


คำโปรย
"อย่าปากดีให้มากเดียร์น่า..." "...ถ้าไม่ได้เก่งจริงเหมือนปาก ก็อย่าปากดี" "เหรอ เดียร์ว่าเดียร์ก็พอตัวนะ" "..." ขุนพลก็นิ่งจ้องมองไปยังดวงตากลมโตของหญิงสาวตรงหน้า คนตัวเล็กก็ยืนนิ่งมองหน้าพี่ชายเพื่อนกลับก่อนจะยกมือขึ้นมาลูบผมทัดเข้าที่หูเล็กส่งสายตายั่วยวนกวนประสาทไปยังร่างสูง "ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ขอตัวก่อนนะคะ" พูดจบ สองเท้าเล็กก็ทำท่าจะเดินออกไป แต่แล้วก็ต้องชะงักนิ่งไปทันทีที่ได้ยินเสียงกดต่ำที่ออกมาจากปากหนาของอาจารย์ผู้ช่วย "รู้ไหมเวลาพี่โมโหมันเป็นยังไง" "..." เดียร์น่าก็นิ่ง "ถ้าคิดจะไม่หยุดท้าทาย ก็ระวังตัวไว้ให้ดี"