เศษรักอสูร
โปรย
“ชื่นใจ...” พึมพำแผ่วๆ ชิดใบหูสะอาด
“ลูกหว้า...เธอรู้ไหม ไม่ว่าฉันจะอยู่กับใคร นอนกับใคร มันก็ไม่เหมือนอยู่กับเธอเลยสักนิด ฉัน...” ปลายนิ้วเรียวหนาเริ่มไต่ยุบยับลงมาบริเวณลำคอผ่องขาว และอ้อยอิ่งอยู่บริเวณเนินอกขาวผ่อง
“ฉัน...ยังต้องการเธอเสมอ...ไม่ว่าจะตอนนี้ หรือตอนไหนๆ”
ร่างระหงเริ่มตัวสั่นขึ้นเรื่อยๆ กลีบปากบางเฉียบเม้มติดกันเป็นแถบตรง เธออยากจะฟาดกำปั้นลงบนเสี้ยวหน้าหล่อๆ นี้ยิ่งนัก แต่ก็ทำได้เพียงตะครุบปลายนิ้วซึ่งเตรียมลากไล้ลงใต้เนื้อผ้า
“อย่าแตะต้องลูกหว้าเลยค่ะ เดี๋ยวมือของคุณภพจะติดกลิ่นเน่าๆ”
“ลูกหว้า
!
”
ซุ่มเสียงกระด้างสาดลงใกล้ๆ หู “เธอคิดจะลองดีกับฉันหรือไงฮ้า
!
”
“เปล่านะคะ ลูกหว้าแค่ไม่อยากให้คุณภพต้องเนื้อตัวสกปรก เพราะร่างกายของลูกหว้ามันเน่าเละ ไม่แน่ ข้างในอาจจะถูกหนอนเจาะจนเป็นรูพรุน อีกไม่นานก็คงย่อยสลาย” สลิลลากลั้นใจเอ่ยยาวเหยียด ถือว่าเป็นครั้งแรก ที่เธอกล้าต่อปากต่อคำกับเขา นั่นคงเป็นเพราะเสียงครางอื้ออึง ระหว่างเขากับผู้หญิงคนอื่น ซึ่งมันยังดังก้องอยู่ในหู ไม่เคยสร่างซา หลังจากนั้นดวงตากลมๆ ก็ปิดลง รอคอยโทษทัณฑ์จากคนตัวโต ทว่าเงยหน้ามองอีกครั้ง ก็เจอกับเจ้าของร่างกำยำ ขยับตัวถอยห่าง และเหยียดปากมองเธอด้วยท่าทีเย้ยหยัน
“ดี
!
เก่งกล้าขึ้นมาก สงสัยสามคืนที่ผ่านมา คงร่านไม่ใช่ย่อย ถึงได้เน่าเฟะทันตาเห็นแบบนี้”
“ค่ะ ลูกหว้าไปค้างกับคนอื่นมา”
เธอยืดอกยอมรับในคำต่อว่า ช่วงขาเล็กยืนขึ้นเต็มความสูง จ้องตาเขาอย่างไม่ยอมหลบ “ร่างกายของลูกหว้า ผ่านมือผู้ชายมาเป็นร้อยเป็นพันคน แบบนี้ใช่ไหมคะที่คุณภพอยากได้ยิน”
มือหนาทั้งสองข้างกำหมัดแน่น จ้องเจ้าของคำพูดเมื่อครู่ ดวงตาแทบกระฉอกออกนอกเบ้า กรามแกร่งขบกันดังกรอดๆ ไม่นานกรอบรูปใกล้ๆ มือก็ถูกโยนลงกระทบพื้น จนเศษแก้วกระจาย และส่วนหนึ่ง ก็กระเด็นถูกหลังเท้าเล็ก จนเลือดสีแดงฉานไหลริน ขณะคนทำข้าวของแตก ยังยืนจังก้า ตัวสั่นเทิ้มด้วยไฟโกรธ
“
ร่าน
!
