(๓๕)
ติวให้ลูกมหาเศรษฐี
ปิ่นปัก เพิ่งอายุ ๑๖ เธอหน้าอ่อนเหมือนเด็กสาวอายุแค่ ๑๐ กว่าขวบยังไม่โตเต็มที่ จิตใจเธอบริสุทธิ์ไร้เดียงสา ผิดกับพี่สาวคนโตอุรัสนาที่เป็นผู้ใหญ่เกินตัวทั้งๆที่อายุแค่ ๑๘ แต่รูปร่างโตเกินวัยและเป็นสาวทันสมัย มีเพื่อนแยะ เรียนคณะนิเทศศาสตร์ สาขาประชาสัมพันธ์
ปิ่นปัก เรียนโรงเรียนเตรียมอุดมพัฒนาการ เธอเป็นเด็กเรียนดี มีรุ่นน้องทั้งเด็กชายหญิงเป็นลูกน้องคอยเป็นเพื่อนติด ไม่ว่าเธอจะไปไหน เด็กกลุ่มนี้ ๑๐ กว่าคนจะติดเธอแจ เธอถือว่าเป็นเด็กที่รุ่นน้องชอบมากที่สุดคนหนึ่งในเตรียมพัฒนฯ
การที่เธอเรียนเก่งทำให้เธอกลายเป็นติวเต้อร์ให้เด็กกลุ่มนี้ โต๊ะประจำตำแหน่งของเธออยู่ใกล้ต้นไม้ใหญ่ เธอจะติวให้เด็กๆทุกวันพุธหลังเลิกเรียนก่อนผู้ปกครองมารับลูกกลับบ้าน
เมื่อมีเวลา ปิ่นปักช่วยเหลือเด็กๆทำการบ้านและอธิบายแก้ปัญหาที่เด็กนำมาให้ปรึกษา นอกจากนั้นวันเสาร์-อาทิตย์ เด็กๆนัดกับเธอไปศูนย์การค้าแห่งหนึ่ง มีที่นั่งในมุมสงบ ปิ่นปักและเด็ก ๔-๕ คนจะรวมตัวกันติวพิเศษและรับประทานอาหารกลางวันกัน การพบกันนี้ ผู้ปกครองของเด็กแต่ละคนรู้เห็นและสนับสนุน
ในบรรดาลูกศิษย์คนหนึ่งของปิ่นปักเป็นเด็กชายอายุ ๑๓ ชื่ออนิก เป็นเด็กฉลาดมาก เรียนดี แต่จำเป็นต้องมาติวกับปิ่นปักเพราะเขาหลงรักเธอหัวปักหัวปำ ปินปักก็รู้ และหลีกเลี่ยงไม่ให้อนิกทำอะไรกับเธอที่ออกนอกหน้าเสมอ
อนิกเป็นใคร อนิกเป็นลูกชายคนเดียวของตระกูลใหญ่ที่รู้จักดีที่สุดในสังคมไทย พ่อของเขาเป็นหนึ่งในสิบของผู้ที่รวยที่สุดในประเทศ อีกไม่กี่ปีก่อนเขาอายุ ๑๖ พ่อแม่จะส่งเขาไปเรียนหนังสือที่โรงเรียนอีตันที่มีชื่อเสียงที่สุดในประเทศอังกฤษ และอนิกต้องอยู่ในความดูแลของลอร์ดแฮลิแฟล็กซ์ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของครอบครัวในประเทศไทย อนิกจึงเป็นเด็กพิเศษ เมื่อเรียนชั้นอนุบาลเขามีพี่เลี้ยงมาอยู่ด้วย ทุกวันนี้เขามีพี่เลี้ยงนั่งมาส่งที่เตรียมพัฒน์ฯทุกวันและอาหารกลางวันจะมีอาหารพิเศษที่ทางบ้านส่งมาให้จากร้านอาหารที่มีชื่อเสียง
สิ่งเหล่านี้ อนิกไม่ได้รู้สึกว่าเขาเป็นคนวิเศษกว่าเพื่อนคนอื่น เขาให้อาหารดีๆกับเพื่อนๆช่วยกันกิน ของดีๆเช่นปากกาและอุปกรณ์การเรียนเขาแจกเพื่อนๆเสมอ แม้แต่เงินค่าขนมเขาซื้อขนมแล้วแบ่งให้เพื่อนๆ
อนิกจึงมีเพื่อนมากมาย เขาเป็นคนสุภาพ อาจารย์รักไม่ใช่เพราะเขาเป็นเด็กมาจากครอบครัวที่รวย แต่เป็นเพราะเขาเป็นเด็กดี มีน้ำใจและสุภาพเรียบร้อย
เพราะเขาเป็นอย่างนี้ ปิ่นปักถึงวางตัวลำบากมากที่อนิกมาติดพันกับเธอมากเกินไป..........
