แม่กับคนขับรถ
คุณโจแอนโทรศัพท์หาสุปรียาถามว่ารถเธอว่างหรือเปล่า ถ้าว่างอยากจะขอยืมรถยนต์ให้คุณแม่ปริญขับไปนอกเมืองหน่อยเพราะเฌอรินมีนัดกับเพื่อนฝรั่ง
“ซูจัดการให้หน่อยได้ไหม”
คุณโจแอน รถซูเข้าอู่ค่ะ ไปเช็คระยะ ดูเหมือนต้องเปลี่ยนอะไรพวกน้ำมันเครื่องหม้อกรองอะไรนี่แหละค่ะ
ซูเองก็ไม่ทราบค่ะ วันสองวันนี้คงไม่ได้ค่ะ แต่จะลองถามว่ามีใครให้ยืมนะคะ”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวจะบอกคุณเฌอรินให้รอก่อนสักสองสามวัน”
คุณแม่ยังสาวเดินมาพอดี
“คุณเฌอรินคะ รถของหนูสุปรียาเข้าอู่ค่ะ คุณเฌอรินรอได้ไหมคะสักพรุ่งนี้น่าจะเสร็จ”
“เดี๋ยวดูว่าเพื่อนมาได้ไหม ไม่ก็จะเรียกแท็กซี่ก็ได้มังคะ”
“โอ๊ยอย่าเลยค่ะ เสียเงินแพง แท็กซี่แพงมากค่ะ ออกนอกเมืองเขาคิดแพงค่ะ”
“ก็เกือบ ๕๐ กิโลเมตร ขับนานค่ะ เพื่อนอยู่ไกล เกรงใจถ้าให้เขามาที่นี่”
สักพักมีโทรศัพท์เข้ามา
“คุณโจแอนค่ะ นึกออกแล้ว รถท่านทูตคำรพว่างค่ะ หนูพูดกับพี่ดวงฤทธิ์แล้ว เธอให้คนขับรถ พาไปไหนก็ได้ นายเข้มขับรถชำนาญทาง ไปมาทั่วเกาะอังกฤษแล้วค่ะ”
“แหมโชคดี ได้รถท่านทูต มีทะเบียนทูต ไปไหนจะได้สะดวก บอกนายเข้ม ชื่อนายเข้มใช่ไหมถ้าจำไม่ผิด ให้มารับสักบ่ายๆได้ไหม”
“คงไม่มีปัญหาค่ะ เดี๋ยวหนูจะบอกให้ค่ะ”
โจแอนบอกกับเฌอรินว่าได้รถพร้อมคนขับ เป็นรถของทูตไทยประจำประเทศอังกฤษ ไปรับตำแหน่งใหม่ที่ประเทศบราซิล ทิ้งรถไว้ไม่ค่อยมีคนใช้ โรงเรียนเวลานี้ปิดเทอม คนรถไม่ต้องส่งเด็กไปโรงเรียน
“บอกหนูสุปรียาว่าให้ไปบอกทางบ้านนั้นด้วยว่าฉันขอบใจมาก ฉันไปไม่นาน แค่ช่วงบ่ายเท่านั้น ออกสักบ่ายโมงตรง กลับมาไม่เกินหนึ่งทุ่ม ธุระไม่มีอะไร แค่พูดคุยกัน เคยอยู่โรงเรียนเดียวกันมาก็อยากเจอกันเท่านั้น อยากพบลูกของเธอด้วย สามีของเธอคงกลับจากที่ทำงาน เดวิดกลับบ้านเร็ว แมรี่คงมีเวลาให้ฉันบ้าง”
เที่ยงครึ่ง นายเข้มก็นำรถเบ็นลี่ย์สีดำมาถึงบ้านมิสซิสโจแอนเขามีเวลาดื่มน้ำชา และนั่งพักเหนื่อยอยู่ระยะหนึ่งเพื่อรอให้คุณเฌอรินพร้อม
“คุณท่านเป็นคนไทยนี่เอง ยังสาวอยู่เลย ผมนึกว่ามารับฝรั่ง”
“คุณเขาชื่อเฌอรินเป็นแม่คุณปริญไม่สาวแล้วอายุ๒๙”
“โอ้ยังไม่ ๓๐ยังแจ๋ว ๒๙ ยังสาวนะครับ สวยเสียด้วย”
“แกนี่มันทะลึ่ง ขับรถดีๆล่ะ แล้วอย่าไปพูดอะไรสัปดนกับคุณเขาล่ะ”
“ครับผม แต่เราจะออกกี่โมงล่ะ”