”
คำด่าทอรุนแรง มาพร้อมกับอุ้งมือป่าเถื่อนทาบทับเรียวแขนสลักเสลา แล้วเขย่าจนร่างแน่งน้อยแทบคอหลุด “ฉันถามจริงๆ เถอะ ฉันสนองความร่านให้เธอได้ไม่ถึงใจใช่ไหม ถึงได้มีหน้าแล่นไปหาผู้ชายคนอื่น เธอนี่มันส่ำส่อน...ผู้หญิงตัณหากลับ”
แพขนตาชื้นละอองน้ำ ได้แต่กะพริบถี่ ไล่ความอุ่นร้อนของความเจ็บช้ำ ที่เห่อขึ้นมาจนขอบตาร้อนผ่าว แต่ห้ามเท่าไร น้ำตาก็ยิ่งไหลพรากๆ ลงมาเป็นห่าฝน เธอมองคนตราหน้าตัวเองด้วยความโกรธ
เผียะ
!
ผลงานเรื่องนี้มีจำหน่ายที่เมพค่ะ
เศษรักอสูร
Janya
www.mebmarket.com
“ลูกหว้า...เธอรู้ไหม ไม่ว่าฉันจะอยู่กับใคร นอนกับใคร มันก็ไม่เหมือนอยู่กับเธอเลยสักนิด ฉัน...” ปลายนิ้วเรียวหนาเริ่มไต่ยุ่มยั่บลงมาบริเวณลำคอผ่องขาว และอ้อยอิ่งอยู่บริเวณเนินอกขาวผ่อง “ฉัน...ยังต้องการเธอเสมอ...ไม่ว่าจะตอนนี้ หรือตอนไหนๆ”ร่างระหงเริ่มตัวสั่นขึ้นเรื่อยๆ กลีบปากบางเฉียบเม้มติดกันเป็นแถบตรง เธออยากจะฟาดกำปั้นลงบนเสี้ยวหน้าหล่อๆ นี้ยิ่งนัก แต่ก็ทำได้เพียงตะครุบปลายนิ้วซึ่งเตรียมลากไล้ลงใต้เนื้อผ้า “อย่าแตะต้องลูกหว้าเลยค่ะ เดี๋ยวมือของคุณภพจะติดกลิ่นเน่าๆ”“ลูกหว้า!” สุ้มเสียงกระด้างสาดลงใกล้ๆ หู “เธอคิดจะลองดีกับฉันหรือไงฮ้า!”“เปล่านะคะ ลูกหว้าแค่ไม่อยากให้คุณภพต้องเนื้อตัวสกปรก เพราะร่างกายของลูกหว้ามันเน่าเละ ไม่แน่ ข้างในอาจจะถูกหนอนเจาะจนเป็นรูพรุน อีกไม่นานก็คงย่อยสลาย” สลิลลากลั้นใจเอ่ยยาวเหยียด ถือว่าเป็นครั้งแรก ที่เธอกล้าต่อปากต่อคำกับเขา นั่นคงเป็นเพราะเสียงครางอื้ออึง ระหว่างเขากับผู้หญิงคนอื่น ซึ่งมันยังดังก้องอยู่ในหู ไม่เคยสร่างซา หลังจกานั้นดวงตากลมๆ ก็ปิดลง รอคอยโทษทัณฑ์จากคนตัวโต ทว่าเงยหน้ามองอีกครั้ง ก็เจอกับเจ้าของร่างกำยำ ขยับตัวถอยห่าง และเหยียดปากมองเธอด้วยท่าทีเย้ยหยัน“ดี! เก่งกล้าขึ้นมาก สงสัยสามคืนที่ผ่านมา คงร่านไม่ใช่ย่อย ถึงได้เน่าเฟะทันตาเห็นแบบนี้”“ค่ะ ลูกหว้าไปค้างกับคนอื่นมา”
Guest