.......วันหนึ่งมีผู้หญิงคนหนึ่งแวะมาที่โรงเรียนถามหาอนิกและครูประจำชั้น
“ฉันมาวันนี้ต้องการให้อนิกพาเด็กผู้หญิงที่ชื่อชื่อปิ่นปักมาพบที่ห้องอาจารย์ใหญ่”
“คงไม่ได้ปิ่นปักต้องเรียนวิชาประวัติศาสตร์อีกครึ่งชัวโมงถึงจะเลิกค่ะท่าน”
“ไม่เป็นไรฉันจะรอ อนิกรอกับแม่ แม่มีเรื่องจะกับลูกและเพื่อนของลูกชื่อปิ่นปัก”
“ครับคุณหญิงแม่”
หลังจากรออยู่ครึ่งชั่วโมง ครูประจำชั้นก็พาปิ่นปักมาพบ “คุณหญิงแม่” ที่รอเธออยู่
“อ้อเธอนี่หรือชื่อปิ่นปัก”
ปิ่นปักย่อตัวยกมือไหว้คุณหญิงแม่ ท่านรับไหว้
ปิ่นปักมองคุณหญิงแม่ด้วยความแปลกใจที่เธออายุไม่มากนัก คงจะอายุต้น๔๐ หน้าตาสะสวยการแต่งตัวก็ธรรมดาแม้จะใส่เครื่องเพชรมากไปหน่อย แต่ไม่ได้มีไว้โชว์ใครจนออกนอกหน้า แม่ของอนิกเป็นผู้ใหญ่ที่น่าเลื่อมใส อนิกคงถอดแบบมาจากแม่นี่เอง เพราะเขาได้ความหล่อจากแม่ที่ยังดูเป็นผู้ใหญ่ที่สวยสง่า
“ฉันอยากให้หนูไปที่บ้านฉัน เรามีเรื่องที่ต้องพูดกันนาน เธอจะว่าอย่างไง”
“หนูไปได้ค่ะ แต่ต้องบอกทางบ้านค่ะถ้าจะอยู่ถึงเย็น” ปิ่นปักรอบคอบเสมอ ถ้าจะไปที่ไหนและต้องกลับเย็น
ปิ่นปักโทรศัพท์บอกทางบ้านว่าไม่ต้องมารับที่โรงเรียนเพราะเธอต้องไปที่บ้านเพื่อน เย็นๆถึงจะกลับบ้าน
เธอนั่งรถโรลส์รอยซ์ของครอบครัวอนิก ถึงบ้านราคาร้อยล้านในย่านสาธร ที่มีสนามกว้างขวาง ในตัวบ้านเฟอร์นิเจอร์ไม่มีแบบหลุย์เหมือนบ้านเครษฐีใหม่ แต่มีเฟอร์นิเจอร์แบบทันสมัยราคาแพง ประดับรูปภาพของนักวาดภาพมีชื่อเสียงระดับโลกหลายสิบภาพ
คนรับใช้แต่งเครื่องแบบ นำน้ำผลไม้สดมาเสิร์ฟให้ปิ่นปักพร้อมของว่างเป็นแซนวิชใส้แอสปารากัส อนิกมีของว่างเฉพาะตัวเป็นไอสครีมถั่วมาคาเดเมีย
คุณหญิงแม่เปลี่ยนชุดแต่งตัวเป็นชุดบ่าย สวมใส่ชุดกระโปรงสีฟ้าลายดอกไม้เล็กๆสีเดียวกับเสื้อ
