๒๕
อิริยา
“กรวิกไปshoppingกันไป พวกสาวๆเขาตามไปด้วย”
“เรื่องอะไรมาตะโกนโหวกเหวกแต่เช้า”
“ฉันชวนไปซื้อของในตลาดน่ะ”
“ฉันเพิ่งตื่นนอน ขออาบชาว(shower-น้ำฝักบัว)ก่อน”
กรวิกไม่ช้า เขาทำอะไร แต่สะอาดเสมอ ไม่นานเขาก็ออกจากบ้าน พบว่ามีแต่อริสากับน้องสาวยืนยิ้มอยู่ข้างรถ เขายิ้มรับ แต่อิริยาก้มหน้า ไม่มองหน้าเขา ทำให้กรวิก
“หัวเราะอะไร” สุปรียาสงสัย
“คนบางคนน่ะขี้อายตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว”
อิริยาค้อนให้
กรวิกเดินมาจับแขนอิริยาแล้วกระซิบข้างหู
“ไม่ต้องอายน่า ผมไม่กัดหรอก ไม่ใช่หมากลัวทำไม”
“ไปเถอะ ปล่อยมือฉันนะ” พูดจบอิริยาก็เหยียบเท้าเขาเต็มแรง
“โอ๊ย ยัยนี่หาเรื่องแต่เช้า”
“เอ๊ะ.....สองคนนี่ ยุ่งกันไม่เลิกเลยนะ” สุปรียาหัวเราะ
“เล่นเป็นเด็กไปได้ยัยตาหวาน” อริสาดุน้อง
นั่นทำให้กรวิกกับอิริยาสงบลงไปพักหนึ่ง ไม่ได้หมายความว่าสงบศึกนะ
ที่ตลาดขายของจีน การหาเครื่องปรุงใช้ทำอาหารพอดัดแปลงใช้กับอาหารไทยไม่ยากเลย ทั้งๆที่มีร้านขาย
ของเครื่องปรุงสำหรับอาหารไทย แต่ที่นี่ใกล้บ้านกว่า
“ทำกับข้าวเป็นด้วยเหรอ” กรวิกเดินถามคุณตาหวาน
“ถึงฉันทำเป็น ก็ไม่ทำให้คุณกินหรอก”
“น่า....น่า ทำให้หน่อยเถอะ ไข่เจียวก็ยังดี ถือว่าเลี้ยงนกเลี้ยงกา”
“เลี้ยงหมาละใช่”
“พี่สาวใจร้าย”กรวิกต่อปากต่อคำ
“ยอมรับแล้วใช่ไหมว่าเป็นพี่”
“สวยอย่างนี้ก็ต้องเป็นพี่ซีคร๊าบ”
“ยังจะทะลึ่งอีก เดี๋ยวโดน เป็นเด็กเป็นเล็กอย่าเชียวนะ”
กรวิกเดินไปใกล้ๆ
“พี่ครับ ใส่น้ำหอมอะไรครับ”
“ทำอะไรอีกล่ะ ฉันไม่ได้ใส่น้ำหอมอะไรหรอก”
“คนอะไรตัวหอมจัง”
“ทะลึ่งอีกแล้ว” พูดจบเธอก็เอามือหยิกที่แขนกรวิกบิด จนเขาร้องโอ๊ย
อริสากับสุปรียาเห็นคู่นี้หยอกกันแล้วอมยิ้ม
“น้องสาวฉันวันนี้ดูมีความสุขนะ ไม่เคยทีเล่นทีจริงกับผู้ชายคนไหนเลย”
“ทุกทีคุณตาหวานเป็นคนอย่างไรคะ”
“โอ๊ย รายนี้ไม่เคยให้ผู้ชายเข้าใกล้หรอก เธอไม่เคยหยอกล้อ ไม่สนใจผู้ชาย แม่แต่เด็กเล็ก นี่ไม่รู้ปล่อยตัวกับกรวิก เล่นหยอกกัน พี่ละแปลกใจ เป็นเพื่อนกันไว้ จะได้ช่วยกัน”
