าได้สินะ”
หลี่เหมยหยาได้แต่นั่งก้มหน้าและไม่ได้ตอบอันใดออกไป
“เอาล่ะถ้าเช่นนั้นเจ้าก็จงออกไปเสียเถอะ"
“ขอบพระทัยเพคะฝ่าบาท”นางรีบลุกขึ้นพร้อมกับหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่อย่างรีบร้อนก่อนจะเดินออกจากห้องบรรทมของฮ่องเต้ในทันที
แนะนำตัวละคร
หลี่เหมยหยา : นางกำนัลผู้งดงามและแสนอ่อนหวานแต่มีความเด็ดเดี่ยว
ฮ่องเต้ : ชายหนุ่มรูปงามที่สูญเสียนางที่รักยิ่งทำให้หัวใจถูกบดบังด้วยความว่างเปล่าแต่เมื่อได้เจอกับนางหัวใจที่ว่าเปล่ากลับถูกเติมเต็มขึ้นมาอีกครั้ง
แม่ทัพลู่หมิกั๊ว : แม่ทัพหนุ่มที่แม้จะไม่สมหวังในความรักแต่ชีวิตนี้ขอแค่ได้ปกป้องนางอันเป็นที่รักก็มีความสุข