SF| Unbreakable Bond | SeKai [7] CUT

U n b r e a  k a b  l e   B o n d -

Paring :: Sehun x Jongin

Genre :: Drama / Angst / Romantic?

_____________________________________________________

OMEGAVERSE AU

Warning :: MPreg

Chapter 7 :: Chemicals Reacted

.

.

.

.

.

We cannot deny, how we feel inside.

 “ช่วย อยู่ อะ อย่างนี้ สัก พักได้ไหม ฮ้ะ อ๊ะ” 


มือหนารวบข้อมือเล็กทั้งสองข้างกดลงบนที่นอน นัยน์ตาคมสบเข้ากับดวงตาสั่นระริก ปากอิ่มเผยอโกยลมหายใจเข้าปอด ใบหน้าคมสันเลื่อนเข้าใกล้คนที่อยู่ใต้ร่าง คิมจงอินตอนนี้ดูเย้ายวนจนเขาทนไม่ไหว ยิ่งสันจมูกแตะชิดลำคอระหง กลิ่นดอกฟรีเซียก็ลอยฟุ้งจนฉ่ำปอด


          “เซฮุน...” จงอินครางประท้วงเบี่ยงตัวหนีคนที่ซุกไซร้ต่ำลงเรื่อยๆ แต่ไม่อาจขัดขืนไปมากกว่านี้เพราะสัมผัสจากเซฮุนช่วยคลายความทรมาณได้อย่างไม่น่าเชื่อ



          “ฮ้า..า” มือสีแทนยกมือขึ้นปิดปากกลั้นเสียงน่าอายที่หลุดออกมา



เซฮุนครางเครือด้วยความพอใจในรสสัมผัส มือใหญ่ลากปัดป่ายไปตามสัดส่วนโค้งเว้า ยื้อเสื้อไหมพรมให้พ้นลำคอเรียวยาว



          “ม..ไม่ ไม่เอา” ราวกับพึ่งได้สติหลังถูกปลอกเปลือกจนเกือบจะเปลือยเปล่า ร่างโปร่งปัดป้องมือหนาที่กำลังสาละวนกับชั้นในตัวบางของตน


ตาคมที่มองผมอย่างเหม่อลอยทำให้ผมรู้เซฮุนกำลังตกอยู่ในภวังค์

สองมือกกกอดตัวเองเอาไว้พลางขดชิดพนักเตียง จงอินเริ่มร้องไห้ออกมาอย่างเสียขวัญ ยิ่งกลัวมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งปล่อยฟีโรโมนออกมามากเท่านั้น ความคิดภายในหัวทั้งต้องการทั้งกลัวตีกันไปหมด



          “เซฮุน ห..ยุด มีสติหน่อย อ๊ะ ฮ..แฮ่ก” มือหนาคว้าข้อเท้าเล็กก่อนจะกระชากมันเข้าหาตัว



ทรมาณ...ความคับแน่นที่อัดอยู่ส่วนกลางลำตัวทำให้ผมอยากกระชากเจ้าของกลิ่นหอมมาบดขยี้จนกลีบดอกช้ำ หากไม่ได้ครอบครองอีกฝ่ายผมคงต้องเป็นบ้าแน่ๆ 

เซฮุนก้มลงบดริมฝีปากอิ่ม ขบดึงจนปากหยุ่นเผยอออก ลิ้นร้อนกวาดต้อนเอาทุกลมหายใจ แรงที่ทุบประท้วงบนไหล่กว้างไม่อาจยั้งความต้องการของอัลฟ่าหนุ่มได้


ลิ้นหนากระหวัดตามไรฟันถึงเพดานปาก ดูดดึงสร้างความกระสันจนคนใต้ร่างบิดเร้าไม่ติดเตียง น้ำใสๆหยดลงตรงปลายหางตาเมื่ออาภรณ์ชิ้นสุดท้ายถูกถอดกองไว้บนข้อเท้าข้างใดข้างหนึ่ง

