บทชีวิตที่พลิกโพของนายซีเวีย

บทนำ 

เคยรู้สึกเหมือนโลกวูบไหมครับผมคิดว่าผมจะเคยเป็นกับเขาบ้างก็คราวนี้แหละเมื่อคืนผมน่าจะอ่านหนังสือดึกไปหน่อยยังรู้สึกมึนๆหัวอยู่เลย 

" จะนอนกลางสนามหญ้าอีกนานไหมแพ็คอา " 

แพ็คอา? หมายถึงแพ็คเกจหรือแพ็คของกันครับแต่ถึงผู้ชายคนนี้จะพูดถึงอะไรออกไปผมก็คงไม่เกี่ยวข้องด้วยอยู่ดีแต่พอผมจะลุกขึ้นยืนก็ปรากฎว่าตัวเองสูงกว่าที่แล้วๆมาถนัดตาเลยนี่มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ 

" เป็นอะไรของนาย ทำตัวเก้ๆกังๆอยู่ได้ " 

" อย่ามาจับ พวกคุณเป็นใคร รู้จักผมด้วยเหรอ ที่นี่ที่ไหน " 

ผมเอ่ยถามพวกเขาอย่างตื่นๆเพราะไม่เคยเห็นโรงเรียนหรูหราขนาดนี้มาก่อนแถมเสียงผมยังเปลี่ยนไปจนแทบจะจำน้ำเสียงเดิมไม่ได้ด้วยซ้ำ 

" ถามจริงนี่นายนอนหรือหัวกระแทกพื้นถึงจำเพื่อนตัวเองไม่ได้ห๊ะแพ็คอา นี่ไอ้ชลมือขวาของแกไง ส่วนนี่ก็ฉันสกายเพื่อนสนิทบ้านรวยนิสัยดีของแกอีกเช่นกันแพ็คอา " 

" ผมไม่ได้ชื่อแพ็คอา " 

" ไปเข้าห้องน้ำไป ล้างหน้าล้างตาสักหน่อยเผื่อสมองจะดีขึ้นบ้าง ทางนี้ " 

คนร่างสูงโปร่งในชุดโรงเรียนนานาชาติเดินนำทางให้กับผมซึ่งดูจะไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูดมากนักแต่ก็ยอมเดินตามพวกเขาไปอย่างไม่โต้เถียงอะไรอีกแต่แล้วรูปเงาในกระจกเงาของผมก็แทบจะทำผมล้มทั้งยืนนี่มันโคตรจะเป็นไปไม่ได้เลยทำไมผมถึงกลายเป็นไอ้หน้าหล่อที่ไหนก็ไม่รู้กันล่ะแถมชื่อของหมอนี่ก็ดันไปซ้ำกับชื่อตัวละครพระรองซึ่งผมเคยไปอ่านมาซะด้วยอะไรจะบังเอิญขนาดนี้กันนะ 

" เป็นไงบ้าง โอเคขึ้นรึยัง " 

" ช่วยบอกผมที ว่าผมไม่ได้ชื่อแพ็คอา ฟอร์ม " 

" ก็จำชื่อตัวเองได้แล้วนี่ไม่น่าจะเป็นอะไรได้แล้วมั่ง" 

สกายเด็กหนุ่มผมแดงเพลิงซึ่งมันจะคีพลุกคุณชายหมาดดีมองมาทางผมซึ่งจับศีรษะของตัวเองน้อยๆอย่างคนกังวลใจ 

" เป็นอะไรของนายจับผมตัวเองซะกระเจิงไปหมด " 

สกายแกะมือของผมออกก่อนที่เขาจะจัดแจงทรงผมของผมให้กลับกลายมาเป็นอย่างเดิม 

" ขอบใจ " 

" กองไว้ตรงนั้นก็ได้ แพ็คอา เอาล่ะไปกันเถอะใกล้หมดเวลาพักเที่ยงของพวกเราแล้ว " 

คนร่างสูงโปร่งแตะแผ่นหลังเสื้อเชิ้ตสีขาวของผมเบาๆเพื่อเป็นการบ่งบอกว่าให้รีบตามพวกเขาไปยังชั้นเรียนดีๆได้แล้วและก็ดูเหมือนว่าสายชลก็มายืนดักรอพวกผมอยู่ข้างหน้าห้องน้ำด้วยเช่นกัน ดูเขาจะเคารพผมดีนะ 

" ไปนานจัง แพ็คอานายโอเคใช่ไหม " 

สายชลถือวิสาสะยืดตัวขึ้นมาแตะหน้าผากของผมเบาๆเนื่องจากขนาดส่วนสูงของผมนั้นนำสายชลอยู่สองสามก้าวจึงทำให้เขาต้องเขย่งตัวขึ้นมาหาผมนิดๆ 

" ไม่เป็นไร ผมโอเคขอบใจนะสายชล " 

" ปกตินายเรียกฉันว่าชล " 

คนร่างขาวสวมเสื้อกันหนาวสีน้ำเงินมองผมอย่างคาดโทษแต่มีหรือที่คนอย่างผมจะยอมรับก็แถไปเลยสิครับ 

" ฮ่า มุกน่ะ มันเป็นมุก " 

" ทำหน้าตาไม่เหมาะเป็นมุกเลยนะ เอาเถอะ ไปกัน" 

สายชลยอมปล่อยมือจากศีรษะของผมลงก่อนจะเดินนำออกไปโดยที่ไม่วายจับมือของผมให้เดินตามเขาไปด้วย ท่าทางสายชลจะติดแพ็คอาแจไม่แพ้ในนิยายเลยนะงั้นตอนนี้ก็สรุปว่าผมกลายมาเป็นพระรองในนิยายรักนายจอมหยิ่งครั้งนี้สิเนี่ย แต่ก็เอาเถอะเดาว่ามันคงเหมือนกับนิยายหลายเรื่องที่ผมเคยอ่าน สาเหตุอาจเพราะพักผ่อนน้อยแล้วก็เลยได้เกิดใหม่ในนิยายเล่มโปรดที่ตัวเองกำลังอ่านถึงยังไงพระรองอย่างผมก็มีดีเรื่องเงินทองฐานะและชาติตระกูลแพ้สุดก็คงจะเป็นพระเอกของเรื่องคนเดียวนั่นแหละก็ไม่แย่นะถ้าผมทำตัวดีๆไม่แย่งนางเอกเขาก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรแต่ทว่าในความเป็นจริงแล้วถึงตัวเราแม้จะไม่ได้สนใจใยดีนางเอกใดๆแต่ปัญหาก็มักจะพุ่งเป้าหมายมาที่ตัวผมซึ่งเป็นพระรองของเรื่องนี้อยู่ดีและให้ตายสิแล้วผมจะฝืนมันได้ไหมล่ะเนี่ย