ขอซักครั้งให้ข้าได้เป็นคุณหนูบ้านรวย

หญิงสาวค่อยๆหรี่ตาตื่นขึ้นพร้อมกับมองดูรอบๆห้องนอนที่นางอยู่ 

“ที่นี่ที่ไหนกัน ข้ามาอยู่ที่นี่ได้เช่นไร”นางพูดขึ้นด้วยความแปลกใจ 

ฮูหยินลู่ที่เห็นบุตรสาวของนางฟื้นขึ้นมานางก็ดีใจเป็นอย่างมาก 

“อิงหยา นี่เจ้าฟื้นแล้วเช่นนั้นหรือท่านพี่ ท่านพี่ ลูกฟื้นแล้วเจ้าค่ะ”ฮูหยินลู่พูดขึ้นด้วยความดีใจ 

เศรษฐีลู่รีบเดินเข้ามาดูบุตรสาวของเขาอย่างร้อนใจ 

“อิงหยา นี่เจ้าฟื้นแล้วเช่นนั้นหรือ”เศรษฐีลู่รีบจับที่มือของบุตรสาวด้วยความเป็นห่วงก่อนจะหันไปทางสาวใช้ 

“พวกเจ้า รีบไปตามท่านหมอมาดูอาการของคุณหนูลู่อิงหยาเดี่ยวนี้” 

“เจ้าค่ะท่านเศรษฐี”พูดจบสาวใช้ก็พากันรีบร้อนออกไปตามท่านหมอในทันที 

ไป๋เสี่ยวโย่วรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมากที่เห็นว่าฮูหยินลู่และเศรษฐีลู่เรียกนางว่าลู่อิงหยา 

“นี่มันอะไรกัน”นางพูดขึ้นเบาๆด้วยความงุนงงก่อนจะจ้องมองฮูหยินลู่และเศรษฐีลู่ที่มองดูนางด้วยความเป็นห่วง 

“ท่านทั้งสองเรียกข้าว่าเช่นไรนะเจ้าคะ”นางถามขึ้นด้วยความสงสัย 

ฮูหยินลู่และเศรษฐีลู่ต่างมองหน้ากันก่อนจะยิ้มให้นาง 

“ลู่อิงหยาเช่นไรเล่า นี่เจ้าจำชื่อตัวเองไม่ได้เชียวหรือ สงสัยนี่คงจะเป็นอาการตกใจจากการตกน้ำเป็นแน่”ฮูหยินลู่พูดขึ้น 

ไป๋เสี่ยวโย่วรู้สึกตกใจเป็นอย่างมากที่ได้ยินเช่นนั้นนางรีบก้มลงมองดูเรือนร่างของนางในทันที 

“นี่ไม่ใช่ร่างของข้าเป็นแน่ ผิวเนื้อขาวเนียนละเอียด มือเล็กเรียวนุ่มนวล นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับข้ากัน”ไป๋เสี่ยวโย่วคิดในใจ 

แนะนำตัวละคร 

ไป๋เสี่ยวโย่ว : หญิงสาวอาภัพแต่จิตใจเด็ดเดี่ยว 

ท่านอ๋องเฉินหยู่หมิง : บุรุษผู้หล่อเหลาและเก่งกาจ ผู้ซึ่งปกครองเมืองด้วยความยุติธรรม 

หลงต้าจื่อ : พี่ชายผู้แสนดี 

เหลินเซี๊ยะหยา : หญิงสาวที่ดูภายนอกเหมือนคนดีแต่จิตใจกับเต็มไปด้วยความชิงชังและริษยา 

ลู่อิงหยา : คุณหนูตระกูลใหญ่ที่ผู้คนเกรงขาม หญิงงามที่มีนิสัยเอาแต่ใจชอบวางอำนาจ นางผู้เป็นถึงคู่หมั้นของท่านอ๋องเฉินหยู่หมิง