ยูริคือใคร
-
ที่คังลึง
-
รถสปอตของลีแจวอนแล่นเข้ามาจอดที่โรงจอดรถในบ้านหลังหนึ่ง
-
คังมีรา
ที่นี่ที่ไหนหรอคะ
-
คังมีราเอ่ยถามในขณะที่เดินลงจากรถของชายหนุ่มตรงมายืนอยู่ที่หน้าบ้านหลังใหญ่
-
ลีแจวอน
บ้านของฉันเอง
-
....😶หือ...บ้านของเค้าหรอ...ฉันไม่ได้สร้างให้เค้านี่น่า หรือว่าบทมันเปลี่ยนไป😶....
-
ลีแจวอน
เข้ามาสิ
-
คังมีรา
อ๋อ...ค่ะ
-
คังมีรา
ทำไมบ้านดูสะอาดจังคะ
-
คังมีรา
คุณมาพักที่นี่บ่อยหรอคะ
-
ลีแจวอน
มาเฉพาะติดต่อเรื่องงานเท่านั้น
-
ลีแจวอน
ที่นี่จะมีแม่บ้านคอยทำความสะอาดเป็นประจำอยู่แล้ว
-
คังมีรา
ไหนล่ะคะ..
-
คังมีรา
ฉันไม่เห็นใครเลยสักคน
-
ลีแจวอน
แม่บ้านจะกลับไปเมื่อทำงานเสร็จ
-
ลีแจวอน
แล้วจะกลับมาอีกทีในตอนเช้า
-
คังมีรา
ถ้างั้น.....คืนนี้ก็มีแค่คุณกับฉันน่ะสิ
-
ลีแจวอน
เธอจะกลัวอะไร
-
ลีแจวอน
ตอนอยู่บ้านที่โซลก็มีเธอกับฉันอยู่ที่นั่นในตอนกลางคืน2คนเหมือนกัน
-
....😳เอ่อ...จริงด้วย😳....
-
คังมีรา
ฉันไม่ได้กลัวอะไรสักหน่อย
-
คังมีรา
ก็แค่ถามเฉยๆ
-
ลีแจวอน
ฉันเริ่มหิวแล้ว
-
ลีแจวอน
เธอไปทำอาหารสิ
-
ลีแจวอน
ฉันโทรบอกแม่บ้านที่นี่ให้เตรียมวัตถุดิบให้เธอตั้งแต่เช้าแล้ว
-
.....😞อ๋อ....พาฉันมาที่นี่เพราะแบบนี้สินะ😞......
-
เธอบ่นในใจก่อนที่จะเดินไปที่ห้องครัว ลีแจวอนมองตามหญิงสาวไปก่อนจะยกกระเป๋าของเธอและเขาขึ้นไปที่ห้องพักของทั้งสอง
-
~~~~~~~~~~
-
หลังอาหารมื้อกลางวันเสร็จสิ้น
-
ลีแจวอน
ถ้าเธอล้างจานเสร็จก็ขึ้นไปพักได้เลยนะ
-
ลีแจวอน
กระเป๋าจะอยู่ที่ห้องของเธอแล้ว
-
ลีแจวอนพูดในขณะที่หญิงสาวล้างจานเสร็จ
-
คังมีรา
อ๋อ..
-
คังมีรา
แล้วคุณจะไปไหนคะ
-
ลีแจวอน
ฉันต้องไปพบลูกค้า
-
คังมีรา
อ่อ....แล้ว
-
คังมีรา
เย็นนี้คุณจะมากินข้าวไหม
-
คังมีราถามขึ้นเมื่อเดินตามเค้ามาที่หน้าประตูบ้าน
-
ลีแจวอน
.......
-
คังมีรา
อ่อ...
-
คังมีรา
ฉันก็แค่ถามดู
-
คังมีรา
ถ้าคุณไม่กลับมากินข้าว
-
คังมีรา
ฉันจะได้ไม่ต้องทำเผื่อ
-
.....😳อ๊ายยยยย นี่ฉันทำอย่างกับเป็นภรรยาเค้าอย่างนั้นแหละ ยัยคังมีราเอ๊ย😳.....