“อ้าว เธอทานน้ำชาเสร็จแล้วนะ จะออกกันเลยไหม เธอล่ะชื่ออะไร”
“ผมชื่อเข็มครับ”
“พูดกับฉันทำตัวตามสบายนะ ไม้ต้องเอามือกุมไว้หรอก ฉันเป็นคนง่ายๆ”
“ครับ..ผมไปรอที่รถนะครับ”
นายเข้มไปที่รถ เปิดฝากระโปรงเช็คน้ำ ดูที่ปัดน้ำฝนและความเรียบร้อยทั่วไป
บ่ายโมงตรง เขาออกรถ คุณเฌอรินนั่งหลังเธอเอาหนังสือไปอ่านเงียบๆ นานๆที่จะมองดูว่า
นายเข้มพาเธอไปที่ไหนและขับรถเรียบร้อยไหม
ส่วนนายเข้มนั้นทำอย่างเดิม เหมือนที่เคยที่ทำกับคุณหนู คือแอบดูเวลาคุณเฌอรินยกเท้าไขว้ห้างเพราะเธอใส่กระโปรงสั้น เขาแอบจนเห็นว่าคุณเฌอรินใส่กางเกงในสีขาว
นายเข้มนึกในใจว่า เธอน่าไม่น่าใส่กางเกงในเลย อากาศในรถออกร้อน เพราะข้างนอกรถมีฝนโปรยลงมา เขาจงใจเปิดฮี้ทเตอร์ให้รถอุ่นแล้วเชียว
สักพัก คุณ เฌอรินคงร้อนจริงๆ เธอแกะกระดุมคอเสื้อที่กว้างอยู่แล้ว ให้แบะออก เห็นเนินอกขาวจั๊วะแล้วยกขาไขว้ห้าง นายเข้มแอบมองเห็นกางเกงใน
“บุญตาของกูแท้ๆ เห็นทั้งนมเห็นทั้ง....”
บ่ายโมงกว่าแล้ว ยังไม่มีวี่แววว่าจะมีทางถึงถนนที่ไปบ้านเพื่อน
เฌอรินโทรศัพท์ไปหาเพื่อน มีเสียงตอบรับ
“เธอถึงไหนแล้วล่ะ เฌอ.......”
“ถึงไหนแล้วเข้ม”
“ถนนครอฟอร์ดครับ” เฌอรินบอกเพื่อนไป
“ตายละเธอ มันไปคนละทาง เลี้ยวรถกลับซะ ที่นั่นยิ่งไกลจากจากบ้านฉัน เธอต้องมาที่ถนนซีซิล”
“เข้มไปถนนซีซิล อ้อไม่ต้องเรียกฉันคุณผู้หญิง เรียกฉันตามลูก เรียกแม่ มันจะได้ไม่เป็นทางการ”
“จะดีหรือครับคุณผู้หญิง”
“ฉันให้เรียกฉันว่าแม่ อย่างเรียกอย่างอื่นอีกนะ ฉันโกรธจริงๆ”
“ครับแม่”
“เธอรู้จักทางไปแล้วนะเข้ม”
“ครับแม่” เข้มรู้สึกแปลก แต่เขาก็ยอมรับคุณแม่ยังสาว
เฌอรินพอใจให้ใครต่อใครที่เธอคุ้นเคย เรียกเธอว่าแม่ เหมือนที่ปริญ เรียก เพราะเธอโหยหาความเป็นแม่
เมื่อเธอท้องปริญ เพื่อนๆที่มีประสบการณ์ท้องออกลูกเกือบทุกคนออกลูกตามธรรมชาติ
“เฌอ ฉันจะบอกให้เอาบุญ ออกตามธรรมชาติ อวัยวะเพศมันจะหย่อน สามีจะรู้ว่ามันหลวม เวลาร่วมเพศ ผัวจะรู้ว่ามันหลวมแล้ว หมดอารมณ์ ฉันรู้แล้ว เสียดาย ผ่าท้องออกดีกว่าแยะ”
ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกัน
เฌอริน ให้หมอผ่าท้องออกปริญมา เธอรู้สึกดี ที่ช่องคลอดไม่กระทบกระเทือน มันยังกระชับคับเหมือนเดิม
แม้แต่เธอพยายามใช้นิ้วแหย่เข้าไป มันยังเข้าไปได้ยาก
