SF| Unbreakable Bond | SeKai [9] mini CUT

U n b r e a  k a b  l e   B o n d -

Paring :: Sehun x Jongin

Genre :: Drama / Angst / Romantic?

_____________________________________________________

OMEGAVERSE AU

Warning :: MPreg

Chapter 9 :: Please Don't

มือหนาขยับไหวระรัวข่มเสียงทุ้มต่ำไว้ในลำคอ จมูกคมไต่ดมซอกคอหอมกรุ่น ละเลียดผิวเนื้ออ่อนจนอีกฝ่ายขยับตัวหนีอย่างรำคาญใจที่ถูกรบกวน หน้าท้องแกร่งเบียดชิดคนใต้ร่าง ผิวเนื้อใต้ร่มผ้าเสียดกันโหมอารมณ์ที่คั่งค้างจนชายหนุ่มรู้ตื่นตัว ลำพังแค่มือมันไม่สามารถเติมเต็มอัลฟ่ากลัดมันอย่างเขาได้

เซฮุนเกี่ยวรั้งเอาชั้นในทั้งกางเกงนอนตัวหลวมโพกของโอเมก้าหนุ่มลง นิ้วกลางแทรกร่องก้นนิ่มกดนิ้วเข้าไปในช่องทางที่เริ่มนุ่มลง จงอินครางฮือพยามพลิกตัวหนี ความคับแน่นที่ด้านล่างเริ่มทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกตัวตื่น

“อ๊ะ !” นิ้วยาวควานปัดป่ายผนังอ่อนจนกระทบจุดกระสัน

“เซฮุน!!? อื้อ ออก-ไป-นะ”

นี่มันอะไรกัน?

ข้อมือบางดันไหล่หนาของคนที่กำลังคร่อมทับเหนือร่าง พยามถดตัวหนี

“อย่า ดิ้น จงอิน”

“แล้วนายจะทำอะไร อึ้ นายยังไม่พอ อ้ะ อืออ อย่าขยับแบบนั้น ผม-”

“ผมไม่ไหวแล้ว ขอ...นะ”

“อ๊าา อึก จ..เจ็บ ฮึก”

แกนกายแข็งขืนแทรกเข้าหาผนังอุ่นที่บีบรัดจนรู้สึกแทบจะถึง เสียงนุ่มกรีดร้องในลำคอ เซฮุนฟอนเฟ้นเอวบางให้คลายความเกร็ง สะโพกหนาเริ่มขยับตัวเนิบหนัก จงอินดันหน้าท้องแกร่งผ่อนแรงที่กระแทกเข้าหาตัว

หากมีครั้งแรกก็ห้ามไม่ได้ที่จะมีครั้งที่สองที่สามตามมา...

จงอินเอียงใบหน้าพลางปิดเปลือกตาหนีคนที่กำลังย่ำยีอยู่บนตัว มือเรียวยกขึ้นกัดหลังมือข่มเสียงร้องน่ารำคาญของตน แผ่นหลังบางไถลไปตามแรงส่งด้านล่าง เซฮุนบิดคางคนที่เอาแต่ซุกอยู่กับหมอนให้หันมารับจูบรุนแรง ชายหนุ่มเริ่มรู้สึกรำคาญใจเมื่ออีกฝ่ายเอาแต่ปฏิเสธตน

แบบนั้น จงอินถึงไม่อยากให้มันเกิดขึ้น

“เป็นผมแล้วมันไม่ดีตรงไหน?” เสียงทุ้มพร่ากระซิบชิดใบหู

เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน

.

.

.

จงอินรู้ว่าตัวเองกำลังทำให้อัลฟ่าหนุ่มหงุดหงิด แต่มันก็ไม่ได้เกิดจากความเต็มใจของเขา

“ช่วย..อึก ใส่ถุงยางด้วย ผม-ขอร้อง ผมไม่อยาก-ท้อง” จงอินตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ไม่ยอมตอบสิ่งที่ชายหนุ่มเอ่ยถาม

จงอินไม่อยากปะทะอารมณ์กับเซฮุนในเวลาแบบนี้ พยามใช้เหตุผลคุยกับชายหนุ่ม เพราะรังแต่จะเสียเปรียบ

อย่างน้อยก็ช่วยป้องกันบ้างก็ยังดี

“อะ...” จงอินครางหวิวเมื่อชายหนุ่มผละตัวออก

มือหนากระชากลิ้นชักหัวเตียงเปิด หยิบซองสีเงินออกมาเขาใช้ฟันคมฉีกฟอยล์ถุงยางพลางใส่มันด้วยความรีบร้อน ท่อนลำใหญ่เสือกกายเข้าหาร่างโปร่งอีกครั้งไร้ซึ่งความอ่อนโยน สะโพกหนันขยับกายอย่างเอาแต่ใจ

จงอินนอนนิ่งปล่อยให้อีกฝ่ายตักตวงความหวานจากร่างกายจนกว่าจะพอ...

เสียงทุ้มครางต่ำปลดปล่อยน้ำหนืดจากร่างกายจนรู้สึกเบาหวิว เรียวขาสีแทนค่อยๆหุบเข้าหากันเมื่ออีกฝ่ายผละตัวออก ตาคมเหลือบมองอีกฝ่ายพลิกตัวนอนตะแคงนอนข้างหันหลังให้กับเขา ทอดมองแผ่นหลังบางสั่นกระเพื้อมด้วยความหงุดหงิด

.

.

.

.

.

จะตอนนี้หรือตอนไหน นายก็ไม่เคยเปลี่ยนไปเลย คิมจงอิน