“เธอทานของว่างก่อน ฉันจะให้อนิกไปอยู่ในห้อง เล่นเกมสัก ๒-๓ ชั่วโมง ส่วนเธอ เราไปพูดในห้องรับแขก”
คุณหญิงแม่เริ่มพูด
“ฉันส่งอนิกไปอีตัน โรงเรียนที่มีประวิติย้อนหลังไปศตวรรษที่ ๑๕ ศิษย์เก่ามีตั้งแต่เจ้าชายวิลเลี่ยม ดยุคแห่งเคมบริดจ์ เจ้าชายเฮนเรี่ ดยุคแห่งซัสเซส ท่านเอ็ดเวิร์ด วินเซอร์ ลอร์ดแห่ง ดาวน์แพทริค เป็นต้น อีตันถือว่าเป็นสถาบัน เรื่องรังแกหรือบูลลี่ฉันไม่กลัว ที่ฉันกลัวคือเรื่องชายรักชาย ซึ่งมีกันในสถาบันการศึกษาของนักเรียนประจำเช่นอีตัน เรื่องนี้ฉันยอมไม่ได้”
“อนิกไม่น่ามีปัญหา”
“ฉันรู้ว่าอนิกชอบพอกับเธอ เขามีปับปี้เลิฟ(puppy love)กับเธอ มันเป็นรักแรกของเด็กๆกับรุ่นพี่ ไม่ใช่ความรักตามนิยามทางเพศ ฉันว่าเธอเข้าใจ”
“หนูเข้าใจและพยายามที่จะเลี่ยง....”
“ฉันถึงต้องการมาพูดกับเธอก็เรื่องนี้แหละ”
“มีอะไรเหรอคะ”
“ฉันอยากให้เธอใกล้ชิดกับลูกฉัน ไม่ใช่เลี่ยง หรือถอยห่างจากเขา ไม่อย่างนั้นเขาจะกลายเป็นเด็กไม่ชอบผู้หญิงและหันไม่ไปชอบผู้ชาย”
“คงไม่งั้นเหรอค่ะ หนูว่าเขาปรกติค่ะ คงไม่เบี่ยงเบนทางเพศ”
“ทุกคนก็พูดแบบเธอนี่แหละ แต่ฉันเห็นมามาก ลงท้ายก็เป็นเกย์”
“หนูคงทำตัวลำบาก”
“ฉันมีข้อเสนอให้”
“ยังไงคะ”
“เธอต้องรักลูกฉัน อนิกกำลังจะโตแล้ว เขาอายุกำลังขึ้น ๑๔ ฮอโมนเพศชายกำลังเติบโต”
“ค่ะ”
“แต่ฉันเป็นแม่ ทุกเช้า ฉันไปปลุกเขาไปโรงเรียน ฉันรู้ว่าเขาเป็นเด็กโต อวัยวะเพศเขาลุกโตในผ้าห่ม ฉันเห็นกับตา”
“........”
“เชื่อฉันได้ ฉันว่าเขามีความรู้สึกทางเพศแล้ว”
“คงไม่นะค่ะ คนเราเวลาปวดฉี่ก็จะเป็นแบบที่ท่านเห็นเหมือนกัน”
“หนูเชื่อฉันเถอะ ฉันลองดูแล้ว ว่ามันไม่ใช่ว่าเขาปวดปัสสาวะ”
“หนูควรจะทำอย่างไรคะ”
“ให้ฉันบอกตรงๆแล้วกัน ฉันอยากให้หนูสอนลูกฉัน ว่าผู้ชายต้องการผู้หญิงไม่ใช่ต้องการผู้ชาย”
“..............”
