"ก็ดี! ถ้าอยากเป็นมาก งั้นก็ช่วยบริการให้สมกับที่ผมจะจ่ายด้วยก็แล้วกัน"
"ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวะ อ๊ะ-" แรงขบบนยอดอกผ่านเนื้อผ้าทำเอาร่างโปร่งสะดุ้งเพราะความเจ็บจี้ดไม่ทันตั้งตัว
"ฮึก ฮ้ะะ..." กระดุมถูกปลดอย่างรวดเร็วๆพอกับเรียวลิ้นอุ่นที่ก้มลงดูดดุนกับเม็ดบัวสีอ่อน
จุดอ่อนที่เซฮุนรู้จักดี
ฝ่ามือใหญ่บีบเค้นสีข้างเว้า ลากเรียวนิ้วผ่านแนวสันหลังบางขึ้นกระดูก
ซึ่งผอมกว่าครั้งก่อนที่เจอกันนัก…
"ทำเบาๆสิครับ คุณทำรอยแบบนี้ผมจะรับงานถ่ายได้ยังไง" จงอิมอมลมที่แก้ม ดันไหล่กว้างออกจากตนน้อยๆ พลางค้อนตามองอีกฝ่ายที่รุนแรงกับตน
ร่างโปร่งเอ่ยด้วยน้ำเสียงสูงๆอย่างไม่พอใจ
"ก็ไม่ต้องรับงาน" เซฮุนพูดด้วยสีหน้าตายจนนายแบบหนุ่มวีนขึ้นมาอีกรอบ
"ได้ยังไงกัน!? นี่ คุณเป็นประธานประสาอะไร มีหวังยอดกำไรตก-"
เซฮุนไล่ประกบริมฝีปากช่างพูดให้หยุด
"ฮื่ออ" ขบเนื้อหยุ่นจนติดปากยามผละออก
ริมฝีปากที่เอาแต่พ่นเรื่องที่ชวนให้หงุดหงิดใจ...
"ฮ้าา อ้ะ อึก อ.." นิ้วยาวสอดผ่านชั้นในสีขาวล่วงล้ำผ่านกลีบเนื้ออุ่นโดยไม่ทันให้อีกคนตั้งตัว
จงอินโยกตัวขึ้นน้อยๆอาศัยบ่ากว้างยันตัวเองไว้ เซฮุนถลกชั้นในตัวเล็กลงก่อนจะเพิ่มนิ้วเข้าไปเมื่อช่องทางอีกคนผ่อนคลาย
นิ้วเย็นควงลึกหาจุดกระสันไม่นานนักเสียงครางหวีดหวิวข้างใบหูก็ดังขึ้น
"ฮื่อ..อะ ตรงนะ ฮ่ะ ฮึก" จมูกโด่งดอมดมต้นคอเนียนที่เชิดขึ้นยาม
นิ้วยาวเสียดลึก ต้นขาสีแทนสั่นน้อยๆ เซฮุนเอนตัวพิงพนักเตียงรองรับร่างโปร่งที่สั่นสะท้านด้วยความกระสัน
"ฮ้ะ มะ อึก" ความเย็นของโลหะที่สวมอยู่ตรงนิ้วนางกระทบกับกลีบเนื้อเป็นจังหวะชวนให้ทรมานใจ
ตากลมปรือฉ่ำ ส่วนกลางลำตัวสั่นระริกถูไถบนกล้ามท้องขึ้นลอนจนปริ่มน้ำ
"รู้สึกดีใช่ไหม..."
"อ..อื้อ อะ.."
