เดือนมกราคม ปีห้าเจ็ด
การตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าเป็นเช้าวันจันทร์สำหรับคนวัยทำงาน หรือแม้แต่เด็กในวัยเรียนถือเป็นเรื่องที่แสนจะน่าเบื่อ เพราะพวกเขาจะต้องฝ่าฟันอุปสรรคในที่ทำงานอีกห้าวันถึงจะได้นอนตื่นสายได้อีกรอบ แต่สำหรับผมไม่ได้เป็นแบบนั้น ตรงกันข้าม ผมตั้งตารอคอยให้วันจันทร์ผ่านมาถึงเร็วๆ เพื่อที่จะได้ไปทำงานแต่เช้า ทุกๆวันจันทร์ถึงศุกร์ผมมักจะไปถึงที่ทำงานก่อนพนักงานคนอื่นเสมอ ถ้าจะถามว่าทำไมผมต้องขยันขนาดนั้น? เพราะว่าผมเป็นบัณฑิตจบใหม่ที่ใครๆต่างก็คิดว่าร้อนวิชาอยากจะใช้ความรู้ที่ร่ำเรียนมาทำงานให้เต็มที่ เพราะว่าผมอยากจะประจบเจ้านายหวังเอาหน้า เพราะว่าผมเป็นมนุษย์ประหลาด จะมีใครรู้เหตุผลนั้นที่แท้จริงนอกจากตัวผมเองล่ะ
สาเหตุที่ทำให้มาร์คต้วนคนนี้แหกขี้ตาออกจากบ้านตั้งแต่เจ็ดโมงคือสิ่งนี้ครับ...
“ขอหมูปิ้งสามไม้ ข้าวเหนียวห่อนึงครับ” ผมสั่งคุณน้าเจ้าของร้านหมูปิ้งเหมือนทุกวัน นี่แหละครับสาเหตุ ร้านหมูปิ้งหน้าโรงเรียนมัธยมแถวบ้านคือสถานที่ที่ผมจะต้องมาแวะซื้อทุกเช้าก่อนไปทำงาน แต่ข้าวเหนียวหมูปิ้งไม่ใช่สาเหตุหลักของเรื่องหรอกครับ ก็แค่ผลพลอยได้ที่กินได้เท่านั้นเอง
ผมสวัสดีน้าบัว ก่อนจะเดินเข้าไปช่วยแกขายหมูปิ้งเหมือนทุกวัน ช่วงเวลาประมาณนี้มีลูกค้ามาซื้อเยอะมากเลยครับ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเด็กนักเรียนและผู้ปกครองที่มาซื้อทาน ขายดีจนคุณน้านี่พลิกหมูปิ้งกันแทบไม่ทัน ปกติหน้าที่ผู้ช่วยของผมคือช่วยหยิบหมูปิ้งกับถุงข้าวเหนียวที่ตักใส่ไว้แล้วใส่ถุงให้ลูกค้า ส่วนหน้าที่รับเงินทอนเงินนี่จะเป็นของเด็กอีกคนนึงครับ ซึ่งตั้งแต่ผมมานี่ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของเจ้าตัวเลย ไปไหนของเค้ากันนะ?
“นี่ถ้าวันไหนเราไม่มาอุดหนุนน้า วันนั้นคงจะขายไม่ดีแน่ๆเลย” น้าบัวพูดกับผมหลังจากที่ลูกค้าบางตาลงไปเยอะเพราะถึงเวลาเคารพธงชาติแล้ว
“ขายดีเพราะหมูปิ้งน้าอร่อยต่างหากครับ ไม่เกี่ยวกับผมซักหน่อย” ผมยิ้มให้ นี่ผมพูดเรื่องจริงนะครับ ลูกค้าเยอะเพราะหมูปิ้งราคาถูกแล้วก็รสอร่อยหรอก ไม่ได้เกี่ยวกับพนักงานฝ่ายขายอย่างผมเลย แม้ว่าลูกค้าส่วนใหญ่เป็นเด็กนักเรียนผู้หญิงก็เถอะ
“จ๊ะๆ น้าเชื่อ อ่ะนี่ หมูปิ้งสามไม้ข้าวเหนียวหนึ่งห่อของเรา” น้าบัวว่าพลางส่งถุงข้าวเหนียวหมูปิ้งมาให้ ผมกำลังจะล้วงหยิบกระเป๋าเงินในกางเกง แต่คุณน้าก็ห้ามเอาไว้ก่อน
“ไม่ต้องจ่ายน้าหรอก วันนี้เราช่วยน้าตั้งเยอะ ไอ้แบมก็ไม่อยู่อีก เอาไปกินเถอะจ๊ะ”
“เอ่อ แล้ววันนี้น้องแบมเค้าไปไหนหรอครับ เห็นปกติมาช่วยน้าขายทุกวัน” น้องแบมนี่คือลูกชายของน้าบัวครับ พนักงานแคชเชียร์คู่กับผมเอง
“เห็นบอกว่าไปติวหนังสือกับเพื่อนน่ะจ่ะ กลับมาอีกที่ก็อาทิตย์หน้าเลย” น้าบัวบอกแล้วจึงก้มหน้าไปพลิกหมูปิ้งต่อ ส่วนผมก็ยืนจมอยู่กับความคิดตัวเอง...
ติวหนังสือหรอ? ถึงกับต้องค้างเป็นอาทิตย์ด้วย?
Guest