          “อ๊ะ...” จงอินร้องหลงเสียงเมื่อถูกพลิกให้อยู่ท่าคลานเข่า ท่อนลำแข็งขืนแทงเข้ามาอีกรอบโดยไม่ทันได้ตั้งตัว รูจีบชื้นถูกดาบร้อนสอดเข้ามาอย่างง่ายดายจากน้ำหล่อลื่น มือหนายึดสะโพกมนเอาไว้แน่นเริ่มขยับกายหนักหน่วงอีกรอบ



          “ซี้ด อ่..า บ้าเอ้ย” เสียงทุ้มสบถถ้อยคำหยาบคาย



          “อึก อึ้” เซฮุนยกเอวบางลอยหวือขึ้นคร่อมตักกว้าง


แผ่นหลังชื้นเหงื่อแนบชิดอกกว้าง ลมหายใจร้อนเป่ารดต้นคอจนจงอินขนลุกซู่ เขาถูกบังคับให้ขยับตัวขึ้นลงตามจังหวะ ยิ่งอยู่ในท่านั่งจงอินก็ยิ่งรู้สึกถึงสิ่งที่ดึงดันเข้าออกในกายเขาจนคับช่องท้อง ท่อนลำปูดบวมดุนรูจีบจนดันหน้าท้องเขานูนออก



          “อ้ะ อื้อ อุก” มือใหญ่บังคับใบหน้าเรียวให้หันมารับจูบเปะปะ 



          “อื้มม ฮึ่ม”


ส่วนล่างของเซฮุนขยายจนคับแน่น จงอินเอียงใบหน้าหนีจูบร้อนแรงทีดึงดันอย่างเอาแต่ใจ

สะโพกบางยกขึ้นหนีแท่งร้อนที่กำลังจะปลดปล่อยอีกครั้ง


          “อย่า ปล่อยข้างในนะ ฮ้า อึก”



          “อย่าดิ้น ฮึ่ม จ..ถึงแล้ว อา...”


มือหนากดแช่สะโพกบางไว้ชิดลำกายใหญ่



          “อ้ะ ฮุ น อ๊ะ ฮื่ออ ไม่ นะ”



อีกแล้ว...
ทายาทนับล้านถูกพ่นเข้ารูจีบเล็กจนไหนทะลักออกสู่ด้านนอก


จงอินปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาเงียบๆ ถ้าเซฮุนยังไม่ป้องกัน เขากลัวว่ายาคุมจะไม่ได้ผล


น้ำข้นขุ่นอัดฉีดจนกลีบดอกบวมเยิ้มน้ำ หากแต่ยังไม่หยุดเพียงเท่านี้ อัลฟ่าหนุ่มยังคงขยับตัวไม่หยุดเมื่อส่วนนั้นไม่ยอมอ่อนลง ตากลมปรือปรอยปล่อยให้อีกคนเสือกกายเข้าออกอย่างอ่อนแรง
.

.

.
เซฮุนคำรามต่ำปลดปล่อยออกมาอีกครั้งและอีกครั้ง ตาคมก้มมองคนที่สลบไสลบนอกตนด้วยความสับสน กลิ่นหอมรุนแรงที่เคยทำให้เขาคลั่งค่อยๆจางลงหลงเหลือไว้เพียงกลิ่นละมุนอ่อนๆที่ลอยละล่องอยู่รอบๆตัวคิมจงอิน 

มือหนายกทาบวัดอุณหภูมิบนหน้าผากแคบ ตัวจงอินเย็นลงแล้วเซฮุนตวัดผ้าห่มที่อยู่ปลายเตียงขึ้นคลุมเขาทั้งสองคนเอาไว้แล้วผล่อยหลับไป

เสียงนุ่มครางฮือ จงอินรู้สึกตัวตื่นเพราะมือที่สาละวนอยู่บริเวณส่วนอ่อนไหวของตน จมูกคมดอมดมตามใบหน้านวลเรื่อยถึงลำคอเขาไม่ห่าง ปากบางกดจูบปะป่าย