“ฉันจะให้เงินเป็นค่าเรียนหนังสือไปถึงจบปริญญา...เท่าที่เธออยากเรียนไม่ว่าปริญญาโทหรือเอกมาหาฉันที่บ้านได้ทุกเวลา เงินที่ให้ฉันถือว่าเป็นสินน้ำใจ”
“ไม่ต้องให้เงินล่ะค่ะ”
“ฉันมีเหตุผล จะบอกให้ว่าทำไม ฉันมีลูกชายคนเดียว ทรัพย์สมบัติต้องมีทายาทสืบสกุล อนิกต้องมีลูก ฉันต้องมีหลาน ผู้หญิงหรือผู้ชาย ต้องมารับมรดกเป็นหมื่นเป็นแสนล้าน พ่อแม่สร้างกันมาด้วยความเหนื่อยยาก”
“หนูไม่รู้จะพูดอย่างไรกับท่าน สิ่งที่ท่านเสนอ หนูเองก็ไม่มีประสบการณ์เรื่องแบบนั้น”
“ใช้สัญชาตญาณลูกผู้หญิง ฉันว่าเธอทำได้..เพราะอนิกรักเธอ เธอมีแต้มต่ออยู่แล้ว”
“หนูยังไม่รับนะคะ ขอเวลาให้หนูคิดก่อนนะคะ”
“อย่านาน อนิกมีเวลาไม่มาก เขาต้องไปเรียนอังกฤษ ตัวเธอเองก็ต้องใช้เวลานานกว่าอนิกจะเรียนรู้”
ปิ่นปักออกมาจากคฤหาสน์หลังใหญ่ของคุณหญิงแม่ใกล้หนึ่งทุ่ม คุณหญิงมาส่งเธอขึ้นรถโรลส์รอยซ์ ราคา๗๐ล้านออกจากบ้าน
เธอถึงบ้านกิจเจริญทรัพย์ของเธอก็ทุ่มครึ่ง เห็นพ่อแม่เพิ่งรับประทานข้าว เธอนั่งประจำโต๊ะและร่วมรับประทานอาหาร นั่งคุยเรื่องข้อเสนอของคุณหญิงอาทร แม่ของอนิก เพียงแต่ไม่ได้เล่าว่าจะสอนเรื่องอะไร แต่ให้สอนหนังสือก่อนที่อนิกจะไปเรียนต่างประเทศเท่านั้น
“ข้อเสนอให้แกเรียนจนถึงปริญญาเอก หาได้ยาก รีบตกลงเลย โอกาสนี้ดีที่สุดแล้ว”
“หนูบอกคุณหญิงว่าขอเวลาคิดดูก่อน”
“จะบ้าหรือ เรื่องนี้ไปคิดทำไม ไม่ต้องคิด พรุ่งนี้ไปตอบตกลงเลย”
สองวันต่อมาอนิกโทรฯถึงเธอ บอกว่าคุณหญิงแม่ต้องการคำตอบ
“ฉันจะไปหาคุณหญิงแม่เย็นนี้”
เย็นวันนั้น ปิ่นปักตอบตกลง มีเงื่อนไขประการเดียว เธอไม่ยอมเกินเลยเ โดยจะไม่ร่วมเพศกับอนิก”
“เรื่องนี้ฉันไม่ได้บังคับ ดังนั้นมันไม่ได้เป็นเงื่อนไข หวังว่าเธอยอมรับ”
“ตกลงค่ะ คุณหญิงจะให้เริ่มเมื่อไรคะ”
“ให้เธอมา มะรืนนี้ พักอยู่ที่บ้านนี้หนึ่งอาทิตย์ กลับบ้านได้เฉพาะเสาร์-อาทิตย์เท่านั้น”
เมื่อถึงเวลาปักปิ่นพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้าเดินทางมาถีงคฤหาสน์ราคาร้อยล้าน นี่คือบ้านชั่วคราวของเธอ
อนิกตื่นเต้นมากที่เห็นปิ่นปัก เขาจูงมือคุณหญิงแม่มาพบปิ่นปัก ถามแม่ว่าจะให้ปิ่นปักพักที่ไหน
“เธอจะอยู่ข้างห้องของลูก และถ้าอนิกเป็นเด็กดี แม่อาจจะ.....”