เมื่อเริ่มสนิทกันระดับหนึ่ง อิริยาก็ไม่สานต่อ เธอยังถือตัวเพราะเห็นว่า หากขืนใกล้ชิดกันมากกว่านี้เขาจะลามปาม เธอจึงปล่อยให้รักษารยะห่างไว้ก่อน ถ้ามีเรื่องช่วยเหลือ ก็เป็นเรื่องเรียนหนังสือที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องส่วนตัว กรวิกช่วยเท่าที่ช่วยได้
วันหนึ่ง มีการบ้านเรื่องโรงเรียนสอนภาษาอังกฤษให้อิริยาค้นคว้าประวัติศาสตร์อังกฤษ เธอโทรศัพท์ถึงสุปรียา ให้บอกกรวิก โดยเห็นว่าพูดผ่านเพื่อนดีกว่าพูดกับเขาโดยตรงเพราะเธอเป็นผู้หญิงเดี๋ยวกรวิกจะเข้าใจผิดคิดว่าเธอมีใจกับเขา
“กรวิกช่วยคุณตาหวานหน่อยเถอะ เธอต้องการหนังสือเกี่ยวกับการปฏิวัติอุตสาหกรรมตอนต้นๆและการปฏิรูปปี ๑๗๘๐-๘๔ ได้แล้วเอาไปให้เธอที่บ้านด้วยนะ”
“ได้จ้ะ อีกสองสามวันนะ”
กรวิกไปห้องสมุดโรงเรียน ได้หนังสือที่ต้องการมา เขาเอามาวางเตรียมเอาไปให้ วันนั้นก่อนออกจากบ้าน มีหนังสือวางอยู่สองเล่ม เขารีบคว้าไปเล่มหนึ่ง
พบกับคุณตาหวาน
“หาแทบตาย นี่ครับหนังสือ England in the Eighteenth Century:J.H.Plumb ตาหวานรับหนังสือมาแล้วบอกให้เขาเข้ามา
“มากินของว่างก่อน มีขนมคุ๊กกี้อยู่บนโต๊ะ ชงน้ำชาเอาเอง น้ำต้มเดือดเมื่อกี้ ฉันจะเอาไปพลิกดูหนังสือหน่อยว่ามีตอนที่จะใช้หรือเปล่า ถ้ามีจะได้เอาไว้”
สิบนาทีต่อมา อิริยาเดินหน้าแดงออกมาจากห้อง จ้องหน้ากรวิก
“นี่..ไม่ตลกนะกร เธอทำอะไรกับฉันรู้ไหม ฉันโกรธเธอจริงๆนะ เอาไอ้หนังสือลามกสกปรกนี่คืนไป”
“อ้าวไม่ตรงกับที่คุณตาหวานต้องการหรือครับ ประวัติศาสตร์ศตวรรษที่18”
“เอาไว้ให้เธออ่านคนเดียวเถอะ” เธอยัดหนังสือให้กับมือกรวิก กรวิกงง หยิบหนังสือมาเปิด
“ตายโหง....ขอโทษครับ ผมหยิบเล่มผิด หนังสือมันวางอยู่ด้วยกัน เล่มนี้เพื่อนมันเอามาให้”
......ก่อนหน้านั้นอิริยานึกว่าหนังสือที่กรวิกยื่นให้เป็นหนังสือห่อปกมาอย่างดี ไม่เฉลียวใจที่ปกเป็นสีขาว เมื่อเปิดข้างในกลับเป็นภาษาไทย เธออ่านด้วยความสนใจ ยิ่งอ่านหัวใจยิ่งเต้นแรง เพราะข้อความบ่งบอกถึงเรื่อราวที่เธอไม่เคยรู้มาก่อน ใช้ภาษาตรงไปตรงมา