ดังนั้นเมื่อเธออายุแค่ ๒๙ ขึ้น ๓๐ เธอยังสาวสวย
จริงๆแล้วเฌอรินเหมือนลูกครึ่ง ลูกครึ่งหนึ่งในสี่ ปู่ของเธอเป็นฝรั่งปอร์ตุเกศมาค้าขายเวชภัณฑ์ในประเทศไทย ดังนั้นเธอจึงมีเชื้อฝรั่งติดมา พ่อเป็นลูกครึ่งมาแต่งงานกับคนจีนที่ผิวขาว ทำให้เฌอรีนขาวและร่างกายเป็นลูกครึ่งมองดูเป็นสาวฝรั่งหน้าตาผิวพรรณเป็นชาวยุโรปดีๆนี่เอง
_______________
รถซึ่งขับอยู่ดีๆ เครื่องมาสะดุดแล้วดับลงในหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่ง
“แม่ครับ ผมว่าเครื่องมีปัญหา แต่ก่อนออกมามาจากบ้านท่านทูต ผมดูละเอียดแล้ว มันไม่มีอะไรผิดปรกติ”
“เข้มลองสต๊าทอีกที”
“คราวนี้เครื่องเงียบสนิท”
“ผมว่าแม่คงต้องหาที่พักแถวนี้ละครับ ผมจะดูว่ามีที่ซ่อมรถอยู่ละแวกนี้ไหม”
เฌอริน แวะไปถามร้านขายของชำที่อยู่ข้างถนน
“แถวนี้ไม่มีค่ะ แต่หัวถนนเดินไป ๑๐๐กว่าเมตร มีบ้านให้เช่าแบบคืนต่อคืนนะคะ”เจ้าของร้านบอกชะโงกชี้ทางให้ เฌอรินกล่าวขอบใจ
“เข้ม..ฉันว่าเวลานี้คงต้องบอกเพื่อนว่าเราไปเยี่ยมเธอไม่ได้แล้วล่ะ รถดันมาเสีย”
เธอโทรศัพท์ไปบอกเดสิเร่ เพื่อนเคยเรียนด้วยกันมา ว่าคงไปหาไม่ได้เพราะรถเสีย
“ตายจริง..พรุ่งนี้ฉันไม่อยู่เพราะต้องไปหาแม่ กว่าจะกลับก็อาทิตย์หน้า แต่เธอจะอยู่กี่วันล่ะ”
“ฉันมาเยี่ยมลูก ว่าจะอยู่สัก ๑๐ วัน”
“งั้นเธอมาคราวหน้าคงพบกัน” เพื่อนวางหูโทรศัพท์
เข้มเดินมาบอกว่า เขาพบช่างซ่อมรถยนต์อยู่ที่ปั๊มน้ำมัน แต่เขาไม่ว่างวันนี้ เขาเอารถไปจอดที่ปั๊มน้ำมัน พรุ่งนี้ก็จะไปเอารถ
“แม่ว่าเราทำอย่างไรดี”
“เดินไปร้อยกว่าเมตรมีบ้านเขาเปิดให้คนมาพัก เราเดินไปดูกัน....”
บ้านที่ว่านั้น ยกระดับขึ้นจากถนน อยู่บนเนินที่ปูหญ้า มีสนามหญ้าเล็กๆปลูกดอกไม้นานาชนิดออกดอกสีสดใส
เฌอรินพอใจมาก เธอเดินไปกดกริ่งหน้าบ้าน เจ้าของบ้านเป็นชายแก่พร้อมภรรยาวัยเดียวกันออกมาต้อนรับ เฌอรินแนะนำตัวเธอและเข้มบอกรถเสีย ขอพักสักหนึ่งคืน
เจ้าของบ้านบอกยินดี กำลังมีห้องว่าง เป็นห้องใหญ่กว้างขวางพร้อมบอกราคา และเจ้าของบ้านให้อาหารเช้าฟรี มีไข่ออมเลต เกล็ดข้าวโพดราดนม และขนมปังทาแยม น้ำชาหรือกาแฟ
เจ้าของบ้าน พาเฌอรินและเข้มเดินไปดูห้องสีขาว สวย มีครบทุกอย่าง ห้องน้ำในตัว
“แล้วห้องให้คนของฉันอีกห้องละคะ”
“เรามีเหลือเพียงห้องเดียวนะคะ”
“........”