“ให้อยู่ห้องอนิกใช่ไหมครับ”
“ต้องดูว่าอนิกเป็นเด็กดีหรือเปล่า”
ค่ำลงคุณหญิงแม่เข้ามาดูปิ่นปักรื้อกระเป๋า เอาเสื้อผ้าเตรียมแขวนในตู้เสื้อผ้า
“เธอทิ้งไว้ที่นั่นทั้งหมด พรุ่งนี้ฉันจะพาไปเดินศูนย์การค้า มีร้านดีๆขายเสื้อผ้าทันสมัย ฉันจะให้เธอเลือกชุดใหม่ทั้งหมด ฉันจ่ายเงินเอง ขอให้ชุดที่เธอเลือกต้องทันสมัย แพงแค่ไหนฉันไม่ว่าและไม่ต้องเกรงใจ”
วันรุ่งขึ้นคุณหญิงแม่พาปิ่นปักเข้าร้านเสื้อผ้าสำหรับเด็กสาว เสื้อผ้าทันสมัยมีป้ายบอกราคาหลายพัน บางชุดเป็นหมื่น ทั้งหมดเป็นของนำเข้าจากอเมริกา อังกฤษหรือประเทศยุโรป
ปิ่นปักแทบจะไม่ต้องเลือก คุณหญิงแม่เลือกให้เกือบทั้งหมด หมดเรื่องเสื้อผ้าก็ไปเรื่องชั้นใน รองเท้าและการทำผมตลอดจนเรื่องอาหารการกิน
เสื้อผ้าราคาแพงนั้นปิ่นปักใส่แล้ว มันเปลี่ยนบุคลิกภาพเป็นคนใหม่ที่ดูสวยขึ้นกว่าเดิมมาก จากเด็กหญิงไร้เดียงสามาเป็นสาววัยรุ่นที่มีสกุลรุ่นชาติชั้นผู้ดีร่ำรวยขึ้นทันตา
ปิ่นปักใช้สัญชาติญาณกำหนด เธอซื้อยาคุมกำเนิดเตรียมไว้หากเกิดอุบัติเหตุนำไปสู่การร่วมเพศระหว่างเธอกับอนิกแบบอารมณ์พาไปอย่างช่วยไม่ได้
“เธอไม่ต้องกลัว ถ้ามันเลี่ยงไม่ได้ และถ้าหากมันเกิดขึ้นจริง ฉันจะจ่ายให้ครั้งละ หนึ่งแสนบาททุกครั้งถือว่าแต่ละครั้ง เธอทำให้อนิกรู้ว่าเขาเป็นชายแท้ไม่ใช่ชายเทียม ฉันจะดีใจมากถ้ามันเกิดขึ้นจริง”
คืนวันนั้นปิ่นปักนอนไม่หลับนึกในใจว่า คุณหญิงแม่ต้องการให้ลูกชายเธอได้ร่วมเพศกับเธออย่างแน่นอน ถึงกับใช้เงินมาหรอกให้เธอหลวมตัว เธอคิดว่าต้องใจแข็งไว้ก่อนและอนิกก็เด็กเกินไปกับเรื่องนี้เขาอายุ ๑๓กำลังขึ้น ๑๔ อีก๖เดือนข้างหน้า
คืนต่อมาอนิกมาเล่นในห้อง เป็นเกมส์งูตกบันไดที่เขาชอบ ใครตกบันไดแต่ละครั้ง ต้องยอมให้อีกฝ่ายใช้ให้ทำอะไรก็ได้ ทุกครั้งที่ปิ่นปักตกบันได อนิกจะให้เธอดื่มน้ำ ๒ แก้ว ถ้าอนิกตกบันได อนิกก็ต้องดื่ม ๒ แก้วเหมือนกัน
“มีแต่กินน้ำๆๆ เบื่อแล้ว ทำอย่างอื่นดีกว่า อนิกคิดออกแล้ว”
ครั้งต่อมาอนิกตกบันได เขาถอดเสื้อเหลือแต่เสื้อกล้าม และเมื่อปิ่นปักตกบันได เธอรีบคว้าแก้วน้ำจะดื่ม
“พี่ปิ่นขี้โกง พี่ปิ่นต้องถอดเสื้อด้วย”