บางคำเธอยังไม่รู้ว่าในร่างกายเธอมีสิ่งที่หนังสือเรียกต่างจากที่เคยรู้ และสิ่งที่ผู้หญิงกับผู้ชายทำกันนั้นมันช่างลามกสกปรกนัก แต่เธอว่ามันน่าสนใจ เธออ่านไปได้ประมาณ ๑๐ หน้าจนรู้สึกว่ากางเกงในแฉะเพราะเธอหลั่งน้ำจากอวัยวะเพศออกมา เธอรีบถอดกางเกงในหยิบทิชชู่ออกมาเช็ดอวัยวะเพศจนแห้ง แล้วพบว่า ข้างในเล่มยังมีภาพประกอบ เธอพลิกดู เห็นภาพคนเอากันท่าต่างๆ ก็ใจสั่น รีบปิดหนังสือแล้วเดินหน้าแดงออกมา โกรธกรวิก
กรวิกตกใจเมื่อรู้ว่าเขาหยิบหนังสือผิด แต่ก็แปลกใจว่าทำไมเธอใช้เวลาเกือบ ๑๐ นาทีอ่านหนังสือโป๊ แสดงว่าเธอคงอ่านอยู่นานและคงรู้สึกมีอารมณ์อยู่ไม่น้อย มันพลิกความคาดหมายที่เขาเห็นเธอเป็นคนเรียบร้อยเก็บตัวเยี่ยงกุลสตรี เขารีบออกจากบ้าน กลับไปบ้านหยิบเอาหนังสือเล่มที่ถูกต้องว่าจะเอากลับมาให้ แต่ไม่ดีกว่า เขาคิดว่าไปวันหลังน่าจะรอให้เธอหายโกรธ
สามวันต่อมา เขาโผล่มาที่บ้าน เธออารมณ์ดี แม้ว่าเห็นหน้าเขา แต่เธอก็ยังคงหน้าแดงอยู่
“วันนี้ไม่ได้หยิบเล่มผิดมาอีกนะ”เธอยิ้ม
กรวิกพลิกเปิดหนังสือดูข้างใน และเขาไม่ได้บอกว่าเขาเขียนจดหมายไว้ข้างใน
อิริยารับหนังสือไว้ ชวนเขาดื่มน้ำชา นั่งคุยกับเขาเรื่องเพลง พบว่าเขารู้จักเพลงคลาสสิค เช่นเดียวกับเธอ
“เธอชอบเพลงพวกนี้ได้อย่างไร”
“โรงเรียนมีวิชาสอนฟังเพลง Music appreciation ครับ”
“มิน่า เธอชอบเปียโนเบอร์ 1ของไชคอฟกี้ไหม”
“ครับชอบ เพลงโปรดผมเลย”
อิริยาก้มลงเปิดแผ่นเสียง ตอนก้มนั้นกระโปรงสั้นๆนั้นก็ทำให้กรวิกเห็นกางเกงในสีขาวและกลีบก้นของเธอ
เธอหันกลับมารู้สึกผิดสังเกตที่เขามองเธอแปลกๆและนึกได้ว่าเธอก้มไปเปิดแผ่นเสียง กรวิกต้องแอบดูเธอแน่ เธอค้อนเขา เดินมาหยิกแขนเขาอย่างแรง
“นี่แนะ คราวหลังอย่าดูอีก”
“ตาหวานก็อย่าก้มซีครับ”
นั่งฟังเพลงกันสองคนในบ่ายวันนี้เป็นอะไรที่ทั้งสองคนมีอารมย์สุนทรีย์ร่วมกัน จนชวนกันไปเที่ยวชายทะเล
เมืองชายฝั่งทะเลที่ไปกันคือไบรตันเป็นหาดหินและเป็นที่พักผ่อนอากาศดี เป็นเมืองที่มีโรงเรียนสอนภาษาอังกฤษตั้งอยู่หลายแห่ง เดินทางด้วยรถไฟจะสะดวกมากแค่ชั่งโมงเดียว แต่บริการด้วยรถสุปรียาดีที่สุด กรวิกนั้นอยากไปเพราะต้องการเห็นชุดชายหาดที่อิริยาจะใส่ ซึ่งเขาไม่ผิดหวังเพราะเธอมนชุดอาบแดดสองชิ้น เผยเนื้อหนังอร่ามตา