แกนกายที่ยังไม่ถอนออกขยายตัวแข็งในกลีบบวมช้ำเซฮุนเริ่มขยับตัวเนิบนาบ



          “อ..อื้อ เซฮุน ผม เหนื่อยแล้ว ฮึก”



อัลฟ่าหนุ่มไม่อาจหักห้ามใจ ฟีโรโมนที่ถูกปล่อยออกมาเป็นระยะๆทำให้ตัวเขาเกิดอาการรูทอย่างช่วยไม่ได้


ถึงจะปฏิเสธแต่จงอินก็ทำอะไรไม่ได้ไปมากกว่าการร้องครางจนเสียงแหบแห้ง เซฮุนเฝ้ากกคู่ตัวเองไม่ห่าง โอเมก้าหนุ่มไม่อาจไปไหนได้ไกลกว่าผืนเตียง คราบขาวเกราะกรังเละเทะไปหมด บ้างก็แห้ง บ้างก็ยังชุ่มแฉะปะปนกันทั้งของเก่าของใหม่


จงอินไม่อาจรับรู้ถึงวันเวลา อัลฟ่าหนุ่มวนเวียนอยู่รอบตัวเขา ไม่ยอมกินไม่ยอมพูดจา เขาตื่นขึ้นมาเพราะแรงสั่นสะเทือนกับความเจ็บตึงที่ช่วงล่าง
.

.

.

.

.
กลิ่นกำหนัดคละคลุ้งทั่วห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ



          “อ๊ะ ไม่ เซฮุ..น แบบนั้นมันฮื่อ” ใบหน้าคมเลื่อนต่ำแยกขาเปราะออกกว้าง ลิ้นยาวกระหวัดแยกกลีบเกสรช้ำแยงลิ้นเข้าออก อกบางกระเพื้อมหอบหายใจ ช่องทางที่คุ้นชินกามอารมณ์ผลิตสารหล่อลื่นจนเปราะใบหน้าหล่อเหลา



          “ฮ..อึ้ ม..ไม่ อึ๊” 



มือหนาซ้อนแผ่นหลังบางขึ้นบนตัก ฝังหน้าลงกับอกตูมดูดดึงจนฐานอกใหญ่ขึ้น ใช้มืออีกข้างนวดวนจนอกแข็งเริ่มนุ่ม จงอินแอ่นตัวหนีบเรียวขาเข้าหากันอย่างเสียวซ่าน


ไรขนอ่อนเสียดปากทางจนรู้สึกแปลกๆ มือเรียวยึดบ่ากว้างก่อนจะเริ่มขยับตัวขึ้นลง



          “อา...เ ร็วกว่านี้” เสียงทุ้มพร่าเอ่ยบอก เซฮุนบีบบั้นเอวบางยกกระทั้นกายเข้าหาตน




          “อ..ฮะ ฮ้ าา อ ะ”




น้ำข้นในกายบางเยิ้มสวนทางออกมาจากรูจีบฉ่ำเคลือบท่อนลำแข็งขืน เซฮุนยังคงอัดฉีดปล่อยน้ำเชื้อพันธุ์ดีจนเต็มช่องท้อง 




          “อ..อา า”




          “ฮ๊าาา อึ้ ฮ..แฮ่ กก” 



จงอินหอบหายใจตัวโยน หัวทุยซบลงบนบ่าแข็งแรง ร่างกายพราวชื้นเหงื่อ

เซฮุนจับเขายกออกจากตัก เสียงนุ่มครางฮือเมื่อรู้สึกวูบโหวงที่ช่องทางด้านล่าง มือหนาจัดแจงผ้าห่มคลุมกายโอเมก้าหนุ่มที่สลบไปอีกรอบ

_________________

#พันธะเซไค

ปล.มีต่อที่เด็กดีค่ะ ♥