ขอบคุณที่ส่งผมมาเกิดเป็นกวางครับ..(?) (เคะท้องได้)

..หยาดน้ำตา..

..ความเจ็บปวด..

..น่าสมเพช..

..ความอ่อนแอ..

..ปวดร้าว..

..แหลกสลาย..

..หายไปสิ..

..หายไป...

..ตายไปซักที..

..ชอบรึไง..

..การเป็น..

..แค่..

'เศษสวะ' :)

ความเจ็บปวดที่ได้รับ การที่ถูกตราหน้าว่าเศษสวะไร้  ค่า ทั้งๆที่ผม ไม่ได้ทำอะไรผิดตรงไหนเลย

ทำไมล่ะ..ทำไม..ถึงไม่ต้องการผม..ผมทำอะไรผิด...ทำไม่มีใครรักผมเลย...เหงา...เหงาเหลือเกิน..

อยาก...ให้มี...คนรักผมบ้าง..อยากเป็น...คนสำคัญ..ของใครซักคน...

อยากจะ...หายไป..อยู่ในที่ๆมีคนต้องการผมบ้าง...แต่ว่า...มันเป็นไปไม่ได้หรอก...ก็ผมน่ะ...

...

..

.

เอี๊ยดดดด!!!! โครมมม!!!!!!!!!!!!!!

...

..

.

ไม่มีใครให้กลับไปหาอีกแล้ว..

...

..

.

อ่า...จบแล้วสินะ..

..ชีวิตอันไร้ค่า..

' เด็กน้อย '

เสียง...เสียงใครน่ะ..

..ใคร..ใครเรียกผมหรอ..

' เจ้าน่ะ ยังอยากมีชีวิตอยู่มั้ย? '

ชีวิตหรอ..? ของแบบนั้นจะมีไปเพื่ออะไร...

ไม่มีที่..ให้กลับไปแล้ว..

' ช่างน่าเวทนา เด็กน้อย '

อย่ามาสงสาร..สมเพชผม..เท่านี้..ก็แย่พอแล้ว..

' ข้าถูกใจเจ้า เด็กน้อย '

' หัวใจเจ้าทั้งเข้มแข็งแต่ก็ช่างเปราะบางยิ่งนัก '

' ข้าจะส่งเจ้าไปเกิดใหม่ เจ้าจะไม่อ้างว้างอีกต่อไป '

'ขอให้เจ้าจงโชคดี บุตรแห่งข้า'

อึก..! ท่านจะทำอะไรน่ะ

ไม่ๆๆๆๆๆ!! เดี๋ยวก่อนอย่าพึ่งป๊ายยยยย!?

....

โถ่ถัง ในเมื่อผมจะตายแล้ว

ก็ให้ผมตายอย่างสงบไม่ได้หรอครับ! ;-;

....

สวัสดีครับบ~ มาเปิดเรื่องใหม่ (ได้ข่าวเรื่องเก่าเอ็งยังแต่งไม่เสร็จไม่พอ..อินโทรก็ยังไม่เขียนน!!)

แค่กกก--- เอาเถอะๆ ไม่เทเรื่องเก่าแน่นอน 555

#มาเม้นได้นะครับโซไม่กัด ฉีดยาแล้ว;-; ถือเป็นกำลังใจ แรงกระตุ้น แรงกดดัน(?) ในการเขียนต่อนะคับ