“นี่เธอน่ะ มองฉันจนตาฉีกแล้ว ชุดนี้มันไม่โป๊หรอกนะ”
“ก็เห็นทุกส่วนของคุณตาหวานแหละครับ”กรวิกบอก
พวกเขาใช้เวลาทั้งบ่ายอยู่ที่ไบรตัน กลับมาถึงบ้านค่ำแล้ว อิริยาจำได้ว่า เธอต้องอ่านหนังสือประวัติศาสตร์ที่กรวิกเอามาให้เสียที
เธอเข้าห้องนอน เปิดไฟหัวเตียง หยิบหนังสือเปิดออกจะอ่าน มีกระดาษแผ่นเล็กตกลงมา
เธอเปิดออกอ่าน
..คุณตาหวาน อ่านจดหมายนี้คงหายโกรธน้องคนนี้แล้ว ผมไม่ได้ตั้งใจทำให้คุณตาหวานเลยที่ได้อ่านหนังสือเล่มนั้น ผมเองก็อายนะครับ ผมยอมรับว่าผมพลาดเองที่ก่อนหยิบหนังสือไม่ดูให้ดี แต่เชื่อว่าคุณตาหวานคงเปิดใจรับว่าเรื่องแบบนี้ มันไม่เลวร้ายอะไรนัก เรื่องเพศศึกษาในอังกฤษเขาเรียนกัน มีภาคปฏิบัติด้วย คุณตาหวานคงไม่ทราบว่าเด็กที่นี่ใช้คอนดอมเรียนกันจริงๆ บางชั้นสอนให้สอดใส่เป็นการลองทำกัน ผมว่าเขาก้าวหน้ากันแล้ว เรื่องนี้ ผมจะไม่พูดมาก ความคิดเปลี่ยนกันยาก ผมเขียนจดหมายนี้เพื่อขอโทษ และอยากบอกความในใจว่าอยากให้เราใกล้ชิดกันมากกว่านี้ อยากใช้เวลาให้โอกาสกับเราสองคนนะครับ
รักคุณตาหวานนะครับ
“ไอ้คนบ้า มาสารภาพรักกับฉันได้ยังไงทางจดหมาย” ตาหวานโกรธ แต่ก็ชอบ น่ารักดี
ความสัมพันธ์ระยะหลังระหว่างกรวิกกับตาหวานพัฒนาจากคนรู้จักกันธรรมดา กลายเป็นคนรู้ใจ แม้จะพยายามปฏิเสธว่าจะไม่เกินเลยไปกว่านั้น แต่แรงดึงดูดซึ่งกันและกันบ่งบอกว่า ทั้งสองคนไปไหนกันเสมอ คนนอกโดยเฉพาะเวลาเห็นคนทั้งสองจะเรียกว่าเป็นคู่รักกัน บางคนนึกว่าเป็นคู่หมั้น ไปจนถึงสามีภรรยา แรกๆทั้งคู่ก็ปฏิเสธ บ่อยครั้งก็ปล่อยเลยตามเลย
แรกๆก็ต่างคนต่างเดิน นานเข้าก็จูงมือกันข้ามถนน ต่อมาก็จับมือกันไปไหนมาไหน นานเข้าก็โอบเอวกันกันเดิน ทั้งหมดนี้อยู่ในสายตาของพี่สาวและสุปรียา
“สองคนนี่เป็นแฟนกันแล้วเหรอ” สุปรียาถามอริสาพี่สาวของอิริยา