ปิ่นปักลุกขึ้นไปปิดม่าน และล็อคประตู นั่งฝั่งตรงข้าม ยอดถอดเสื้อเห็นชุดชั้นในสีฟ้าอ่อนปิดปทุมถันไว้มิดชิด เธออายถ้าอนิกรู้ว่านมเธอแค่ ๓๒ เท่านั้นเอง
ตาต่อไปอนิกแพ้ต้องถอดเสื้อกล้าม หัวนมของเขาสีชมพู คราวนี้ปิ่นปักแพ้บ้าง เธอต้องถอดบราเซียร์ออก
ปิ่นปักยกมือปิดนมไว้
“พี่ปิน ต้องเอามือออกด้วยครับ ผมไม่ยอม”
ปิ่นปักเอามืออก อนิกมองเห็นหัวนม ชมพูระเรื่อ เขารู้สึกกระส่ำกระส่ายโดยไม่รู้เหตุผล
งูตกบันไดเล่นมาเรื่อยๆ จนทั้งคู่เหลือแต่กางเกงใน
ปิ่นปักบอกว่าเลิก แต่อนิกไม่ยอม บอกว่าให้เล่นเป็นครั้งสุดท้าย
ปิ่นปักตกบันได เธอต้องถอดกางเกงใน แต่เธอไม่ยอม
อนิกก็ไม่ยอม เขาเข้ามาถอดให้ แต่ก็ปล้ำกัน ฝ่ายหนึ่งจ้องจะถอด อีกฝ่ายก็ไม่ยอม ชุลมุนกัน ทั้งกอดรัดฟัดเหวี่ยง จนกระทั่งหมดแรง อนิกบอกว่า
“พี่ปิ่นยอมถอดดีๆเถอะ”
“ไม่ได้อนิก วันหลังนะ”
อนิกเล่าเรื่องงูตกบันไดให้คุณหญิงแม่ฟัง เธออมยิ้ม นี่เป็นขั้นแรกสำหรับการทดสอบ และหวังว่าปิ่นปักคง ยอมอนิกในที่สุด
คืนวันต่อมา อนิกเข้ามาในห้องแต่ปิ่นปักอยู่ในห้องน้ำ เขาร้องเรียก
“พี่ปิ่นให้อนิกอาบด้วยได้ไหมครับ”
“พี่โป๊อยู่นะ”
“ไม่เป็นไรนะพี่ ถ้าผมอาบผมก็โป๊เหมือนพี่”
“เข้ามานั่งรอก่อน”
อนิกเดินเข้าไปนั่งรอ เห็นเงาๆบนฝ้า ร่างกายของปิ่นปักเปลือยเปล่ายืนอาบน้ำ ทำให้อนิกทนไม่ไหว เขารีบถอดเสื้อผ้า และรีบเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำทันที
“โอ๊ะ....พี่บอกอนิกให้รอข้างนอกไงล่ะ”
“ก็อนิกอยากอาบน้ำกับพี่ปิ่นนี่ฮะ”
อนิกตรงเข้าไปใช้สบู่ถูหลังให้เธอ ตั้งแต่คอไล่ลงไปถึงก้นและต้นขาลงไปถึงเท้า
“พอแล้วอนิก”
“ยังครับ ผมยังไม่ได้ถูข้างหน้าเลยนะ”
พูดจบอนิกก็หยิบฟองน้ำ หมุนตัวปิ่นปักให้หันมา เมื่อนั้นเขาก็เห็นนมและข้างล่างชัดเจน
“ผมถูให้นะครับ”
แม้จะอาย แต่เมื่อเห็นความตั้งใจ และรู้ว่าอนิกไม่ได้คิดไปในทางไม่ดี ปิ่นปักยอมให้อนิกถูทุกส่วนหน้าของร่างกาย แม้ว่าอนิกตั้งใจถูบริเวณของลับเธอนานเป็นพิเศษ
หลังอาบน้ำ ทั้งสองคนพันร่างกายด้วยผ้าขนหนู
“พี่จะสอนบทเรียนครั้งที่หนึ่ง อนิกเห็นแล้วว่า ร่างกายผู้ชายกับผู้หญิงไม่เหมือนกัน”
