หวงรัก-เรื่องสั้น

ในเมื่อการแต่งงานทำให้อึดอัดจนแทบบ้านวลนารา จึงยื่นข้อเสนอขอหย่าขาดจากสามีผู้เย็นชา

ผู้ที่แต่งงานกันมาครึ่งค่อนปีไม่เคยคิดจะแตะต้องหล่อน

แต่เวคินที่เคยร้ายกาจอย่างไรก็คงร้ายกาจอยู่อย่างนั้น

ตอนหล่อนอยากแต่งเขาทำท่าไม่อยาก แต่พอจะหย่าเขาดันไม่ยอม

นวลนาราตั้งใจว่าจะชนกับเขาดูสักตั้ง แต่ข้อเสนอที่ว่า ‘มาขึ้นเตียงกับเขาสักครั้งก่อนหย่า’

ทำให้หล่อนเบรกจนหัวทิ่มเสียก่อน นั่นมันเรื่องบ้าอะไรกัน!

**********

หวงรัก เป็นเรื่องสั้น 1 ใน 3 เรื่องที่จะรวมเล่มตีพิมพ์กับ สื่อวรรณกรรมค่ะ

ชุดวุ่นรักวิวาห์ร้อน (ยั่วรัก-ท้ารัก-หวงรัก 3 เรื่อง) โรแมนติกคอมเมดี้

**********

อีบุ๊ก 2 เรื่อง ราคา 129 บาท ท้ารัก และ หวงรักค่ะ

Click เลย

บทนำ

นวลนาราไม่รู้ว่าควรจะโทษอะไรดีระหว่างความแปรปรวนของฟ้าฝนหรืออารมณ์ของสามี

ทั้งสองสิ่งเหมือนกันตรงที่คาดเดาไม่ได้และเป็นต้นเหตุให้เธอต้องมาติดอยู่ที่นี่ ‘เกาะสราญ’ เกาะส่วนตัวห่างไกลผู้คนที่เวคินดื้อดึงจะมาพักผ่อน และอันที่จริงเรื่องคงไม่ยืดเยื้อขนาดนี้หากเขายอมเซ็นเอกสารหย่าให้เธอเสียตั้งแต่นัดหมายเมื่อบ่ายวานนี้

“เอกสารนี้เตรียมมาแล้ว ขอแค่พี่คินลงชื่อ การหย่าของเราก็สมบูรณ์ หรือถ้ายังสงสัยจะให้ทนายของพี่เป็นคนเดินเรื่องก็ได้ค่ะ นาไม่มีปัญหาอะไร”  นวลนาราเรียบเรียงคำพูดที่ท่องมาล่วงหน้าหลายวัน หล่อนพอใจที่สามารถควบคุมน้ำเสียงได้ดีพูดชัดเจนไม่ติดขัดและเสียงไม่สั่นอย่างที่เคยเป็น

“ขอคิดดูก่อน” เวคินตอบเนิบๆ แต่ความหมายของมันกระแทกใจนวลนาราเข้าอย่างจัง ส่งผลให้หล่อนนิ่งงันเหมือนถูกทุบหัว หลังจากมึนงงอยู่ครู่ใหญ่จึงได้หลุดเสียงแผ่วเบาปานกระซิบ

“หกเดือนแล้วนะคะ” หล่อนถึงกับเผลอแสดงอารมณ์โดยทิ้งตัวพิงพนักเก้าอี้อย่างอ่อนล้า “เราแยกกันอยู่หกเดือนแล้วพี่ยังใช้เวลาคิดไม่พออีกหรือคะ”

“ก็คิดพอสมควร” เวคินบอกอย่างไม่ใส่ใจ “แต่ยังมีบางเรื่องที่คิดไม่ตก ก็อยากรออีกสักหน่อย”

จู่ๆ เขาก็ลุกขึ้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออกและสั่งความสั้นๆ

“นิยมเตรียมรถให้ฉันด้วย อีกสักสิบนาทีจะออกไปแล้ว”

ไม่ได้นะ เขาจะไปดื้อๆ แบบนี้ไม่ได้...

นวลนารานึกในใจอย่างร้อนรน  เรื่องบ้าๆ นี้มันควรจบลงตั้งนานแล้วไม่ใช่คาราคาซังอยู่แบบนี้

ในเสี้ยววินาทีแห่งความร้อนใจนั้นนวลนาราลุกพรวดขึ้นรวดเร็วจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ รีบก้าวเท้าเอาตัวขวางเขาไว้ทั้งตัวแทบจะยกมือกั้นเอาไว้  ไม่ได้สนใจว่าความสูงแค่หนึ่งร้อยห้าสิบแปดเซนติเมตรนั้นเตี้ยกว่าเขากว่าหนึ่งฟุต ตัวก็เล็กกว่าเกือบเท่าตัว

“พี่คินขา นาอยากหย่า ได้โปรดเถอะนะคะ” เธอแตะปลายแขนเสื้อเชิ้ตดึงไว้ด้วยปลายนิ้วเช่นเดียวกับที่เคยทำเมื่อหลายปีมาแล้ว ครั้งยังเป็นเพียงเด็กหญิงนวลนาราที่ร้องไห้งอแงรบเร้าจะเล่นกับเขา

พี่คิน...พี่ชายตัวสูงที่ขยันทำหน้าบึ้งใส่เธอเหลือเกิน

มุมปากได้รูปบนใบหน้าหล่อเหลายกขึ้นอย่างพึงใจ ก่อนที่รอยยิ้มที่ผู้หญิงค่อนเมืองหวังจะได้รับสักครั้งก่อนตายจะเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มชั่วร้ายที่เด็กหญิงตัวเล็กยังจำได้ดี

“ยังไม่หย่า รอไปก่อน”

เขาบอกพร้อมกับปรายตามองปลายนิ้วของเธอ เป็นเชิงบอก...ปล่อย

“จะให้นารออะไรอีก” คราวนี้นวลนาราขาดสติเสียแล้ว เธอเกาะแขนเขากระชากเอาเต็มแรง รอยยาวแดงเรื่อขึ้นทันทีที่ปลายเล็บขูดผิวเนื้อ

“แกล้งกันทำไม จะแกล้งนาไปถึงไหน ตัวเองสุขสบายแต่ทิ้งนาให้จมอยู่กับความทุกข์ พี่ทำบาปรู้ไหม คนใจดำ”

ประกายตาเย็นเยียบนั้นหันมองหน้าเธอสลับกับก้มมองมือ กว่าจะรู้ตัวว่ากระตุ้นต่อมโมโหที่ระเบิดได้ง่ายของเขาก็สายเกินไปแล้ว มือแข็งแรงรวบรัดรอบเอวกระชากเข้าหาตัวจนนวลนาราเผลอร้องวี้ด

“ใจร้อนนักก็ไปเสียด้วยกันสิ” เขาคำรามข้างหู นวลนาราตัวแข็งทื่อในบัดดล เรี่ยวแรงจะดิ้นยังแทบไม่เหลือเมื่อสำนึกได้ว่ายามโกรธ เวคินน่ากลัวเพียงใด

-----------------------------

กดถูกใจเพจไว้อัพเดทข่าวสารนะคะ Click เลย