“ฉันไม่แน่ใจหรอกซูซาน แต่ถ้าน้องสาวฉันมีความสุขแบบที่ฉันเห็นนะ ฉันก็มีความสุข น้องสาวฉันไม่เคยเป็นแบบนี้ เธอเคยเกลียดผู้ชาย ไม่เคยถูกเนื้อต้องตัว นี่เธอมาชอบคนที่อ่อนกว่าเธอถึง ๓ ปี ถ้าจะรักเด็กมันก็ดูกระไรอยู่นะซูซาน”
“กรวิกเป็นเพื่อนซู เขาไม่เคยมีใครที่ลึกซึ้งด้วยแบบนี้ นี่เขาให้ความรักกับน้องสาวพี่จริงๆนะ”
“ไม่กี่วันข้างหน้าพี่จะไม่อยู่อาทิตย์หนึ่ง พี่กลัวว่าทั้งสองคนอาจจะชิงสุกก่อนห่าม อยากให้ซูมาค้างที่บ้านพี่หน่อยนะ เอาเป็นว่าพี่ขอก็แล้วกัน”
“ได้ค่ะ ซูจะเป็นไม้กันหมาเอ้ยเป็นคนดูแลแทนพี่ให้นะคะ”
___________________
“ฝากบ้านด้วยนะตาหวานอาทิตย์หน้าพี่จะกลับ อ้อ สุปรียาค่ำๆจะมาอยู่ด้วยระหว่างที่พี่ไม่อยู่”
“ค่า.....”
ทุ่มครึ่งกรวิกมาที่บ้านอิริยากับสุปรียาเพิ่งรับประทานอาหารเย็นง่ายๆคือต้มบะหมี่สำเร็จรูป
“เอาบ้างไหนบะหมี่”
“เรียบร้อยมาแล้ว...”
“นั่งก่อนสิ”
“ซู..วันนี้พ่อมาไม่ใช่ใช่หรือ”
“ใช่เดี๋ยวสามทุ่มจะไปรับ”
“ค้างกับพ่อหรือเปล่า”
“ยังไม่รู้เลยเป็นห่วงตาหวานอยู่คนเดียว”
“ตาหวานอยู่ได้ ซูไปหาพ่อเถอะ”
“แล้วตาหวานอยู่คนเดียวได้นะ”
“ไม่ต้องเป็นห่วงน่า ให้กรวิกอยู่เป็นเพื่อน ดึกๆค่อยกลับนะกร”
ซูออกไปรับพ่อก่อนสามทุ่ม กรกับตาหวานมานั่งฟังเพลงในห้องนั่งเล่น กรวิกเอนหลังและเธอหนุนตัก
ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่ม ท่ามกลางแสงไฟสลัว เพลงคสาสสิคที่เปิดเพลงของโชแปงและรัคมานินอฟที่แผ่วเบา
นี่เป็นคืนของคู่รักอย่างแท้จริง
ความรักที่ดูดดื่มพัฒนาไปสู่ความดึงดูทางเพศที่เร้าใจขึ้นตามลำดับ กรวิกช่วยอิริยาถอดเสื้อ เขาเองก็ถอดเสื้อเห็นกล้ามเนื้อ อิริยาเห็นเสื้อยกทรงไม่มีสาย อกอิ่มตึงของเธอกระเพื่อมพร้อมรับมือของกรวิก ไม่นานนัก เธอก็เปลื้องยกทรงออก ให้หน้าอกที่เชิดงอนท้าทายกรวิก เขาใช้มือโลมเร้า ขณะที่เขาใช้จมูกซอนไซ้ซอกหูและลิ้นเลียรอบๆโคนคอของอิริยา เธอแอ่นอกรับมือที่เคล้นคลึงเบาๆจากกรวิก เขาก้มลงดูดปลายปทุมถันทำให้ตาหวานครางเบาๆ แอ่นตัวขึ้นปลดขอกระโปรงออกแล้วใช้มือรูดกระโปรงให้พ้นตัว
กรวิกถอดกางเกงเหลือแต่งกางเกงใน และทาบตัวเขากับส่วนล่างของอิริยาซึ่งเหลือกางเกงในเช่นกัน เธอยิ้มแล้วหัวเราะ