เสียงทุ้มครางต่ำปรามนิ้วมือซุกซนที่ควักเอาลูกชายตนออกสู่โลกภายนอกโดยไม่ขออนุญาต ส่วนหัวมนแดงก่ำผงาดสู่อากาศเย็นชื้น
คิมจงอินเงยหน้าขึ้นสบสายตาก่อนจะครอบของเจ้าโลกด้วยโพรงปากตน
"อึก" เซฮุนโยกตัวเข้าหาเมื่ออีกคนละเลงปลายลิ้นตวัดส่วนหัวระรัวเร็ว
ท่อนลำขยายใหญ่จนเสียดคอหอยแต่ยิ่งเสียงทุ้มต่ำคำรามด้วยความพอใจยิ่งเร่งเร้าให้อีกฝ่ายตวัดปลายลิ้นเร็วขึ้น
"ฮ้ะะ" ร่างโปร่งโกยลมหายใจเข้าปอดเมื่อฝ่ามือหนาดึงตัวเองขึ้นมา
"อึก ข..ขึ้นมา" น้ำขุ่นข้นผสมน้ำลายมันวาวเคลือบท่อนเอ็นร้อนพร้อมสำหรับการสอดใส่โดยไม่ต้องพึ่งเจล
จงอินปลดเสื้อสีดำลงจากไหล่กองไว้ที่ต้นแขนขยับยกตัวสูงขึ้นแล้วค่อยๆครอบครองท่อนลำโป่งพอง
"ฮ..ฮ่ะะ อะ อ...ดะ ดีไหมครับ ท่านประธาน" ต้นขาสวยแหวกกว้างขึ้น คลึงรูจีบตนเพื่อรองรับเจ้าโลกเข้าไปทีละนิด
"อ๊าา! อื้อ ทำไม ย..ใหญ่ขึ้นกว่า คราวก่อ-น อะ..." เสียงกระเส่าครางกับประโยคคำถามทะลึ่งเย้าสัญชาติญาณดิบ
"อย่าพูดมาก" เซฮุนกัดฟันแน่นเมื่อรู้สึกถึงความคับแน่น
"อะ บะเบาๆ น..หน่อย" สะโพกสอบยกตัวหนีแต่อีกฝ่ายกดเอวบางไว้รับตนจนสุดปลายโคน
"ฮึก" ร่างโปร่งซบลงกับบ่ากว้างเพราะความจุก
ความยาวของมันเสียดลึกจนถึงช่องท้อง จะกี่ครั้งคิมจงอินก็ไม่เคยชินกับมัน ถึงจะทำปากดีเพื่ออยากเอาชนะ
เนื้อร้อนคว้านผนังอ่อนนุ่มสะเปะสะปะ เมื่อประธานหนุ่มเริ่มขยับตัว กลีบเนื้อขมิบตอดเป็นจังหวะอย่างไม่ยอมกัน
"ทำหน้าที่ซะสิ ให้สมราคาหน่อย..." ถ้อยคำตอกกลับที่เจ้าตัวเคยปากเก่งเอาไว้ทำให้คิมจงอินต้องยกตัวขึ้นตามคำเรียกร้อง
เสียงซี้ดปากดังขึ้นเบาๆเพราะความเสียวซ่าน ช่องทางที่เคยเอาไม่รู้กี่ครั้งยังคงบีบรัดกระชับเอ็นอุ่นจนปวดหนึบ
รูจีบเล็กขยายครอบแกนกายยาวช้าๆเป็นจังหวะชวนให้ทรมานใจ ร่างสีแทนแอ่นตัวไปข้างหลังน้อยๆพลางใช้นิ้วคลึงเม็ดบัวบนอกปลุกเร้าอารมณ์ตนลดทอนความเจ็บจากการถูกสอดใส่
"อะฮึก อึก อ้ะ...."
ริมฝีปากอิ่มเคลือบน้ำขุ่น อ้าครางกระทั้นตัวลงบนแกนกายหนา
"อ้ะ..." เซฮุนประคองเอวกิ่วไว้เมื่อร่างโปร่งเร่งจังหวะกระชั้น
"ฮ่ะะ..อึก" จงอินขมิบตอดท่อนลำร้อนถี่ๆ เสียงแก้มก้นสลับกับเสียงน้ำเจาะแจะยิ่งเร่งไฟราคะให้ประธานหนุ่มกระเด้งตัวขึ้นรับแรงด้านบน
อ้ะ อื้อ ฮ้า ห....อ้ะ"
มือเรียวดันกล้ามท้อง ขย่มตัวแรงขึ้นเมื่อรู้สึกความเสียวที่เสียดลึกจนแกนกายตนพ่นน้ำออกมาทีละนิดทั้งๆที่ยังไม่ได้แตะส่วนนั้น
ใบหน้ากระสันเชิดขึ้นสลับกับเสียงหอบครางไม่เป็นภาษา ไหล่ปลอดที่มีกล้ามเนื้อน้อยๆหนีบเข้าหากันดันเนินอกเต่งล่อตา
ปรอยผมสีนิลชื้นเหงื่อปรกดวงตาฉ่ำปรือเซ็กซี่จนเซฮุนเผลอซี้ดปากกับความร้อนแรงของนายแบบหนุ่ม
ยิ่งเสื้อนิ่มที่ยังค้างอยู่บนแขนยิ่งทำให้อยากเอาแรงๆ
"ฮึก เซฮุน ฮ้าา ดะ..ได้โปรด อ๊าาา อะ" เสียงนุ่มร้องหวิว ผวากอดลำคอหนาเมื่อริมฝีปากร้อนฝังอยู่บนแผ่นอกตูม
ไม่บอกก็รู้ว่าจงอินชอบแบบไหน
"อะ ย...อึกฮืออ ซ เซ"
ยิ่งลิ้นร้อนกระหวัดยิ่งเร่งเสียงครางลั่นฟังไม่ได้ศัพท์
แค่พอคิดว่าจงอินไปยั่วใครต่อใคร ทำสีหน้าแบบนี้ให้ใครต่อใครเห็น...