“ตกลงจะพักหรือจะไปที่อื่น แต่ไกลจากที่นี้ ๕ กิโลนะคะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ เราพักที่นี่แหละค่ะ”
ทั้งสองคน ไม่มีเสื้อผ้าติดตัวกันมาเลย
“ตุณตาคุณยาย มีเสื้อผ้าให้เปลี่ยนไหมค่ะ”
“มีของแขกที่มาพัก ทิ้งเสื้อผ้าไว้ ถ้าคุณไม่รังเกียจ เลือกดูได้ในห้องเสื้อผ้า อยู่ถัดไปจากห้องพักด้านในค่ะ”
เย็นวันนั้น เข้มไปหาซื้ออาหารกล่องง่ายๆ มาใส่ไมโครเวฟ ให้แม่รับประทาน
ตกค่ำ ก็เข้าห้อง นั่งฟังแม่สาธยายถึงความโชคร้ายที่รถเสีย เข้มพูดขึ้นมา
“แม่ครับ พ่อของปริญไปไหนเสียละครับ”
“เขาไม่อยู่ค่ะ ไปทำงานอยู่เมืองนอก นานที ก็จะมาเยี่ยมฉันกับลูก หายไปเป็นปี แต่ส่งของมาให้ลูกและฉันทุกปี”
“ไปอยู่นานนะครับ”
“เขาไปมีอีกบ้านด้วย ฉันรู้มาว่า เขาไปมีเมียอีกคน แต่ฉันเฉยๆนะ ทำให้ฉันสงสารลูกส่งมาอังกฤษให้อยู่กับโจแอนที่เป็นเพื่อนฉันให้ดูแล”
“ไหนเล่าให้ฉันฟังบ้าน เธอเป็นใครมาจากไหน”
“ ผมเป็นคนสระบุรี พ่อกับแม่แยกกันเมื่อผมอายุ ๑๕ แม่แต่งงานใหม่ พ่อไปทำงานซาอุ ส่งมาให้ย่าดูแลผม ผมเรียนหนังสือแค่ มัธยม ๓ แต่ไปทำงานที่โรงน้ำแข็ง ได้เงินไม่มาก เอามาเลี้ยงย่า อยู่ๆผมไปซื้อล็อตเตอรี่ ถูกรางวัลที่ ๓ ได้เงินแยะ เอาให้ย่าหมด ญาติในกรุงเทพฯส่งข่าวว่า มีคนต้องการคนขับรถ ผมเลยมาอยู่กับท่านทูต ได้เงินเดือนมากพอส่งให้ย่าซึ่งมีเงินเก็บมากพอแล้ว”
“เธอเป็นคนดีนะ เธออาบน้ำก่อนนะ ฉันจะดูข่าวเสียหน่อย” เฌอรินไปเปิดโทรทัศน์ แต่เห็น DVD ค้างอยู่ในเครื่องเล่น ด้วยความอยากรู้เลยเปิดดู
ภาพปรากฏในจอกลายเป็นหนังเรทX แบบเร้าอารมณ์ทางเพศ เฌอรินไม่เคยดูหนังประเภทนี้มาก่อน จึงเกิดอารมณ์ เธอยกขาขึ้นแล้วพยายามจ้องดูหนัง ใช้นิ้วถูไถ อวัยวะเพศจนรู้สึกเสียวซ่าน หารู้ไม่ว่า เข้มออกจากห้องน้ำ นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว แอบดูเธอนั่งแยกขาสำเร็จความใคร่อยู่
เขาแอบดูเธอที่มองหนังXและสำเร็จความใคร่ไปพลางขยำนมตัวเองไปด้วย
เข็มเกิดอารมณ์ แต่ถือว่าเป็นเรื่องส่วนตัวของแม่จึงเลี่ยงมาเสีย
แม่สำเร็จกิจ ปิดทีวีเอาแผ่น DVD ออก และเดินมาพบเข้มยังใส่ผ้าเช็ดตัวนั่งบนเตียง
“แม่ไปอาบน้ำก่อนละ”
เฌอรินใช้เวลาอาบน้ำไม่นานก็ออกมานุ่งผ้าเช็ดตัว เห็นเข้มนั่งอยู่ที่เดิม อารมณ์ความใคร่ยังไม่จาง
เธอมานั่งข้างๆ
“เข้มอยู่กับท่านทูตสบายใจไหม”
“ดีครับ” เข้มตอบ” พูดถึงตอนนี้ มือของเฌอรินลูบผ้าเช็ดตัวลูบไปยังส่วนที่ตุงอยู่ข้างใน