“นี่เราจะไม่ถอดกางเกงในแล้วทำอะไรกันอย่างนั้นหรือ”
“คุณถอดให้ผม ผมถอดให้คุณเอาไหม”
อิริยาพยักหน้า
ทั้งคู่กลับหัวกลับหางกัน และช่วยกันถอดกางเกงในซึ่งกันและกัน
แล้วพวกเขาก็พลิกตัวขึ้น ต่างคนต่างแยกขา
อิริยาไม่เคยเห็นของผู้ชาย นี่เป็นครั้งแรก เธอจ้องมันเหมือนเห็นสิ่งแปลกประหลาด
“กร..ฉันต้องทำอะไรบ้าง”
“ตาหวานใช้มือจับมันดู”
“จับแล้วทำไงต่อ”
“ลองใช้ลิ้นกับส่วนหัวดูนะ”
“ลิ้นฉันทำอะไร”
“เลียยังไงล่ะ..คุณนี่ไม่รู้จริงด้วย”
“ก็ไม่รู้ ไม่เคยมีใครบอก”
“ค่อยๆนะระวังโดนฟัน มันเจ็บเป็นเหมือนกัน”
“เธอเลียของฉันใช่ไหม”
“ฉันจะเลียปุ่มคริสตอลิสละนะ”
“อุ๊ย ...เธอดูดมันด้วย”
“ผมจะใช้ปากขมิบมันนะ”
“โอ้ย..ฉันตายแน่เสียวจัง” ตาหวานแอ่นก้นจนเบียดหน้ากรวิกแน่น
“เอากันได้หรือยัง”
พวกเขากำลังได้ที่ หันกลับมา กรวิกนอนและให้อิริยานั่งหันหน้า แล้วย่อตัวลงทีละน้อย
ตาหวานค่อยๆลดตัวลง พอหัวดุ้นมุดเข้าไปเธอรู้สึกเจ็บ ถามว่า
“ทำไมมันเจ็บล่ะคะ”
“ก็คุณไม่เคยทำ มันก็คับและ คุณมีเยื่อกั้นอยู่ข้างใน หญิงบริสุทธิ์มีทุกคน”
อิริยาค่อยๆหย่อนตัวลง คราวนี้น้ำหล่อลื่นของเธอและกรวิกเริ่มออกแล้ว ทำให้มันเข้าไปได้เรื่อยๆ จนกระทบเนื้อเยื่อ
“ทำไงดี มันติด”
“คุณลุกขึ้นก่อน เดี๋ยวผมทำเอง”
กรวิกให้เธอนอนแยกขา เขาขึ้นคร่อม
“คุณยกขาสองข้างนะ ผมจะเข้าไปเอง”
“ผมจะเอาละนะ”
“ว๊าย...เจ็บ....เจ๊บ”
มีเลือดออกมา ไม่มากนัก เยื่อพรมจารีย์ฉีก เธอเป็นผู้หญิงเต็มตัว
กรวิกยังไม่ถอนของเขาออกมา แต่กระเด้าถี่ขึ้นตามจังหวะ อิริยาเริ่มจับทางได้ เด้งรับพร้อมกัน
“ดีจัง ไม่เจ็บแล้วกร”
“คราวนี้ เราเอากันทุกวันนะตาหวาน”
“ไม่ได้หรอกกร พี่อริสาอยู่ทั้งคน จะเอากันได้อย่างไร”
“ก็ให้เธอมาเอากับเราด้วย”
“เธอนี่ลามก จะเอาทั้งพี่ทั้งน้องเลยหรือ”
“ตาหวานไม่นึกหรือว่าพี่เธอก็อยากเอาเหมือนกัน”
“ให้ฉันไปถามก่อนไหม”
“นี่เธอคิดว่าพูดจริงๆหรือ”
“จริงน่ะซี”
“เอาน้องแล้วเอาพี่จะดีหรือ”
“เอาฉันคนเดียวดีกว่านะ อย่าเอาพี่ฉันเลย”
Guest