"ห้ามไปกับมันอีก เข้าใจรึเปล่า" เสียงทุ้มเอ่ยข้างใบหูก่อนจะแยงลิ้นให้เสียวเล่น
ก็ยิ่งอยากกระแทกตัวเข้าซ้ำๆให้รูร่านจำเจ้าของมันแต่เพียงผู้เดียว
"ฮื่ออ..อะ ย ฮึก" เซฮุนหยุดขยับตัวเมื่อยังไม่ได้รับคำตอบ ทั้งๆที่อีกฝ่ายเข้าใกล้ทางฝัน
"ซะ..เซ" ตากลมรื้นน้ำเพราะความทรมาน ร่างโปร่งขยับเอวอย่างออดอ้อนให้อีกฝ่ายขยับตัว ปากอิ่มไล้เม้มตามสันกรามผะแผ่ว แต่มือหนากลับกดสะโพกมนเอาไว้
รู้ดี ว่าจะทำอย่างไรให้คนปากดียอมจำนนเหมือนโดนขี้ผึ้งลนไฟ
"ตอบผม จงอิน"
"ฮึก เข้าใจแล้ว ดะ..ได้โปรด"
เซฮุนพลิกตัวกดอีกฝ่ายลงกับผืนเตียงอีกครั้ง สอดความยาวเข้ากระแทกผนังอุ่นหนักเน้นให้รู้สึกถึงตัวตนที่เต้นตุบอยู่ภายใน ขยับตัวเนิบๆจนอีกฝ่ายกรีดร้องหวิวเพราะความต้องการที่รอการปลดปล่อย
"เข้าใจว่าอะไร"
"ขะ..เข้าใจว่าจะ ไม่ไปกับ ช..ชานยอ ล อ้ะ"
อีกคนถอนตัวออกจนเกือบสุดแล้วกระทั้นเข้าซ้ำๆจนสุดปลายมน
"แล้วอะไรอีก"
"ฮึก จะไม่ทำให้เซหึง อึก อ้ะะ อ๊า!"
สิ้นเสียงคำตอบที่น่าพอใจ คนที่อยู่ด้านบนก็เร่งจังหวะจนอีกคนหัวสั่นหัวคลอน
"อา...ซี้ด" เซฮุนสูดลมหายใจเข้าลึก ก้มลงละเลงริมฝีปากบนยอดบัวตูม
"อ๊ะ ล..ลึกไปแล้ว ฮ่ะ ห..ฮึก หะ..ฮุน"
"อ้ะ อ้ะ อื้ออ เซ..." เซฮุนกดมืออีกฝ่ายสอดประสานกันในจังหวะสุดท้าย
"อื้ออ...อ หะ ฮึก"
"อ๊าาา..." ขาเรียวยกขึ้นตวัดรอบเอวคนด้านบน แอ่นตัวรับความเป็นชายให้เข้ามาลึกที่สุด เอวคอดกระตุกรับมวลน้ำที่พ่นใส่ผนังอ่อน
"อา...จงอินนา"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"คุณเป็นของผม...ของผม คนเดียว จงอิน" ริมฝีปากอุ่นก้มลงจูบบนนิ้วนางข้างซ้ายที่มีแหวนแบบเดียวกัน
เซฮุนผละออกให้อีกคนได้พักผ่อนหลังศึกอันหนักหน่วงยาวค่อนคืน
Guest
