ความร้อนรุ่มที่ท้องน้อยบีบคั้นจนผมหายใจไม่ทั่วท้อง มันไม่ใช่ความหื่นแบบดิบเถื่อนอย่างที่ผมเคยเป็นตอนอยู่ในร่างผู้ชาย แต่มันคือความรัญจวนใจที่แผ่ซ่านและเรียกร้องอย่างที่ผมไม่เคยสัมผัสมาก่อน
ผมพยายามสงบสติอารมณ์ นอนตัวเกร็งกอดผ้าห่มแน่น หายใจเข้าออกช้า ๆ อย่างที่เคยเห็นในยูทูบตอนฝึกสมาธิ แต่ยิ่งพยายามระงับ มันก็ยิ่งพลุ่งพล่านหนักขึ้นจนรู้สึกถึงความหื่นอันเข้มข้นยิ่งกว่าในร่างผู้ชายของผมเสียอีก
หากเป็นในร่างเดิม เวลามีอารมณ์จนแข็งตัว ผมก็แค่จับรูดช่วยตัวเองให้แล้วเสร็จเรื่องเสร็จราว แต่ร่างผู้หญิงตอนนี้…มันค่อย ๆ ร้อนจากข้างใน คลื่นความรู้สึกซ่านสยิวเริ่มจากท้องน้อย กระจายออกไปตามผิวหนังทุกตารางนิ้ว เนินอกตึงหนึบ หัวนมแข็งชันจนรู้สึกเจ็บเบา ๆ ทุกครั้งที่เสียดสีกับผ้าซาตินของเสื้อนอน
ผมชำเลืองมองพี่เจนในร่างของผมที่นอนหลับสนิทอยู่ข้าง ๆ เสียงกรนเบา ๆ ของเธอช่วยย้ำเตือนว่าตอนนี้ไม่มีใครเห็นผม มือเรียวสวยของพี่เจนสั่นระริกขณะที่มันค่อย ๆ เลื่อนลงไปใต้ผ้าห่มโดยอัตโนมัติ
ใจหนึ่งผมตะโกนด่าตัวเองว่า ‘ไอ้โจ หยุดนะเว้ย นี่มันร่างพี่สาวมึงนะ’ แต่อีกใจหนึ่ง ความกระสันที่พุ่งพล่านจนถึงขีดสุดก็สั่งให้ผมค้นหาคำตอบว่าร่างกายนี้มันต้องการอะไรกันแน่
ปลายนิ้วเรียวสัมผัสเข้ากับขอบกางเกงนอนผ้าซาตินลื่นมือ ผมค่อย ๆ สอดมือเข้าไปสัมผัสกับเนินเนื้อนุ่มนวลที่เปียกชื้นเล็กน้อยด้วยความตกใจ...นี่ผม...ร่างกายพี่เจน...ถึงขนาดนี้เลยเหรอ? เพียงแค่สัมผัสแผ่วเบา ร่างกายก็สะดุ้งเฮือกจนแผ่นหลังแอ่นโค้งขึ้นจากที่นอนวูบหนึ่ง ความรู้สึกซ่านสยิวแล่นปราดเข้าสู่แกนกลางลำตัวราวกับกระแสไฟฟ้าแรงสูง