-
ลีแจวอน
ฉันจะกลับมากิน
-
เขาพูดก่อนจะเดินออกจากบ้านไป โดยที่คังมีราไม่รู้เลยว่า ลีแจวอนแอบยิ้มออกมากับท่าทีของเธอ
-
~~~~~~~~~~
-
นาฬิกาที่ผนัง บอกเวลา 2 ทุ่ม
-
หญิงสาวมองอาหารทั้งหมดบนโต๊ะก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่
-
คังมีรา
ทำไมยังไม่มาอีกนะ
-
คังมีรา
อีตาบ้านี่...
-
คังมีรา
จะมาช้าหรือว่าเปลี่ยนใจไม่กิน
-
คังมีรา
แทนที่จะโทรมาบอกกันบ้าง
-
ลีแจวอน
เธอจะทำอะไรน่ะ
-
เสียงของลีแจวอนดังขึ้นจากข้างหลังหญิงสาวทันทีที่เห็นเธอเตรียมเก็บจานอาหาร
-
คังมีรา
เก็บจานค่ะ
-
ลีแจวอน
เก็บทำไม
-
ลีแจวอน
ฉันยังไม่ได้กินเลย
-
คังมีรา
.......
-
ชายหนุ่มจับจานที่อยู่ในมือของอีกฝ่ายออกวางไว้ที่โต๊ะ...นี่เธอตั้งใจจะเก็บอาหารพวกนี้จริงๆหรอ
-
ลีแจวอนใช้มือยันไปที่โต๊ะอาหารพลางโน้มใบหน้าของตนให้มองหน้าหญิงสาวตรงหน้า
-
คังมีราแสร้งมองไปทางอื่น ตอนนี้เธอรู้สึกว่าหน้าร้อนผ่าวไปหมด
-
ลีแจวอน
โกรธหรือไงที่ฉันกลับมาช้า
-
คังมีรา
ปะ...เปล่าซะหน่อย
-
คังมีรา
ฉ....ฉันจะโกรธคุณทำไม
-
หญิงสาวพูดตะกุกตะกักขึ้นมาทันที....ก็เขามายืนใกล้ขนาดนี้ ทำให้เธอแทบจะหายใจไม่ออก
-
ลีแจวอน
นั่นสินะ....
-
ลีแจวอน
ไว้คราวหน้า
-
ลีแจวอน
ถ้าฉันจะกลับช้า..
-
ลีแจวอน
ฉันจะโทรมาบอกก่อนแล้วกัน
-
พูดจบก็เดินไปนั่งประจำที่ที่โต๊ะอาหาร
-
คังมีรา
......
-
ลีแจวอน
ไหนดูสิ.....
-
ลีแจวอน
เธอทำอะไรให้ฉันกินบ้าง
-
ชายหนุ่มพูดพลางมองไปที่อาหารในจานแล้วใช้มีดตัดสเต็กเนื้อที่หญิงสาวทำ
-
คังมีรา
คุณไม่สบายหรือเปล่าเนี่ย
-
ลีแจวอน
ทำไม...?
-
คังมีรา
ก็ปกติคุณเคยยอมใครที่ไหนล่ะ
-
คังมีรา
แล้วนี่....
-
คังมีรา
สเต็กเนื้อนี่มันก็เย็นแล้วด้วย
-
คังมีรา
ถ้าคุณสบายดี...
-
คังมีรา
คุณคงไล่ให้ฉันไปทำใหม่แล้ว
-
ลีแจวอน
ฉันหิว
-
ลีแจวอน
ถ้าฉันรอเธอทำมาให้ใหม่
-
ลีแจวอน
อีกนานคงได้กิน
-
คำตอบของชายหนุ่มทำเอาหญิงสาวแปลกใจไม่น้อย....เขาแปลกไปจริงๆ ตั้งแต่ที่เค้าเจอกับจองจียอนที่ร้านอาหารวันนั้น
-
....😯เอ๊ะ...หรือว่า จียอนจะรักเค้าแล้ว เค้าเลยอารมณ์ดีแบบนี้😯....
