นิทานต้นถั่ววิเศษ

ณ หมู่บ้านอันห่างไกลจากเขตเมืองหลวง เป็นที่อยู่อาศัยของชาวไร่ชาวสวนมากมาย ซึ่งทำงานกันอาบเหงื่อต่างน้ำ เพื่อหาคนมาเลี้ยงครอบครัว ปีไหนน้ำมากก็อยู่อย่างสุขสบาย หากน้ำแล้งก็ต้องล่าสัตว์และหาของป่ามาขายในเมืองแทน ครอบครัวของเมตตาและปราณี สองสามีภรรยา ก็เป็นหนึ่งในครอบครัวที่ต้องทำสวนทำไร่ในหมู่บ้านเช่นกัน เมตตาและปราณืเป็นที่รักของทุกคนในหมู่บ้าน เพราะความมีน้ำใจ และชอบช่วยเหลือผู้อื่น นอกจากน้นทั้งคู่ยังชอบช่วยเหลือรักษาสัตว์ป่าที่บาดเจ็บยามที่พบเห็นในการเดินป่าเก็บสมุนไพรหรือเห็ดอีกด้วยทั้งคู่ใช้ชีวิตด้วยกันอย่างมีความสุข

กระทั่งวันหนึ่งท้องฟ้าไร้เมฆบดบัง แสงแดดแรงจ้า น้ำสักหยดจากบ่อน้ำกลาง ในหมู่บ้านแห้งเหือด พืชผลทางการเกษตรเสียหาย ผู้คนเริ่มอดอยาก ที่สำคัญคือจู่ๆ มีข่าวลือกันว่าชาวบ้านที่เข้าไปล่าสัตว์และหาของป่าได้สูญหายไปหลายคน

แต่ถึงแม่ว่าจะมีข่าวลือเรื่องชาวบ้านเข้าป่าแล้วหายสาบสูญ แต่ด้วยความแห้งแล้วนี้เอง ทั้งเมตตาและปราณียังคงต้องเข้าป่า เพื่อนำสมุนไพรและผลไม้ในป่ามาใช้หารายได้ประทังชีวิต เมื่อเข้าไปในป่าทั้งสองต้องเดินเข้าไปในป่าลึกมาก เพราะตามชายป่าไม่มีผลไม้เหลืออีกต่อไปแล้ว เนื่องจากชาวบ้านมาเก็บไปหมด ทั้งเมตตาและปราณีจึงจำเป็นเดินเข้าป่าลึกไปเรื่อยๆ ยิ่งเดินเข้าไปลึกป่ายิ่งทึบ จนกระทั่งทุกอย่างมืดไปหมด ทำให้ทั้งคู่หลงอยู่ในป่า และทั้งสองจึงตัดสินใจนอนค้างคืนเพื่อเอาแรง

“สวบ....สวบ” มีเสียงแปลกๆ จากพุ่มไม่ดังออกมาข้างๆ ที่คนทั้งคู่นอน จู่ๆ เสือตัวใหญ่ก็กระโจนออกมาอยู่ต่อหน้า และขู่ร้องเสียงดัง เมตตาและปราณีตกใจมาก จึงร้องขอชีวิต แต่เสือไม่ฟังและทำท่าทางกระโจนเข้ามาทำร้าย แต่...โชคดีที่กวางน้อยตัวหนึ่งออกมาขวางไว้ และได้เอ่ยเสือว่า

“ท่านเจ้าป่า นี่คือผู้มีบุญคุณของเรา ทั้งคู่เคยช่วยเราจากกับดักนายพราน ทั้ง 2 คนนี้ไม่เคยทำร้ายสัตว์ป่าที่นี่เลย” เสือได้ฟังกวางน้อยพูดดังนั้นจึงหยุด และรู้สึกเสียใจที่กำลังจะทำร้ายคนทั้งคู่ เสือจึงขอตอบแทนเมตตาและปราณีด้วยการไปคาบถึงใบหนึ่งให้

“ในถุงนี้มีถั่ววิเศษอยู่ 3 เมล็ด หากท่านต้องการสิ่งใด สามารถขอพรได้ 1 ข้อจากถั่ว 1 เมล็ด หากนำไปปลุก วันรุ่งขึ้นท่านก็จะสมหวัง”

หลังจากให้ถุงถั่วเป็นที่เรียบร้อย เสื้อยังได้ให้ทั้งคู่ขี่หลัง และพาออกจากป่าลึกกลับบ้น เมื่อถึงบ้านทั้งคู่ปรึกษากันระหว่างจะขอพรอะไรดี ด้วยความยากจน ทั้งเมตตาและปราณีจึงตกลงจะขอพรเป็นเงินจากนั้นได้นำเมล้ดไปปลุกที่สวนหลังบ้าน

เช้ารุ่งขึ้นทั้งคู่พบว่ามีเงินมากมายอยู่ที่ต้นถั่ว แต่แทนที่จะมีความสุขกลับกลายเป็นว่าเงินที่มีมากนั้นสร้างความลำบาก เพราะทั้งชาวบ้าน ญาติ และแม้แต่ญาติห่างๆ ยังเดินทางมาเพื่อขอแบ่งเงิน ทำให้สองสามีภรรยาอยู่กันอย่างไม่สงบสุขแม้สักวัน

ทั้งคู่มานั่งขบคิดและตกลงกันใหม่ว่าจะขอพรจากถั่วเมล็ดที่สอง คือขอให้ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากปลูกถั่ว ทั้งคู่พบว่าเงินที่เคยมีหายไปหมดแล้ว นับตั้งแต่นั้นมาไม่มีผู้คนมารบกวนทั้งคู่อีกเลย แต่ด้วยความเป็นคนดีมีน้ำใจของทั้งคุ่ เมตตาและปราณีจึงตัดสินใจขอพรจากถั่วเมล็ดสุดท้าย ด้วยพรที่ว่า....

“ขอให้มีแม่น้ำผุดขึ้นมาโดยไม่เหือดแห้ง”

เช้าวันรุ่งขึ้น เกิดแม่น้ำสายยาว น้ำท่าสมบูรณ์ ทำให้คนทั้งหมู่บ้านมีน้ำใช้ในการเกษตรกรรมแม่น้ำสายนี้ไม่เคยเหือดแห้งเลย เฉกเช่นเดียวกับน้ำใจของเมตตาและปราณี