“ครับผู้ชายไม่มีนม พี่ปิ่นมีนมโต ผู้ชายมีจู๋ ผู้หญิงมีจิ๋ม”
“อนิกนอนลง พี่ก็จะนอน เราจะสำรวจให้มากหน่อย”
“อนิกจับหน้าอกพี่ปิ่นดูสิ ว่าอนิกรู้สึกอย่างไร”
“ผมนึกอยากกลับเป็นเด็ก”
อนิกพูดจบเขาก็เอาปากดูดนมของปิ่นปัก ทำให้เธอเกร็งตัวด้วยความเสียวซ่าน
ปิ่นปักสังเกตตอนนี้ว่าอวัยวะเพศของอนิกขยายตัวใหญ่และยาวขึ้น สำหรับเด็ก ๕ นิ้วเกือบ ๖ นิ้วเต็มๆถือว่า
ใหญ่ยาวแล้ว ปิ่นปักกลืนน้ำลาย เธอจับมันรูดเข้าออกหลายๆครั้งจนตัวอนิกเกร็งงอ
“ผมรู้สึกดีครับ”
ปิ่นปักชักว่าวให้อนิกได้สักพัก แต่เธอคิดว่าไม่พอ จึงก้มลง ใช้ลิ้นเลียส่วนหัว
อนิกแอ่นตัว เธอเลียเป็นวงกลม และในที่สุดก็กลืนมันลงไป และชักเข้าชักออก อนิกร้อง
“พี่ครับลองอย่างอื่นได้ไหมครับ”
“อะไรล่ะ อนิก”
“พี่ปิ่นนอนก่อนซิครับ”
ปิ่นปัก นอน อนิกพยายามขึ้นมาทับ แต่เขาทำไม่เป็น ปิ่นปักหัวเราะ รู้ว่าอนิกต้องการร่วมเพศ
เธออ้าขาออก ค่อยๆบรรจงจับอวัยวะเพศของอนิกสอดใส่ของเขาเข้าไปในรูอวัยวะเพศของเธอ
“คราวนี้อนิกค่อยๆดันเข้ามาข้าในของพี่ช้าๆนะ”
“ครับ โอ๊ยเสียว”
“ยกก้นแล้วดันนะ ทำแบบนี้”
“เรียกว่ากระเด้าใช่ไหมครับ”
“พี่ก็ไม่รู้นะ แต่ทำแบบที่บอก ถี่ๆนะ”
เหตุการณ์ครั้งนี้ อนิกบอกคุณหญิงแม่โดยละเอียดในวันรุ่งขึ้น
นั่นเป็นเหตุให้ปิ่นปักได้รับเงินเป็นเช็คใบแรกจำนวนหนึ่งแสนบาท
“ขอบใจเธอมากนะ แต่มันยังไม่เรียบร้อย นี่เป็นครั้งแรกแต่ยังไม่เต็มที่ ยังมีอีกหลายวิธีที่เขาต้องรู้
ฉันหมายถึงท่าต่างๆ ฉันต้องการให้เขารู้ถึงกับชำนาญ เธอก็เช่นกัน งานนี้เหมือนสนามทดลองไปในตัว
ฉันเชื่อแล้วว่า เธอไม่เคยมีใคร และไม่เคยถูกใครล่วงเกินมาก่อน ฉันดีใจที่อนิกเป็นคนแรกที่ได้เสียกับเธอ
และฉันจะดีใจที่สุดหากเธอจะเรียนรู้ไปกับอนิกพร้อมๆจนถึงขั้นสุดยอดทุกครั้ง”
วันเสาร์-อาทิตย์ ปิ่นปักกลับบ้านอย่างมีความสุข เธอไม่ลืมเมื่อก่อนกลับบ้านได้เอาเงินไปฝากธนาคาร เธอพร้อมที่จะมีความสัมพันธทางเพศกับอนิกอีกในครั้งต่อไปอย่างน้อยจนถึง๑๐ครั้ง เงินในบัญชีจะมีเงิน ๑ ล้าน
เป็นน้ำพักน้ำแรงที่เธอทำงานนี้ด้วยความเต็มใจ
Guest