“แม่ทำอะไรครับ”
“ให้แม่ดูหน่อยนะ”
“อย่าเลยครับ” เฌอรีนกระตุกผ้าเช็ดตัวออก
“เข้มลูกแม่...มันยังไม่แข็งนี่ลูก”
“แม่จับมัน มันไวครับ จะแข็งเองครับ”
“แม่จะให้ลูกจับของแม่บ้าง”
“เธอถอดผ้าเช็ดตัว ลองดูซี”
เข้มตาลุก แม่แม้อายุแค่ ๒๐กว่า แต่รูปร่างเหมือนเด็กสาว
นมแม่ใหญ่กำลังดี ข้างล่างของแม่ใหญ่ แคมปิดสนิท
“เข้มอยากจูบข้างล่างของแม่ไหม มาบนเตียงซิ”
เข้มตามขึ้นเตียง จับแม่แหกขา เขามุดหัวเข้าหว่างขา เอาหน้าซุกลงไปจนเห็นโคกแคม ใช้นิ้วค่อยๆแบะแคมจนเห็นของแม่เปิดออก เข้มห่อลิ้น แยงเข้าไปในรูแล้วใช้ลิ้นจิ้มลงไป คว้านในรูที่คับสนิท
“แม่ครับ ทำไมมันคับเหลือเกิน”
“ก็ไม่มีใครมาเอาแม่เป็นปีแล้วน่ะ”
“คืนนี้ผมเอาแม่นะครับ”
“ค่อยๆก็ได้ ลุกขึ้นยืนเถอะ”
เฌอ..จับของเข้มเลียที่หัว เวลานี้น้ำใสๆเยิ้มออกมาแล้ว แม่ใช้ลิ้นเลีย มองหน้าลูกแล้วอมดุ้น ดูดอมเข้าไปครึ่งด้าม ชักออกดูดหัวเลียไปรอบๆ เมื่อทนไม่ได้
เฌอ นั่งยกขาสองข้าง แหก ห...ของเธอ ให้ลูก เอาเข้าหว่างขา เข้มจับของเขาค่อยๆเอาหัวเข้า แต่รูของแม่คับมาก พยายามดันเข้ารู ห..ของแม่แต่มันเข้าได้แต่หัว
“แม่ครับ..แม่อย่าขมิบซีครับ”
“แม่ไม่ได้ขมิบนะ แต่มันคับของมันเอง ค่อยๆเอาเข้า เดี๋ยวของลูกมันมีน้ำหล่อลื่นก็จะมุดเข้าของแม่ง่ายละ”
จริงดังแม่ว่า ลำท่อนใหญ่ของคนขับรถค่อยๆดันช้าๆจนมิดดาม
เขากระเด้า แม่ก็เด้งรับเป็นจังหวะ และใช้ ห..ขมิบและตอดรับเป็นระยะ
“ลูกเอาแม่แรงๆ มันมุดเข้าไปหมดแล้ว กระเด้าแม่เร็วๆ แม่จวนออกแล้ว”
“แม่รอหน่อยครับ”
แม่ลูกเอากันไป คนรถคนนี้มองแววตาแม่เยิ้มด้วยความสุข
คนขับรถเอาเธอครั้งนี้ เป็นความสุข เธอภาวนาให้ลูกปริญโตเร็วๆ
เธอจะสอนปริญว่าการเอากัน โดยเฉพาะเอากับแม่ เป็นเรื่องปรกติ
“เธอเสร็จช้าๆนะ ฉันเด้งรับเธอกระเด้าแรงๆ อย่าให้ช้าล่ะ”
ไม่นานเฌอก็ก้มลงมาจูบเข้ม ขณะที่อวัยวะเพศเธอรัดลึงค์ของเข้มไว้แน่น เธอปล่อยน้ำแตก
และภายในผนังช่องห..ตอดแรงๆ สี่ห้าครั้ง
เฌอริน สำเร็จกิจสุดยอด ตราวนี้ ๓ ครั้ง
คนขับรถเสร็จไป ๓ ครั้งเท่ากัน
แน่นอนว่า นี่คงไม่ใช่เอาครั้งเดียว
เธอกับคนขับรถ ตกลงกันหลังจากเสร็จเอากันคราวนี้ว่าจะแอบเอากันอีกที่ไหนสักแห่งอีกสักครั้งสองครั้งโดยจะให้คนรถเลือกดูว่าที่ไหนเหมาะสำหรับการเอากันดีที่สุด
วันรุ่งขึ้น รถเสร็จ คนขับรถกับแม่ก็ใช้เวลาชั่วโมงกว่ามาถึงบ้านโจแอนเหนื่อยด้วยกันทั้งคู่
เสร็จสิ้นสมสวาท
Guest