-
ลีแจวอน
เธอจะยืนตรงนั้นอีกนานไหม
-
ลีแจวอน
นั่งลง....
-
ลีแจวอน
แล้วก็กินได้แล้ว
-
คังมีรา
เฮ้อ...
-
คังมีรา
ถึงจะยังไง...คุณก็ยังชอบบังคับฉันอยู่วันยังค่ำ
-
ลีแจวอน
เธอว่าอะไรนะ
-
คังมีรา
เปล่านี่....
-
~~~~~~~~~~
-
เช้าวันต่อมา....
-
คังมีรากำลังหั่นผักสำหรับทำอาหารเช้าอยู่ในครัว
-
คังมีรา
เอ๊ะ...นั่นเค้าจะไปไหนน่ะ
-
หญิงสาวเดินตามเขาออกมายังรถที่อยู่ในที่จอดรถข้างบ้าน
-
คังมีรา
คุณจะออกไปแล้วหรอคะ
-
ลีแจวอน
อืม...
-
คังมีรา
แล้วอาหารเช้า...
-
กริ๊งงงงง
-
ยังไม่ทันที่ฉันสาวจะพูดจบ เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น
-
ลีแจวอน
📞ครับ...คุณยูริ
-
....😶ยูริหรอ....ผู้หญิงนี่😶....
-
ลีแจวอน
📞ผมเห็นอยู่หลังรถของผมครับ
-
ชายหนุ่มเดินไปเปิดประตูที่นั่งหลังคนขับก่อนจะหยิบผ้าพันคอสีชมพูออกมา
-
ลีแจวอน
📞ครับ..
-
ลีแจวอน
📞ผมกำลังออกไปครับ
-
ชายหนุ่มวางสายก่อนจะหันมามองหน้าหญิงสาวที่อยู่ข้างๆ
-
ลีแจวอน
เธอกินข้าวก่อนเลยนะ
-
คังมีรา
อ่อ.....
-
คังมีรา
แล้วอาหารกลางวัน
-
ลีแจวอน
ฉันจะกลับมาให้ทันแล้วกัน
-
คังมีรา
ค่ะ
-
หญิงสาวมองรถของชายหนุ่มที่ขับออกไปก่อนจะเดินเข้าบ้านอย่างสงสัย
-
คังมีรา
ยูริงั้นหรอ.....
-
คังมีรา
ใครอ่ะ...
-
คังมีรา
ฉันว่าฉันไม่ได้สร้างตัวละครนี้ขึ้นมานี่น่า
-
~~~~~~~~~~
-
ก่อนมื้อกลางวัน
-
คังมีราเปิดอินเตอร์เนตเกี่ยวกับอาหารเพื่อเตรียมอาหารกลางวันที่จะทำให้เขากินหลังจากกลับมา
-
คังมีรา
ทำอะไรดีล่ะ....
-
คังมีรา
เฮ้อ...
-
คังมีรา
รู้อย่างนี้ฉันน่าจะกำหนดอาหารที่เค้าชอบในนิยายด้วยก็คงดีหรอก
-
คิดแล้วก็เสียดาย..เธอกำหนดแค่ให้เค้าไม่ชอบกินของหวาน ในขณะที่ซอลีชินนั้นชอบกิน
-
กรี๊งงงงงงง
-
คังมีรา
📞ค่ะ...คุณแจวอน
-
ลีแจวอน
📞ฉันคงกลับไปไม่ทันมื้อเที่ยง
-
ลีแจวอน
📞เธอกินก่อนได้เลย
-
คังมีรา
อ่อ....
-
ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะพูดจบ...ชายหนุ่มก็วางสายไปทันที
-
คังมีรา
อะ...อะไรกันเนี่ย...!!!!!!
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น